Een les in Respect

Het gevaar van religieus fundamentalisme, obscurantisme en de ‘achteruitgang van de situatie van de vrouw’, daar heeft de organisatie Ni Putes Ni Soumises Brussel-Wallonië een remedie voor: de Guide du respect. Het boekje werd door de politieke klasse met veel enthousiasme onthaald en vond zijn weg naar middelbare scholen. Maar de kritiek is scherp, ook vanwege overtuigde secularisten.
‘De eerste keer dat ik hem zag, kreeg ik zin in hem. Enfin … ik had zin om met hem te slapen. Maar er was een probleem. Ik wilde het doen zonder verliefd te zijn! En ik heb het uiteindelijk gedaan!’ Anne. Met die getuigenis opent de Guide du respect het hoofdstuk over seksualiteit.
De ‘wegwijzer naar respect’ werd oorspronkelijk in 2005 in Frankrijk gepubliceerd door de allochtone feministische organisatie Ni Putes Ni Soumises. Intussen kreeg de Wegwijzer een Belgische versie en die ligt sinds 2007 in de boekhandel voor de symbolische prijs van één euro.
Het boekje telt een tachtigtal bladzijden en behandelt drie thema’s: seksualiteit, de tradities die opsluiten en geweld. Het bevat naast getuigenissen van jongeren juridische antwoorden en praktische informatie.

Enthousiast onthaal


Net als in Frankrijk is het boekje in Brussel enthousiast onthaald. Verschillende overheden aan Franstalige kant hebben het mee gefinancierd. De schepenen van Onderwijs in tal van Brusselse gemeenten vinden dat de wegwijzer alle leerlingen moet bereiken. De gemeente Schaarbeek heeft al 5000 exemplaren besteld en ook de vorming van leerkrachten en sociale werkers gefinancierd.
Naast het boekje heeft Ni Putes Ni Soumises immers een Kit du respect uitgebracht, een vormingspakket gelinkt aan de Guide voor mensen die met jongeren werken. Christian Dupont, schepen van Onderwijs in Anderlecht, vindt dat het boekje best in de Franse les geïntegreerd wordt en op de schoolbanken blijft liggen–kwestie van te vermijden dat het thuis in de vuilnisbak zou belanden. Bovendien krijgen de leerlingen zo de kans erin te bladeren telkens ze er behoefte aan hebben.

Het recht op seks


Naast laaiend enthousiasme klinkt er ook felle kritiek, vooral vanuit de allochtone gemeenschap zelf –de groep voor wie het boekje bedoeld is. Want ook al beweren de makers ervan dat het boekje voor iedereen is, toch mikt men duidelijk op allochtone kinderen.
In de Guide zelf verwijzen de meeste getuigenissen, ook wanneer ze blijkbaar afkomstig zijn van jongeren met een westerse naam, naar problematieken die vooral binnen de Turkse en de Marokkaanse gemeenschappen aanwezig zijn. Abdelrhani Belhaloumi is verontwaardigd.
De man is gemeenteraadslid in Sint-Gillis maar wil de naam van zijn partij niet vermelden. ‘Ik reageer als burger en als vader, niet als politicus’, zegt hij. ‘Ik vond de Guide van in het begin provocerend. De boodschap aan de kinderen is dat ze recht hebben op seksualiteit, terwijl een groeiend aantal meisjes al op hun dertiende aan de pil beginnen en kinderen vrij gemakkelijk de weg vinden naar pornografische websites. Het eerste recht van een kind is het recht om kind te zijn. In plaats van hen bewust te maken van seksueel overdraagbare ziektes en de risico’s van het chatten gaat men direct naar het recht op seksualiteit.’
Belhaloumi is het ook niet eens met de steun die NPNS van overheden krijgt: ‘Het kan toch niet dat één organisatie haar filosofische visie aan de rest van de bevolking oplegt? België is geen seculiere staat zoals Frankrijk. België is een neutrale parlementaire democratie waar verschillende filosofische en religieuze overtuigingen naast elkaar leven. Men had beter met andere organisaties samengewerkt en met ouderverenigingen overlegd.’

Het kan toch niet dan één organisatie haar filosofische visie aan de rest van de bevolking oplegt?
Geen provocatie


Fatoumata Sidébé, tot voor kort voorzitster van NPNS België en momenteel voor FDF volksvertegenwoordiger in het Brussels parlement, ontkent niet dat ze een overtuigd seculier is die religie buiten haar feministische strijd houdt. ‘Maar we provoceren niet en wij stigmatiseren niet. We zijn wel tegen het cultureel relativisme en tegen overdreven tolerantie tegenover andere culturen –tolerantie die verkeerd begrepen wordt en mee verantwoordelijk is voor de achteruitgang in de relaties tussen jongens en meisjes.’
‘Er is een toenemende druk op de meisjes’, zegt Christian Delstanches, kabinetschef van de schepen van Onderwijs in Schaarbeek. ‘Met de Guide willen we het debat over onder andere het darwinisme openen in de klas. Het is aan de leerkrachten om aan te voelen wanneer en aan wie ze het boekje uitdelen.’
gewone mensen
Caroline Mondry, leerkracht geschiedenis, en Veronique Kershboom, leerkracht moraal, geven allebei les aan het lyceum Emile Max in Schaarbeek. Ze hebben een zeven dagen durende opleiding van Ni Putes Ni Soumises gevolgd. Beiden zijn overtuigde seculieren met bezwaren tegen de manier waarop de opleiding gegeven wordt.

Direct en cru


Veronique Kershboom spreekt met veel lof over de organisatie en vindt de opleiding nuttig, maar ze kon zich niet altijd identificeren met de sprekers. ‘Het zijn seculieren met een islamitische achtergrond. Ik vind ze fantastisch maar ik denk niet dat mijn leerlingen zich met hen kunnen identificeren. De Guide is zo direct en soms zo cru dat ik ervoor vrees dat kinderen het beschouwen als iets dat niet op hen van toepassing is. Ik wacht op het moment dat NPNS met gewone mensen op de proppen komt.’

Laïcité


Caroline Mondry vindt de opleiding ronduit gevaarlijk. ‘De opleiding staat meer ten dienste van van de laïcité (scheiding tussen kerk en staat, sb) dan van het interculturele’, zegt ze.
‘Men stigmatiseert moslims, en dat vind ik gevaarlijk. Want zo belanden we in de confrontatie. Ik ben ervan overtuigd dat de organisatoren het goed menen en dat de leerkrachten het beste voor hebben met hun leerlingen, maar sommige reacties tijdens de opleiding bevestigden mijn aanvoelen dat de vooroordelen veeleer bevestigd dan ontmanteld werden. We zijn geen stap vooruit gegaan wat beeldvorming betreft, integendeel. De opleiding blijft oppervlakkig. En er wordt niet gewerkt op de eigen percepties.’
De leerkracht wikt en weegt haar woorden en is ervan overtuigd dat ze door haar kritiek in de problemen kan komen met de directie. Blijkbaar is kritiek geven op NPNS even taboe als kritiek geven op religie.
Christian Delstanches van zijn kant blijft in de Guide geloven. Hij wil Ni Putes Ni Soumises zelfs vragen om een aangepaste versie te maken voor het lager onderwijs. Dat belooft. 

Maak MO* mee mogelijk.

Word proMO* net als 2790   andere lezers en maak MO* mee mogelijk. Zo blijven al onze verhalen gratis online beschikbaar voor iédereen.

Ik word proMO*    Ik doe liever een gift

Over de auteur

Met de steun van

 2790  

Onze leden

11.11.1111.11.11 Search <em>for</em> Common GroundSearch for Common Ground Broederlijk delenBroederlijk Delen Rikolto (Vredeseilanden)Rikolto ZebrastraatZebrastraat Fair Trade BelgiumFairtrade Belgium 
MemisaMemisa Plan BelgiePlan WSM (Wereldsolidariteit)WSM Oxfam BelgiëOxfam België  Handicap InternationalHandicap International Artsen Zonder VakantieArtsen Zonder Vakantie FosFOS
 UnicefUnicef  Dokters van de WereldDokters van de wereld Caritas VlaanderenCaritas Vlaanderen

© Wereldmediahuis vzw — 2024.

De Vlaamse overheid is niet verantwoordelijk voor de inhoud van deze website.