Eugène verdient te blijven, maar niet alleen hij

‘Natuurlijk verdient Eugène Djangmah het om hier te blijven, maar wat ik wil benadrukken is: ook zoveel andere kinderen en jongeren.’ MO*columniste Ikrame Kastit eist de echte toepassing van mensenrechten, tegen de huidige autoritair-nationalistische stroom in. 

  • © Brecht Goris Ikrame Kastit © Brecht Goris
  • © Ikrame Kastit © Ikrame Kastit

‘Ik ben illegaal’, met die woorden lichtte Eugène zijn vriendin in over zijn situatie. Slik.

Net zoals veel andere inwoners van dit land was ik in shock toen ik het verhaal van Eugène Djangmah vernam. Deze jonge kerel belandde vorig weekend in een gesloten centrum nadat de politie hem oppakte op een scoutsfuif in Edegem. Omdat hij niet de juiste verblijfspapieren bezit werd hij in een gesloten centrum opgesloten. Opgesloten zoals een crimineel.

Nu ja, hij is zopas vrij en heeft 30 dagen respijt gekregen. Applaus? Uitgesloten. Zijn verhaal is een verhaal van opsluiting en daarvoor applaudisseer ik niet.

Integendeel, zijn verhaal maakt me kwaad om meerdere redenen. Ik vind het schandalig dat kinderen en jongeren zonder verblijfsvergunning geen gewone jeugd kunnen beleven. Ze kunnen bijvoorbeeld niet onbezorgd naar een scoutsfuif in hun buurt gaan. Erger nog, jongeren zonder verblijfsvergunning vertellen mij dat ze de bus of de tram niet durven te nemen.

Ik vind het schandalig dat kinderen en jongeren zonder verblijfsvergunning geen gewone jeugd kunnen beleven.

Een andere reden is dat Eugene al meer dan de helft van zijn leven in België leeft. Zijn thuis is hier. Je kan ook kinderen geen erfzonde doorgeven van mogelijke identiteitsfraude van ouders.

En vooral, we mogen mensen nooit bestempelen als illegaal. Dus ook niet als ze leven in een land zonder de juiste documenten te bezitten. Maar zie, Eugène noemt zichzelf al illegaal.

Naast kwaadheid voel ik ook hoop en liefde als ik zie naar de spontane steunacties van Eugènes vrienden en brede solidariteit via online petities, protest, brunchen en crowdfunding.

#Eugèneverdientteblijven

Natuurlijk verdient Eugène het om hier te blijven, maar wat ik wil benadrukken is: ook zoveel andere kinderen en jongeren. Hoeveel keer moeten we dat nog uitschreeuwen? Jaarlijks zijn vele onbekende kinderen en jongeren voor elke Eugène die passeert in de pers. Zij leven in schrijnende omstandigheden zonder toekomstperspectief.

Politici en opiniemakers delen via de hashtag hun steun voor Eugéne en dit laat bij mij een wrang gevoel achter.

Al die onbekende kinderen en jongeren die het zwakst staan in onze samenleving. Die de pech hebben om geen media-aandacht te krijgen. Geen vrienden hebben, geen netwerk of hoge aaibaarheidsfactor. Maar wel trauma’s, trauma’s die wegen op hun participatie aan de samenleving.

Verdienen zij het misschien niet om te blijven?

Politici en opiniemakers delen via de hashtag hun steun voor Eugéne en dit laat bij mij een wrang gevoel achter.

Nu draait de probleemstelling rond een jong individu waarvan zijn of haar omgeving vindt dat die toch wel moet mogen blijven. Maar tegelijkertijd zien we net dat er wetgeving voorbereid wordt die de situatie van asielzoekers verslechtert en staatssecretaris Francken die de opsluiting van kinderen en jongeren in gesloten instellingen aan het voorbereiden is. Dat lokt weinig reactie uit, zowel politiek vlak als in de samenleving.

Mensenrechten worden systematisch geschonden. Daarover zou ik graag politici en opiniemakers hard op tafel horen kloppen, maar natuurlijk kan je dat niet vatten in een trendy hashtag.

© Ikrame Kastit

 

Wanneer principes geen verschil maken

Enkel structurele oplossingen doorbreken het patroon van toevallige persaandacht en garanderen dat alle andere kinderen en jongeren in zo’n situaties geholpen kunnen worden. We moeten individuele cases koppelen aan een structurele verandering die per definitie niet stopt bij welke papieren iemand wel of niet bezit, maar de principes van mensenrechten toepast. Anders maken principes uiteindelijk geen verschil.

Die structurele oplossingen moeten we niet uitvinden. Neen, de afgelopen jaren heb ik met heel wat organisaties samengewerkt aan beleidsvoorstellen en adviezen.  Met de Kinderrechtencoalitie, de Kinderrechtencommissaris, Vluchtelingenwerk, Unicef, 11.11.11, enz… Telkens opnieuw wordt het onrecht aangekaart en de nodige maatregelen naar voren geschoven. Ook door heel wat vrijwilligers die mensen proberen verder te helpen. In de praktijk zie ik dat de regering daar potdoof voor blijft.

Met populaire politicus Francken op kop werkt het autoritair nationalisme aan het opsluiten van kinderen en jongeren in gesloten instellingen ook al is het in strijd met het VN-Kinderrechtenverdrag.

Met populaire politicus Francken op kop werkt het autoritair nationalisme aan het opsluiten van kinderen en jongeren in gesloten instellingen ook al is het in strijd met het VN-Kinderrechtenverdrag. Onderzoek heeft duidelijk aangewezen dat dat een negatieve en traumatiserende ervaring heeft op de ontwikkeling van kinderen. De schade die door kinderen opgelopen wordt door opsluiting is uitgebreid gedocumenteerd en onder de aandacht gebracht door verschillende internationale instellingen voor mensenrechte.

Naast de identificatiemissie die hij opstartte voor Soedanese vluchtelingen met behulp van Soedanese geheime agenten uit een dictatoriaal regime is hij binnen de regering ook drukdoende met deportaties en het strenger maken van de asielwetgeving. De commissaris voor de Mensenrechten van de Raad van Europa liet ook aan onze staatssecretaris weten dat hij best zijn beslissing heroverweegt en dat zelfs het controleren van de instroom van migranten zo’n detentie niet kan verantwoorden.

Vluchtelingenwerk en andere ngo’s maken zich zorgen. De voorgestelde wetsontwerpen maken het makkelijker om asielzoekers op te sluiten. Ze bemoeilijken bovendien hun toegang tot de rechter. Zo kunnen sommige asielzoekers teruggestuurd worden naar een land waar zij gevaar lopen nog voor dat een rechter een uitspraak over hun dossier uitgevoerd heeft. De wetsontwerpen gaan uit van de veronderstelling dat asielzoekers fraudeurs zijn of het systeem misbruiken. Zo werken de wetsontwerpen de stigmatisering van asielzoekers in de hand. Het zijn niet toevallig de organisaties die opkomen voor vluchtelingen waarop de regering zware besparingen doorgevoerd heeft om hen monddood te maken.

Tot hier en niet verder. Positie innemen noemt men dat.   

Alle Eugènes verdienen te blijven en over mensenrechten onderhandel je niet.

Maak MO* mee mogelijk.

Word proMO* net als 2790   andere lezers en maak MO* mee mogelijk. Zo blijven al onze verhalen gratis online beschikbaar voor iédereen.

Ik word proMO*    Ik doe liever een gift

Over de auteur

  • Jeugdwerker

    Ikrame Kastit is dertiger, Borgerhoutenaar, co-coördinator van Uit De Marge VZW (Netwerk voor jeugdwerk en jeugdbeleid met kinderen en jongeren in maatschappelijk kwetsbare situaties) & CM

Met de steun van

 2790  

Onze leden

11.11.1111.11.11 Search <em>for</em> Common GroundSearch for Common Ground Broederlijk delenBroederlijk Delen Rikolto (Vredeseilanden)Rikolto ZebrastraatZebrastraat Fair Trade BelgiumFairtrade Belgium 
MemisaMemisa Plan BelgiePlan WSM (Wereldsolidariteit)WSM Oxfam BelgiëOxfam België  Handicap InternationalHandicap International Artsen Zonder VakantieArtsen Zonder Vakantie FosFOS
 UnicefUnicef  Dokters van de WereldDokters van de wereld Caritas VlaanderenCaritas Vlaanderen

© Wereldmediahuis vzw — 2024.

De Vlaamse overheid is niet verantwoordelijk voor de inhoud van deze website.