Tele-oorlogen en solidariteit

#LetThisSummerEnd. De zomer van 2014 gaat de geschiedenis in als de bloedigste in lange tijd. Aan de vooravond van een nieuw seizoen blik ik terug op een zomer vol Eerste Wereld vragen bij al die simultane Andere Wereld ellende. Een zomer met veel te weinig antwoorden om werkelijk optimistisch te zijn, maar voldoende barstjes om vol te houden.

  • (c) Brecht Goris Olivia Rutazibwa (c) Brecht Goris

Een zomer vol vragen

#FreePalestine. Gaza, Ebola, Nigeria, IS(IS), Zuid-Soedan, Centraal Afrika,… Gaza! Mijn oprechte afgrijzen, de moedeloosheid en sluimerende woede ten spijt, in essentie bleef het een aaneenschakeling van tele-oorlogen, gadegeslaan van op een veilige afstand. De aan en uit knop altijd binnen handbereik. Enkele dagen geen kranten en internet is steeds een reële optie om de overdaad aan gruwelprikkels even op pauze te zetten.

Te midden van de overvloed aan apocalyptische beelden en verhalen, discussies, (des-)informatie en minimaal activisme, doken – in een opmerkelijk mix van egocentrisme en solidariteit – steeds dezelfde vragen bij me op: waarom maken we ons dik over zaken die ver weg gebeuren als er duidelijk de optie is om dat niet te doen? Waarom maken we ons niet even dik over elk conflict en maakt het uit?

Mentaal ongemak en verwarring in de afwezigheid van fysiek geweld in mijn comfortabel westers bestaan.

Staan zij die het zich bijna persoonlijk aantrekken, de straat op trekken in verontwaardigd protest, nobeler dan zij die al hun energie in hun lokale alledaagse omgeving steken? En maakt het uit?

Hoe zijn die extreme gruweldaden en dat geweld mogelijk? Kunnen en moeten we ze begrijpen, of relativeren we dan alles kapot?

Heeft solidariteit meer aan begrip en kennis of aan duidelijke stellingname en boycot? Is activistisch medeleven gestoeld op de tendentieuze desinformatie niet gevaarlijker dan discreet of onverschillig wegkijken?

Wie zijn wij om extreem fysiek geweld aan te klagen wanneer de meesten onder ons er zich niet eens iets bij kunnen voorstellen? Wat is solidariteit met de aan en uit knop binnen handbereik?

Hoe ik ze ook draai of keer, ze blijven een vat vol Eerste-Wereldproblemen, al die vragen. Mentaal ongemak en verwarring in de afwezigheid – gelukkig maar –van fysiek geweld in mijn comfortabel westers bestaan. Egocentrisch of niet, de vraag hoe betekenisvolle Eerste-Wereldsolidariteit er dan uitziet, blijft me niettemin achtervolgen.

Eerste-Wereldsolidariteit

#Ferguson. Ergens halverwege de ellendige zomer schoot een politie agent in de VS voor de zoveelste keer een Afro-Amerikaans jongensleven aan flarden. Het is analytisch en moreel gezien niet altijd even nuttig om alle vormen van geweld op één hoop te gooien, toch belichtten de solidariteitsberichten tussen Gaza en Ferguson, Missouri op een cruciaal moment de ultieme legitieme bindweefsels van solidariteit: inter-menselijke erkenning, communicatie, verbondenheid in het verzet tegen extreme vormen van geweld. In welke vorm dan ook, uit welke Wereld dan ook. Al de rest klonk als geruis, stoorzenders in dienst van passiviteit en onverschilligheid.

Dit inzicht was een welkom beginpunt maar het beantwoordde niettemin niet eens de helft van de vele vragen die mijn zomer doorspekten. Elke kant van een conflict heeft immers een ketting van solidariteit. Betogingen en tegenbetogingen rond Gaza en Israël bevolkten de uithoeken van de planeet.

Voor -en tegenargumenten, pro- en contra propaganda deden het grenzeloze internet overlopen. Nationale grenzen werden nog betekenislozer, onthoofd in de gruweldaden van de IS vandaag, en in de Amerikaanse drone-gestuurde tele-slachtpartijen in Zuid-Azië, het Midden-Oosten, de Maghreb en Oost-Afrika in de afgelopen jaren.

De absolute waarheid bestaat niet en onze zoektocht er naar is al te vaak zelf een bron van veel geweld en ellende. Ongeïnformeerde solidariteit en emotionele steekvlampolitiek zijn echter simpelweg niet goed genoeg. Ze laten een spoor van vernieling na waar we vandaag al dan niet met lede ogen op staan te kijken. #Libië. #Syrië. #Irak

Zwarte Woede

 

#BlackRage. De voormalige Fugees frontvrouw Lauryn Hill gooide in een eerbetoon aan de protesten in Ferguson een nummer dat ze in 2012 schreef op het net. Zwarte Woede heet het. Een macabere remake van het vrolijke deuntje My Favourite Things uit de Sound of Music dat Maria von Trapps’ lievelingsdingen opsomt. In Hill’s versie krijgen we een opsomming van de oorzaken van de woede onder de Afro-Amerikanen.

Black rage is founded on dreaming and draining. Threatening your freedom. To stop your complaining. Poisoning your water. While they say it’s raining. (…) Politics, politics. Greed falsely called wealth. Black rage is founded on denying of self. Black human packages. Tied and subsistence. Having to justify your very existence. (…) Black rage is founded on these kinds of things. So when the dog bites. And the beatings. And I’m feeling so sad. I simply remember all these kinds of things. And then I don’t fear so bad.

Ik werd herinnerd aan het belang van begrijpen in al wat we doen. En dat het niet per se tot passiviteit of relativering moet leiden.

Aan de vooravond van het nieuwe seizoen blijven vele vragen onbeantwoord, maar de relatieve nietigheid van die bekommernissen is weer even in de verf gezet. Niet omdat ze er niet toe doen, maar omdat ze geen excuus tot terugtrekking of navelstaarderij kunnen zijn. In Gaza kwam er een bestand. Ik blijf me intussen informeren en boos maken. En probeer de aan en uit knop te negeren.

 

 

 

Maak MO* mee mogelijk.

Word proMO* net als 2790   andere lezers en maak MO* mee mogelijk. Zo blijven al onze verhalen gratis online beschikbaar voor iédereen.

Ik word proMO*    Ik doe liever een gift

Over de auteur

Met de steun van

 2790  

Onze leden

11.11.1111.11.11 Search <em>for</em> Common GroundSearch for Common Ground Broederlijk delenBroederlijk Delen Rikolto (Vredeseilanden)Rikolto ZebrastraatZebrastraat Fair Trade BelgiumFairtrade Belgium 
MemisaMemisa Plan BelgiePlan WSM (Wereldsolidariteit)WSM Oxfam BelgiëOxfam België  Handicap InternationalHandicap International Artsen Zonder VakantieArtsen Zonder Vakantie FosFOS
 UnicefUnicef  Dokters van de WereldDokters van de wereld Caritas VlaanderenCaritas Vlaanderen

© Wereldmediahuis vzw — 2024.

De Vlaamse overheid is niet verantwoordelijk voor de inhoud van deze website.