Heibel over Palestijnse "ramp" in Israëlische schoolboeken

“De Arabieren noemen de oorlog van 1948 de ‘nakba’, een rampzalige oorlog van verlies en vernedering. Voor de joden gaat het om een onafhankelijkheidsoorlog.” Op die manier omschrijft het schoolboek de twee perspectieven op de gewelddadige geboorte van Israël in 1948, waarbij 700.000 Arabieren op de vlucht werden gejaagd. Het handboek is enkel bestemd voor Arabische staatsscholen in Israël. In de versie voor joodse kinderen wordt de Palestijnse kijk op de zaak niet vermeld.
Het woordje ‘nakba’, dat ‘ramp’ betekent, is bij heel wat rechtse politici in het verkeerde keelgat geschoten. “De minister moet opstappen”, zegt de leider van de rechtse Likoed-partij, Benjamin Netanyahu, “We moeten niet zelf beginnen Arabische propaganda te verspreiden in onze scholen.”
Volgens het religieus-nationalistische parlementslid Zevulun Orlev is de beslissing van de minister een “ramp” voor het Israëlische onderwijssysteem omdat ze opstandige gevoelens stimuleert onder de 1,2 miljoen Arabische burgers in Israël. “Hoe kunnen we van deze schoolkinderen loyale burgers maken”, vraagt Orlev, “Wanneer we hen leren onze onafhankelijkheid als hun ramp te zien ?”
Minister Tamir is van mening dat het conflict tussen Arabieren en joden niet kan worden opgelost zonder begrip op te brengen voor elkaars lezing van de geschiedenis. Volgens haar zal de tekst het debat in de scholen aanwakkeren en ervoor zorgen dat de kinderen van Israël leren dat samenleven noodzakelijk is. “Het kan niet zijn dat een Arabisch kind dat burger is van Israël niet in staat is een discussie aan te gaan over de Arabische versie van de feiten.”
“Het is pedagogisch fout Arabische kinderen te leren dat iedereen blij de straat optrok wanneer Israël werd gesticht”, zegt Dalia Fenig van het ministerie van onderwijs, “Je moet ook uitdrukking geven aan de gevoelens van de tegenpartij.”
Tot nu toe stond in de Arabische schoolboeken alleen de joodse versie van de feiten, namelijk dat de joden in 1947 een plan van de Verenigde Naties voor de opdeling van Israël accepteerden maar dat ze in 1948 werden aangevallen door de legers van de omringende Arabische staten.
Arabische parlementsleden in Israël relativeren het belang van de omstreden passage. Parlementslid Jamal Zahalka, voorzitter van de Balad-partij, verwelkomt de nieuwe tekst maar blijft verder aandringen op grotere culturele autonomie voor de Israëlische Arabieren. Die zou hen moeten toelaten zelf een eigen onderwijsprogramma samen te stellen.
De Arabieren in Israël hebben stemrecht maar zijn uitgesloten van legerdienst. Het schoolsysteem voor beide gemeenschappen is grotendeels gescheiden en joden en arabieren wonen meestal in aparte wijken.