Oppositie Jemen vindt geen aansluiting bij protest

Toen de Jemenieten midden januari voor het eerst op straat kwamen, hadden ze zich laten inspireren door de Jasmijnrevolutie in Tunesië. Twee dagen nadat de Tunesiërs president Ben Ali aan de kant hadden geschoven, riepen studenten aan de universiteit van Sanaa hun president, Ali Abdullah Saleh, op ontslag te nemen.
Tegen 25 januari stroomden de straten in Egypte vol mensen. Een week later, op 3 februari, beleefde Jemen zijn Dag van de Woede: ongeveer 20.000 mensen kwamen op straat. Op 11 februari, de avond dat in Egypte president Hosni Moebarak opstapte, trokken weer tweeduizend manifestanten door de straten van de Jemenitische hoofdstad.
Maar het protest in Sanaa doofde snel uit, samen met de kaarsen van de manifestanten. Nooit werd het de bliksemschicht die in Tunis en Cairo het regime ten val bracht.

Verdeeldheid

Een van de grootste obstakels voor politieke hervorming is de verdeeldheid bij bevolking en oppositiepartijen. De politieke alternatieven zijn schaars.
Saleh stelde een nationale dialoog voor tussen zijn Algemeen Volkscongres (AVC) en de oppositiecoalitie die als Gezamenlijke Ontmoetingspartijen (GOP) bekend staat. Maar veel succes had die dialoog nog niet.
De bevolking moet steeds minder weten van de oppositiecoalitie. De manifestaties waren aanvankelijk in gang gezet door studenten van de universiteit van Sanaa. De politici van de oppositie moedigden het protest aan. De toegangspoorten tot de universiteit werden verzamelpunten voor de manifestanten, maar sinds de oppositiepartijen er het hoogste woord voeren, wisselt de omvang van de manifestaties sterk.
De studenten willen de algemene strijd loskoppelen van die van de oppositie. De Revolutie van Onafhankelijke Jongeren zegt dat ze “zowel de AVC als de GOP van corruptie beschuldigen.” De jongeren willen dat de betogingen een “mars van het volk” blijven “zonder leiders en tussenpersonen van de regerende en oppositiegroepen.”

Geen aansluiting

“Ik was een groot voorstander van de oppositie, tot ik aan de manifestaties deelnam”, zegt Rana J, een jonge vrouw. “De oppositie is er niet in geslaagd aansluiting te vinden bij wat er op straat leeft. Ze vragen de mensen samen te komen, roepen dan door een microfoon wat ze maar willen, en vragen tot slot iedereen te vertrekken.
“Politieke partijen in Jemen spelen een spel. Ze manipuleren de ongeletterde massa. Politieke partijen en elites hebben de zaken altijd van bovenaf bekeken. De bevolking interesseert hen alleen maar als ze er politiek voordeel uit kunnen halen.”
Abdulaziz Al-Sakkaf, een student en activist die onder meer deelnam aan de mars naar de Egyptische ambassade, zegt dat de oppositiepartijen “even incompetent zijn als de regerende partij. De mensen zijn enthousiast over het protest maar zodra ze zien dat de oppositiepartijen erbij betrokken zijn, zijn ze niet langer gemotiveerd. We geloven niet in de oppositiepartijen. Als de oppositiepartijen iets goeds hadden kunnen doen, dan hadden ze het al lang gedaan.”