Yvo de Boer, voorzitter van de VN-Klimaatconventie

De Nederlander Yvo de Boer is sinds 2006 voorzitter van de VN-Klimaatconventie (UNFCCC). Kort na de klimaattop van Kopenhagen diende hij zijn ontslag in. De Boer gaat in juli aan de slag bij het internationale consultancykantoor KPMG als verantwoordelijke voor klimaat en duurzame ontwikkeling. MO* legde hem drie prangende vragen voor.
Moeten de klimaatonderhandelingen, na de ontnuchtering van Kopenhagen, over een nieuwe boeg worden gegooid?
Na wat bezinning ben ik tot de conclusie gekomen dat de resultaten van Kopenhagen niet onbelangrijk zijn. We moeten het proces verder zetten. Ik hoop dat we nu in een fase komen waarin we al de mooie woorden in de praktijk kunnen brengen, vooral voor de ontwikkelingslanden.
De bedrijfswereld wil een akkoord dat long, loud and legal is: het moet een looptijd hebben van dertig tot vijftig jaar, het moet ambitieus zijn en alle landen moeten zich engageren en hun verplichtingen nakomen. Het is heel belangrijk om een internationale aanpak te hebben die we kunnen harmoniseren en waarbij we landen kunnen verzekeren dat als zij een stap vooruit zetten, anderen dat ook doen.
Zal de klimaattop in Mexico in november een akkoord opleveren?
Voor de eerste keer in mijn leven ga ik mijn ambities recycleren. Mijn ambitie voor Kopenhagen was een goed functionerende architectuur te hebben voor aanpassing aan en het voorkomen van klimaatverandering, technologietransfer en financiering van de inspanningen voor de ontwikkelingslanden. Ik ga die ambitie opnieuw meenemen naar Cancún en hoop dat we daar wel zo’n architectuur op poten krijgen. Ik hoop wel dat ik mijn ambities niet zo dikwijls moet hergebruiken dat ze helemaal hun kleur verliezen.
De ontwikkelingslanden houden voorlopig vast aan het Kyoto-protocol. Waarom? 
Als ik u zou vragen om uw huis te verkopen onder de marktwaarde, om in de plaats daarvan een duur nieuw huis te kopen dat je nog niet gezien hebt, zou het heel moeilijk zijn om u daarvan te overtuigen. Het Kyoto-protocol, dat enkel aan industrielanden verplichtingen oplegt, is het enige legale instrument in de strijd tegen de klimaatverandering.
Ontwikkelingslanden willen dat behouden, tenzij er iets beters in de plaats komt. Een deel van de uitdaging is dus te laten zien dat de klimaatonderhandelingen leiden tot een beter instrument dan het Kyoto-protocol. 32 ontwikkelingslanden hebben nationale adaptatieplannen klaar, maar die kunnen niet uitgevoerd worden door gebrek aan financieel engagement van de rijke landen.

Maak MO* mee mogelijk.

Word proMO* net als 2790   andere lezers en maak MO* mee mogelijk. Zo blijven al onze verhalen gratis online beschikbaar voor iédereen.

Ik word proMO*    Ik doe liever een gift

Over de auteur

  • Latijns-Amerika & ecologie
    Alma De Walsche schrijft over ecologische thema’s, van klimaat- en energiebeleid, over landbouw- en voedsel tot transitie-initiatieven en baanbrekers. Ze volgt al enkele decennia Latijns-Amerika, met een speciale focus op de Andeslanden.

Met de steun van

 2790  

Onze leden

11.11.1111.11.11 Search <em>for</em> Common GroundSearch for Common Ground Broederlijk delenBroederlijk Delen Rikolto (Vredeseilanden)Rikolto ZebrastraatZebrastraat Fair Trade BelgiumFairtrade Belgium 
MemisaMemisa Plan BelgiePlan WSM (Wereldsolidariteit)WSM Oxfam BelgiëOxfam België  Handicap InternationalHandicap International Artsen Zonder VakantieArtsen Zonder Vakantie FosFOS
 UnicefUnicef  Dokters van de WereldDokters van de wereld Caritas VlaanderenCaritas Vlaanderen

© Wereldmediahuis vzw — 2024.

De Vlaamse overheid is niet verantwoordelijk voor de inhoud van deze website.