De republikeinse fatwa

In de nacht van 1 op 2 november brandden de lokalen van Charlie Hebdo uit nadat er een molotov-cocktail binnengegooid was. Diezelfde nacht werd de website van het weekblad gehackt door een groep islamistische activisten.

De gebeurtenissen volgden op de publicatie van het nummer dat herdoopt werd tot “Sharia Hebdo” met de profeet Mohammed als hoofdredacteur. Het was dus niet moeilijk om de daders van deze afschuwelijke misdaad tegen de waarden van de republiek te vinden: de integristische moslims, die vreselijke vertegenwoordigers van de Middeleeuwen die veelwijverij beoefenen, zich met moeite in het Frans kunnen uitdrukken en weigeren zich te integreren in de Franse samenleving.

Oorlog verklaard

Links, rechts, het centrum en de extremen veroordeelden allemaal de barbaarse acties die onze principes van vrije meningsuiting en vrije pers op geweldadige wijze geschonden hadden. Er was geen schijn van terughoudendheid, ook al kennen we tot op heden de identiteit van de daders niet. Heel Frankrijk lijkt de oorlog verklaard –of de verkiezingscampagne gestart– te hebben tegen de islamisering van het land.

Het is evident dat we met z’n allen het geweld veroordelen, van waar het ook komt. Maar mogen we, eens we die plotse solidariteit met de persvrijheid vastgesteld hebben, ons ook even afvragen wie er voordeel haalt uit een dergelijke aanslag?

Ik kan me echt moeilijk voorstellen dat de gebaarde islamisten in Frankrijk zoveel interesse betonen in de Franse pers –en al helemaal niet in de satirische bladen– dat ze zich zouden bezighouden met het natrekken van elk bericht dat volgens hen beledigend zou kunnen zijn voor de islam. Overigens zou het een moeilijke combinatie zijn: slecht geïntegreerde moslims die nauwelijks Frans spreken maar toch in staat zijn zich de opperste vorm van taalbeheersing –de satire– eigen te maken.

Oplage verviervoudigd

En mogen we ook vragen stellen bij de redactionele strategie van Charlie Hebdo? Het weekblad had zijn oplage ten tijde van de herpublicatie van de Deense cartoons verviervoudigd en het zou dus een commercieel belang kunnen hebben bij het opnieuw trekken van die islamistenkaart om zo een media-aanval rond zijn titel te veroorzaken.

Op het niveau van de politiek is het ook allang geen geheim meer dat er in Europa een aanzienlijk deel van het onbesliste electoraat islamofoob is en dus in tijden van verkiezingen makkelijk te overtuigen valt met heldhaftig verzet tegen de islamisering van het oude continent. Frankrijk is tot nu gespaard gebleven van de opkomst van bewegingen zoals in Nederland, Zwitserland en Denemarken. Maar dat heeft wellicht vooral te maken met het bipolaire politieke systeem en met de ruk naar extreemrechts onder het sarkozisme.

In normale omstandigheden ben ik een slechte afnemer van samenzweringstheorieën, maar deze affaire lijkt me veel te louche om tevreden te zijn met het lanceren van een nieuwe republikeinse fatwa ter verdediging van enkele universele waarden.