Het failliet van de tweestatenoplossing in het Midden Oosten

Al jarenlang voert men in het Midden-Oosten onderhandelingen over vrede tussen twee staten, Israël en Palestina. Ter plaatse primeert slechts één streefdoel: een menselijke en rechtvaardige leefomgeving. Daarin is de eerste stap niet het vastleggen van de grenzen, maar het installeren van een overheid die alle inwoners respecteert, ongeacht hun geloof of afkomst.
De staat Israël ontstond eigenlijk in Europa. De Hongaarse Jood Theodor Herzl ergerde zich eind 19e eeuw aan het antisemitisme. Zijn boek “de jodenstaat” vormde de basis voor het Zionisme, dat streefde naar een joods land in het Midden-Oosten. Nadat het Europese antisemitisme geëscaleerd was in de Holocaust, erkende de VN in 1947 de oprichting van twee staten in het Midden Oosten: Israël en Palestina.
Bij de oprichting van Israël werden veel niet-joden verdreven uit de dorpen waar hun familie al generaties lang woonde. Ze vluchtten niet naar een nieuw land, maar wilden terugkeren naar hun huis. De VN erkent de terugkeer als een mensenrecht, maar Israël bleef weigeren. Veel families leven al 60 jaar in een vluchtelingenkamp. De 60 jaar Israël zijn gekenmerkt door oorlogen, gevolgd door onderhandelingen. De meest recente akkoorden dateren van 1993 (Oslo) en 2003 (roadmap). In Oslo werd de “groene lijn” goedgekeurd als grens tussen Israël en Palestina. De roadmap tekende een politieke weg, met als deadline 2005. Zoals steeds ging die datum voorbij zonder het afgesproken resultaat.
Vorig jaar pleitten nog veel Palestijnen voor de tweestatenoplossing. Ze droomden van een Palestijnse Autoriteit die een volwaardige identiteit zou uitbouwen. De verkiezingen in 2006 vielen internationaal tegen, omdat Hamas overwon. De Palestijnen wilden zich echter bewijzen als een volwaardig democratisch land, om internationaal recht van spreken te krijgen. Ze vormden een eenheidsregering met Hamas, Fatah en onafhankelijken.
Ik citeer Mustafa Barghouti: “Het was onze beste democratische regering, want het was de enige die we ooit gehad hebben.” Maar echt regeren is onmogelijk als de bezetter de inkomsten blokkeert en als checkpoints de regeringsleden verhinderen in eigen land te reizen. De regering viel uiteen. Hamas concentreert zich nu op Gaza om haar verzet verder te zetten. Abbas probeert zijn mandaat waar te maken door met Israël te praten in de vredesonderhandelingen. Maar Israël gaat zoals altijd onverstoord verder met haar zionistische politiek. Wanhopige Palestijnen blijven vechten voor hun elementaire rechten.

Onleefbaar


De delegatie van het middenveld die eind maart Palestina bezocht, komt tot dezelfde conclusie als velen die naar de bezette gebieden reizen: dit is onleefbaar.
Activisten gebruiken niet ten onrechte de term apartheid. De situatie roept ook beelden op van andere historische voorbeelden. Het leven van de Palestijnen is begrensd door het pasje dat ze krijgen, net zoals de ster die de Europese joden ooit  moesten dragen. Ze leven geïsoleerd achter muren en checkpoints, zoals de vroegere joden in hun getto’s. De zionisten behandelen alle Palestijnen als terroristen, zoals de antisemieten ooit beweerden dat alle joden “untermenschen” waren. Wie dat meemaakt, begrijpt dat sommige Palestijnen kiezen voor gewapend verzet. De wanhoop en de uitzichtloosheid zijn groot.

Eén seculiere staat?


Toch zoeken nog veel plaatselijke activisten naar een vreedzame oplossing. Zowel Joden als Palestijnen. Daarin klinkt nu vooral de vraag om één staat. Een grondgebied waar al eeuwenlang joden, moslims en christenen samenwonen, kan je niet opsplitsen op basis van de godsdienst.
De Palestijnen vertellen over de manier waarop Moslims en Christenen vandaag vreedzaam samenleven. Joodse vredesactivisten ergeren zich dat de nieuwe Israëli in joodse enclaves wonen zonder echt contact met de oorspronkelijke bevolking. Zowel Palestijnen als Joden geloven in een land waar alle inwoners gelijke rechten hebben, ongeacht hun afkomst of geloof.
De boodschap die nu primeert, is de oproep voor internationale solidariteit om de zionistische politiek halt toe te roepen. Reeds in vele landen zijn er burgers en ngo’s die hen willen steunen, maar zij bereikten nog geen doorbraak in het politieke forum. Het blijft afwachten wat het effect zal zijn van de oproep van de Belgische ngo’s.

Maak MO* mee mogelijk.

Word proMO* net als 2790   andere lezers en maak MO* mee mogelijk. Zo blijven al onze verhalen gratis online beschikbaar voor iédereen.

Ik word proMO*    Ik doe liever een gift

Met de steun van

 2790  

Onze leden

11.11.1111.11.11 Search <em>for</em> Common GroundSearch for Common Ground Broederlijk delenBroederlijk Delen Rikolto (Vredeseilanden)Rikolto ZebrastraatZebrastraat Fair Trade BelgiumFairtrade Belgium 
MemisaMemisa Plan BelgiePlan WSM (Wereldsolidariteit)WSM Oxfam BelgiëOxfam België  Handicap InternationalHandicap International Artsen Zonder VakantieArtsen Zonder Vakantie FosFOS
 UnicefUnicef  Dokters van de WereldDokters van de wereld Caritas VlaanderenCaritas Vlaanderen

© Wereldmediahuis vzw — 2024.

De Vlaamse overheid is niet verantwoordelijk voor de inhoud van deze website.