Macau vergokt zijn toekomst

Vorig jaar stegen de inkomsten in de gokindustrie van Macau, een voormalige Portugese kolonie die sinds 1999 weer bij China hoort, tot een record van 45 miljard dollar. Een stijging van 18,6 procent ten opzichte van 2012 en het zesde jaar op rij waarin de industrie groeide. Casino’s in Macau verdienen momenteel zeven keer meer dan die in gokstad Las Vegas.

Een baan in een casino levert 30 tot 40 procent meer op dan een baan in andere sectoren. Bijna een kwart van de bevolking werkt in de gokindustrie. Als gerelateerde sectoren zoals retail en hospitality worden meegerekend, gaat het om de helft van de bevolking. Het gebied met 600.000 inwoners kent een benijdenswaardig lage werkloosheid van 1,8 procent.

Het is echter niet alles goud wat er blinkt. De mono-economie van Macau heeft een generatie werknemers gecreëerd die monotoon werk doen zoals kaarten uitdelen en het doen draaien van een roulettewiel. Zij missen de vaardigheden die nodig zijn in de kenniseconomie. De economie van Macau, een speciale bestuurlijke regio, wordt steeds afhankelijker van Chinese gokkers en er is weinig druk om die situatie te veranderen – iets wat Peking waarschijnlijk niet slecht uitkomt.

Donkere kant

De gokindustrie brengt echter ook een donkere kant met zich mee. Prostitutie, georganiseerde misdaad en het witwassen van geld zijn aan de orde van de dag. De traditionele samenleving wordt op allerlei manieren op de proef gesteld, door ongecontroleerde stedelijke ontwikkeling, verlies van groene ruimte, groeiende gokverslaving en een algehele vermindering van de kwaliteit van leven.

Voor de gemiddelde inwoner van Macau zitten er intussen meer nadelen dan voordelen aan de snel groeiende gokindustrie. Slecht transport, verergerde luchtvervuiling door casinobussen die de miljoenen bezoekers vervoeren en stijgende vastgoedprijzen zijn de bijproducten van de industrie.

Kleine en middelgrote bedrijven, ongeveer 95 procent van de ondernemingen in Macau, betalen ook een prijs. Voor hen stijgen de huren, ze raken personeel en klanten kwijt aan de casino’s en hebben te maken met groeiende misdaad.

Casino’s en investeerders in Macau, inclusief de grote Amerikaanse gokhuizen, zien echter onbeperkte mogelijkheden voor verdere groei. Hun belangrijkste klacht is een tekort aan geschikt personeel voor de nieuwe megacasino’s die ze in 2016 willen openen. Daarvoor zijn 75.000 werknemers nodig.

Aangezien kleine en middelgrote bedrijven al moeite hebben te concurreren met de beter betalende casino’s, zal Macau niet alleen casinomedewerkers moeten importeren, maar ook vakmensen op elk ander terrein. Noch Macau, noch de Chinese regering lijkt een plan te hebben om het gebrek aan arbeidskrachten op te lossen. Ook lijken ze allebei niet van plan de op hol geslagen trein van ongereguleerde groei te stoppen. Sterker nog, Macau is bezig beleid terug te draaien dat bedoeld was om de bevolking voor te bereiden op een meer geglobaliseerde, door kennis gedreven economie.

Crash

Om de paar maanden verschijnen alarmerende rapporten. In december vorig jaar verscheen een rapport waarin melding werd gemaakt van het feit dat bijna de helft van de bedrijven moeite heeft IT-personeel aan te trekken. Vorig jaar april werd in een ander rapport de aandacht gevestigd op een tekort aan accountants. Macau heeft ook een gebrek aan ingenieurs en ander technisch opgeleid personeel. 

Het grootste potentiële struikelbok voor een duurzaam economisch model is het feit dat Macau blijft groeien als gevolg van de komst van Chinese gokkers. Niemand bezint zich op de vraag hoe het verder moet, als de groei van de Chinese economie stagneert en de toeristen niet meer komen. Hoe sneller de groei in een mono-economie zich voordoet, hoe groter het risico op een crash, heeft de geschiedenis laten zien.

China zegt dat het wil dat Macau zijn economie herbalanceert, maar is terughoudend met beleidsvoorschriften of stimulansen. Dat is niet verrassend, want de huidige situatie is ook in het belang van Peking: een samenleving die afhankelijk is van het vasteland, zal niet zo snel grotere autonomie of democratie eisen.