Genetisch gemanipuleerde voeding en de effecten op lange termijn

We schrijven 1994 als genetische gemanipuleerde producten voor het eerst hun intrede doen in de Amerikaanse supermarkten. Het begon met tomaten maar andere voedingswaren volgden en de consumptie ervan is ondertussen gemeengoed geworden.

Het fenomeen is nog jong waardoor de effecten van het verbruik op lange termijn onbekend zijn.

Uit een nieuwe studie met als titel “Amerikanen eten hun gewicht in genetisch gemanipuleerd voedsel” blijkt dat er nog een scala aan onduidelijkheden rond dit thema hangt. Dat gaat van overconsumptie tot een gebrek aan gezondheidsstudies op lange termijn, lakse overheidscontroles en een onduidelijke wetgeving inzake het label.

De studie die er kwam in opdracht van de Milieu Werkgroep analyseert de gegevens van het Amerikaanse Ministerie van Landbouw (USDA). Daaruit blijkt dat de gemiddelde Amerikaan per jaar 87 kilogram genetisch gemanipuleerd voedsel eet. Ter vergelijking: de gemiddelde volwassene weegt er 81 kilogram.

Persagentschap IPS sprak met Renee Sharp, directeur van de Milieu Werkgroep over de studie.

IPS: Wat verwacht u van de overheid naar aanleiding van de publicatie van dit rapport?

“Amerikanen eten per jaar het equivalent van hun eigen gewicht aan genetisch gemanipuleerd voedsel. Deze cijfers smeken om onderzoek. Als het over zo’n hoeveelheden gaat, wil je dan niet zeker zijn dat het veilig voedsel is?

“Er is bijna geen onderzoek verricht naar de gevolgen op lange termijn van de consumptie van genetisch gemanipuleerd voedsel. Wij willen dat de overheid zo’n studie uitvoert en onafhankelijke wetenschappers de mogelijkheid geeft om hetzelfde te doen. Nu gebeurt dat niet omdat de bedrijven die de genetisch gemanipuleerde zaden produceren, bepalen welke studies er worden uitgevoerd.”

Wat kan de consument in tussentijd doen?

“Niet veel eigenlijk buiten eisen dat er een duidelijk label komt. Zo kunnen ze ten minste duidelijk zien of hun koopwaar genetisch gemanipuleerde ingrediënten bevat en dan beslissen of ze de aankoop voor zichzelf en hun familie doen. Het is een basisrecht om te weten wat je eet. “

De Verenigde Staten hinken achterop in de vraag naar een duidelijk label ten opzichte van de rest van de wereld. Hoe komt dat?

“Monsanto, Dow en andere bedrijven van genetisch gemanipuleerde zaden, hebben enorm veel macht en invloed op de Amerikaanse regering.

“De beleidsmakers moeten nu naar de miljoenen mensen luisteren die via petities een duidelijk label eisen.”

Hoe verklaart u de enorme groei van deze industrie op zo’n korte tijd?

“De producenten van die zaden maakten een hoop valse beloften. Ze gingen de wereld voeden, het pesticidengebruik verminderen en landbouwers geld doen besparen. Maar ze zijn er niet in geslaagd om iets van die beloften waar te maken. Er is niet meer voedsel, het gebruik van pesticiden is gestegen en kleine landbouwbedrijven zijn verwoest terwijl ze de groei van bepaald onkruid bevorderen die traditionele landbouwmethodes onmogelijk maken.

“Vermits er geen verplichte testfase is voorzien, kon het zaad snel de markt bereiken.”

De staat Californië zal in november stemmen over Proposition 37, een verplicht label voor genetisch gemanipuleerd voedsel. Wat zal dat beteken voor de rest van het land?

“Als Proposition 37 wordt aangenomen, zal het recht om te weten wat je eet zegevieren. Het zal ook de rest van het land helpen. Californië vertegenwoordigt ongeveer 12 procent van de Amerikaanse voedingsmarkt. Het lijkt onwaarschijnlijk dat er een apart label voor Californië alleen komt. “