Syrië en het cynische spel met mensenrechten in de Verenigde Naties

De betogers in Syrië worden aan hun lot overgelaten omdat de wereldpolitiek al langer bezig is met het uithollen van de universele mensenrechten. Een coalitie van soevereinisten (Rusland, China en anderen) en islamisten (Iran, Saoedi-Arabië en anderen) zorgt er binnen de Verenigde Naties voor dat de mensenrechten ondergeschikt gemaakt worden aan het verdedigen van staatsbelang -en dat betekent meestal het belang van autoritaire regimes.

  • US Mission -Eric Bridiers- CC VN Hoog Commissaris voor Mensenrechten Navi Pillay: speelbal van cynische politiek van staten die de mensenrechten willen ondergraven? US Mission -Eric Bridiers- CC

Sinds 15 maart 2011 is Syrië het toneel van een opstand die overgaat in een regelrechte burgeroorlog. 5000 doden, waaronder 300 kinderen. Cijfers uit een rapport van de Verenigde Naties (VN), een minimale schatting. Het regime van Bashar al-Assad kent geen mededogen. Het moet zich geen zorgen maken om reacties uit de buitenwereld.

Natuurlijk heeft de Algemene Vergadering van de VN – na maanden palaveren – een lauwe resolutie gestemd met wat algemene aanbevelingen. Een symbolische resolutie. Waar landen die wegen tegenstemden : China, Rusland. En ook : Iran, Venezuela, Noord-Korea, … Of zich onthielden. Een maat voor niets dus. En het optreden van de Arabische Liga houdt ook niets in. Na maanden aarzelen stuurt deze Liga een observatiemissie uit geleid door de Sudanese general Mustafa al-Dabi, die eerder thuis hoort in het verdachtenbankje van het Internationaal Strafhof. Syrië laat zich aan dit alles weinig gelegen.

Het soevereinistische credo

Want de Syrische dictator weet zich volop gesteund door China en Rusland. Door hun veto’s in de Veiligheidsraad maken deze landen elke interventie in Syrië onmogelijk. Midden-Oosten-experten verwijzen veelal naar de traditionele vriendschapsbanden tussen de betrokken landen, naar het belang van de wapenleveringen en andere economische transacties, naar het machtsspel in het Midden Oosten, enzovoort.

Weinig aandacht is besteed aan de achterliggende politieke filosofie van China en Rusland: hun soevereinistisch credo, die elke inmenging in zogenaamde binnenlandse aangelegenheden resoluut afwijst. En wie naar het bredere plaatje kijkt, stelt vast dat de opeenvolgende veto’s in de Veiligheidsraad nieuwe mijlpalen zijn in de strijd van soevereinistische landen en van landen die geleid worden door intolerante gelovigen om de universele mensenrechten en internationale solidariteit te ondergraven.

De UVRM, een tekst die stoort

Al lang staat de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens (UVRM) onder zware druk. In de VN, precies op de plaats waar deze Verklaring met de meeste hardnekkigheid verdedigd en gepromoot moet worden. De UVRM wordt systematisch aangevallen in het hoogste orgaan van de VN, de Algemene Vergadering (AV), op wereldconferenties over mensenrechten en in de Mensenrechtenraad (MRR). De meerderheid van de Lidstaten in de VN erkent het universele karakter van « Universele » Verklaring niet.

Binnen de VN is een offensief aan de gang om de vrije meningsuiting (Artikel 19 UVRM) wereldwijd te beknotten. In de Mensenrechtenorganen van de VN is censuur ingesteld; het aanklagen van schendingen wordt op alle mogelijke en onmogelijke manieren bemoeilijkt. VN-rapporten over mensenrechten getuigen van selectieve verontwaardiging en hypocrisie.

Vele Lidstaten willen af van de UVRM. De jongste decennia vormen zij de meerderheid in de VN : een coalitie van soevereinisten (China, Rusland, cs.) en landen geregeerd door intolerante gelovigen ( Iran, Saoedi-Arabië, …) bepalen thans de koers.

Voor de soevereinisten onder leiding van China en Rusland, primeert het belang van de staat op de rechten van de individuele mens. De meeste landen die zich opstellen in dit kamp zijn dictaturen of autoritaire staten, die elk toezicht op de naleving van mensenrechten radicaal afwijzen.

Voor moslimlanden staat hun goddelijke wet altijd boven de afspraken die mensen onderling maken. In 1948 al, bij de stemming over de Universele Verklaring Mensenrechten, wijzen Egypte, Pakistan, Saoedi-Arabië en de andere moslimlanden er met nadruk op dat de UVRM niet in overeenstemming is met sommige kernwaarden van de koran, de sharia en dus de islam. Hun visie haalt het dan niet. Vandaag wel .

De « ware » Verklaring over mensenrechten

In 1990 stelt de Organisatie van de Islamitische Conferentie (OIC), die 57 moslimlanden vertegenwoordigt, een Verklaring voor de rechten van de mens in islam op. In essentiële punten wijkt deze af van de UVRM. Ze onderwerpt alle rechten aan de sharia, waar liefst 14 maal naar verwezen wordt. In de VN treedt de OIC op als marionettenspeler, die steeds meer aan de touwtjes trekt.

Censuur

De Mensenrechtenraad van de VN legt de vrije meningsuiting aan banden door te verhinderen dat er gesproken wordt over schendingen van mensenrechten zoals in Tibet — een overwinning van de soevereinisten — of over de nefaste gevolgen van de toepassing van de sharia — een overwinning van de landen geleid door intolerante gelovigen. En de universele gedachte die aan de grondslag ligt van de UVRM wijkt voor een nieuw mantra : de « dialoog tussen beschavingen, culturen en religies ».

Eén roman en twaalf cartoons

Soevereinistische landen en intolerante gelovigen beperken de strijd tegen mensenrechten niet tot de VN. De lijn die ze daar uitzetten, trekken ze wereldwijd door. Ook in West-Europa, waar vrije meningsuiting sinds « 1968 » vrijwel onbeperkt was. Zie onder andere de zaak Rushdie en de evenementen rond de Deense karikaturen.

Machtsstrijd, manipulatie, leugen, bedrog, chantage en vele doden zijn de ingrediënten van dit spel. De Lidstaten van de VN en bij uitbreiding de VN zelf, liggen niet wakker van het uithollen van de vrije meningsuiting, wel van het zogenaamd beledigingen van godsdiensten.

Tegen de wind in

De aanvallen op de UVRM zijn in de eerste plaats het werk van staten, van regeringen. Wereldwijd verzetten miljoenen mensen zich tegen de wantoestanden in hun land. De “Arabische lente “ is op gang getrokken door zij die hun universele rechten willen erkend zien. En uitoefenen. De doden die elke dag in Syrië vallen zijn de slachtoffers van het cynische spel dat in de VN wordt gespeeld.

Willy Laes is voormalig voorzitter Amnesty International Vlaanderen. Auteur van Mensenrechten in de Verenigde Naties, een verhaal over manipulatie, censuur en hypocrisie, Garant, Antwerpen, 2011, 307 blz.

Maak MO* mee mogelijk.

Word proMO* net als 2790   andere lezers en maak MO* mee mogelijk. Zo blijven al onze verhalen gratis online beschikbaar voor iédereen.

Ik word proMO*    Ik doe liever een gift

Met de steun van

 2790  

Onze leden

11.11.1111.11.11 Search <em>for</em> Common GroundSearch for Common Ground Broederlijk delenBroederlijk Delen Rikolto (Vredeseilanden)Rikolto ZebrastraatZebrastraat Fair Trade BelgiumFairtrade Belgium 
MemisaMemisa Plan BelgiePlan WSM (Wereldsolidariteit)WSM Oxfam BelgiëOxfam België  Handicap InternationalHandicap International Artsen Zonder VakantieArtsen Zonder Vakantie FosFOS
 UnicefUnicef  Dokters van de WereldDokters van de wereld Caritas VlaanderenCaritas Vlaanderen

© Wereldmediahuis vzw — 2024.

De Vlaamse overheid is niet verantwoordelijk voor de inhoud van deze website.