Vluchtelingencrisis dreigt onoverkomelijk probleem te worden

Vandaag hebben wereldwijd meer dan 125 miljoen mensen dringend behoefte aan humanitaire hulp. Dat cijfer is nog het best te vergelijken met de totale Japanse bevolking. ‘Dat aantal kunnen we niet aan en de menselijke kosten zijn ondraaglijk’, zei Ban Ki-moon onlangs.

Een oplossing vinden voor deze crisis zal bepalend zijn voor de erfenis die Ban nalaat wanneer zijn ambtstermijn in december na tien jaar afloopt. Slaagt hij daar niet in, dan zal zijn opvolger een onoverkomelijk probleem voorgeschoteld krijgen.

Fractie van nationale inkomens

De voorzitter van de Algemene Vergadering van de VN, de Deen Mogens Lykketoft, legde uit dat er twintig miljoen vluchtelingen ergens de grens zijn overgestoken, terwijl 40 miljoen mensen intern ontheemd zijn in oorlogsgebied. Nog eens 65 miljoen mensen hebben tijdelijk hulp nodig om te kunnen overleven vanwege klimaatgerelateerde hongersnood.

‘Binnen de VN proberen we aan bewustmaking te doen. De VN heeft jaarlijks 13,5 à 18 miljard euro extra nodig om deze mensen te steunen. Is dat veel geld? Ja – maar het is minder dan 1 euro voor elke 3600 dollar aan nationale inkomens wereldwijd’, stelde Lykketoft.

‘Die 18 miljard euro zouden dus niet zo’n groot probleem mogen zijn, op voorwaarde dat er politieke wil is’.

In zijn oproep voor meer fondsen verklaarde de secretaris-generaal dat ‘s werelds bruto binnenlands product meer dan 70.000 miljard euro bedraagt, terwijl de financiële instellingen samen meer dan 180.000 miljard euro waard zijn.

‘Die 18 miljard euro zouden dus niet zo’n groot probleem mogen zijn’, meent Ban, ‘op voorwaarde dat er politieke wil is’.

Ban verwees ook naar de meer dan 9 miljard euro die werd ingezameld op de donorconferentie voor Syrië, begin februari. In de afgelopen negen jaar als secretaris-generaal had hij nog nooit meegemaakt dat er zo’n hoog bedrag voor één goed doel op een dag werd ingezameld.

‘Daar mogen we best trots op zijn’, zo stelde de VN-secretaris-generaal. Terwijl de wereld “getest” wordt, omschrijft hij de toezeggingen als een teken van ‘enorme solidariteit, leiderschap en visie’.

Gewezen vluchteling

Op een vergadering in Londen begin februari haalde Ban herinneringen op aan zijn kindertijd in Korea, waar hij als vluchteling was aangewezen op de bedelingen van VN-agentschappen. ‘Ik was zelf een ontheemd. Sommigen van jullie hebben mijn levensverhaal misschien gelezen. Ik werd geboren in Korea, vlak voor het einde van de Tweede Wereldoorlog. Toen ik zes jaar oud was, in 1950, brak de Koreaanse oorlog uit. Samen met mijn ouders moest ik we op de vlucht gaan, zonder te weten waar naartoe. Ons leven was miserabel, verschrikkelijk zelfs. Maar als jongetje zal ik dat nooit zo zwaar hebben ervaren als mijn ouders.’

Hij vertelde dat hij en zijn familie overleefden op voedsel en medicijnen van de VN en Unicef: humanitaire hulp, melkpoeder en speelgoed. Maar vooral: ‘De VN zorgde voor veiligheid, toen ze voor de eerste maal hun gezag uitoefenden om de internationale vrede en veiligheid te bewaren.’

‘Zonder de Verenigde Naties zou ik hier vandaag niet voor jullie staan. Als ik bedenk wat er dan met mij en mijn land, mijn volk, gebeurd zou zijn.. Ik kon slechts overleven dankzij de VN. Nu ben ik hier als de secretaris-generaal en voel ik me nederig.’