Syrische oppositie maakt zich op voor toekomst na Assad

Gisteren (donderdag) organiseerde het Amerikaanse Instituut voor de Vrede (USIP) een congres met als thema ‘Syrië na Assad: de uitdagingen van de transitie beheren’.

Het USIP startte het The Day After-project met 45 leden van de Syrische oppositie, afkomstig uit onder meer de Syrische Nationale Raad, de lokale coördinatiecomités en de Syrische moslimbroederschap. Die stelden samen een rapport op rond een brede waaier van thema’s, waaronder een nieuwe grondwet, de rechtstaat, economische en sociale heropbouw en democratie.

Burgerregering boven leger

In een poging om een consensus te verkrijgen over de verschillende politieke invalshoeken, vermijdt het rapport specifieke beleidskeuzes. In de plaats daarvan pleit het voor algemene doelstellingen zoals de “onafhankelijkheid van justitie”, respect voor de “diversiteit in de Syrische maatschappij”, en “maatregelen om de macro-economische stabiliteit te verbeteren”.

Toch hebben de auteurs van het rapport ook lessen getrokken uit de recente politieke verschuivingen in de regio. Ze benadrukken het belang van een burgerregering die boven het leger staat, en pleiten ervoor de bestaande regeringsstructuren te behouden zonder die te zuiveren van aanhangers van de heersende Baath-partij, een les die geleerd is uit Irak.

Nakend einde

De panelleden op het congres waren het er allemaal over eens dat het einde van het regime-Assad nakend is. Ze geven hem nog enkele maanden tot een jaar, en zijn daarom een campagne opgestart om de bevindingen van hun rapport over te brengen aan medestanders in Syrië. Dat is nodig, want hoewel het plan de steun krijgt van een aantal internationale instellingen, van de Syrische Nationale Raad en van de Moslimbroederschap, blijft het grotendeels onbekend in Syrië zelf.

De panelleden gaven toe dat de opmars van de oppositie de laatste weken vertraagt, en dat de snelle aanvallen in Aleppo en Damascus uitgedraaid zijn op een lange stellingenoorlog.

Maar die oorlog dreigt wel steeds meer een regionaal conflict te worden, nu Turkije er actief bij betrokken is, en ook Libanon het steeds moeilijker vindt om afzijdig te blijven. Binnen de oppositie worden ook vragen gesteld over het groeiende aantal oppositieleden die banden hebben met zionistische organisaties.