Join the club

Dat heeft me tachtig euro gekost! Voor zestig euro werd ik (eeuwig) stichter en aandeelhouder van ‘De Correspondent’, initiatief van onder andere Rob Wijnberg en Arnon Grunberg. Die Wijnberg, filosoof, mooie jongen en ex-hoofdredacteur van NRC-Next, die nieuws wil brengen ‘voorbij de waan van de dag’. Voorlopig zijn er vooral klinkende namen en een mooi vormgegeven website.

Eveneens werd ik coöperant van New B voor de ronde som van 20 euro. Een ouderwetse coöperatieve bank blijkt lekker hip!

Waarom? Omdat het tijden zijn waarin je je maar beter stevig in het middenveld kan verankeren! Net als ik dat nieuwe anthem van ‘The Boss’ Springsteen ‘We Take Care Of Our Own’, zit mee te zingen, blij met zoveel crowdfunding in één week, lees ik een tekst die Bart Van Bouchaute schreef, een tekst voor de Gentse Toekomstfabriek over depolitisering van het middenveld. Bij het lezen daarvan zit ik instemmend te knikken. Tot ik stoot op dit fragment dat, sinds ik het heb gelezen, dreint in mijn hoofd als een vervelende kleuter:

“Zorgelijk in dit verband is hoe middenveldorganisaties op een gedepolitiseerde manier autonomie invullen in hun werking met burgers. Zelfvoorziening, groenten kweken in volkstuintjes, alternatieve muntsystemen om mensen zichzelf te laten beredderen. Het doet soms wat denken aan de 19de eeuwse inspanningen voor het suburbane wonen met tuintje voor de arbeider zodat de lage lonen konden opgevangen worden met eigen kweek. Neoliberalen die ‘uit de staat willen stappen’ en linkse ecologisten “off the grid”: één front?”

Voetbalmetafoor

Ik moet bij de term middenveld altijd denken aan Dyab Abou Jahjah die ik ooit een lezing zag houden over zijn werkzaamheden van het AEL, in Amsterdam. Hij was toen, in de prille noughties, een naam die volk trok. Hij riep de talrijk opgekomen politiek geëngageerde allochtonen op om actiever deel te nemen aan het middenveld.

Er werd gefronst in de zaal door de noorderburen bij deze vreemde voetbalmetafoor. Jahjah lichtte de term middenveld in deze toe, dat ‘wij dat in Vlaanderen zo noemen, de civil society’. Dat kon tellen als inburgeringsbewijs. Wat is het lang geleden, dat we bang waren van Jahjah.

Funky barbu

Tien jaar later is het uitkijken geblazen voor mannen met baarden in het Antwerpse. Ik moet denken aan de man die een kleine Brico uitbaat, vlakbij het jeugdhuis. Hij heet Youssef en heeft een knoert van een religieuze baard.

‘Maak je geen zorgen’, zei hij toen we er voor het eerst binnenstapten, ‘ik ben een funky barbu’ en hij stak zijn armen uit en deed de ‘arm wave’. Hij was vroeger breakdance kampioen geweest, vandaar.

Hij leent  ons Bricomateriaal uit en geeft ons wijze levenslessen mee als: ‘Hou de klopboormachine met twee handen vast’ en ‘lLes gars, les filles, ça se drague pas en groupe’. Jongens, meisjes versieren, dat doe je niet in groep. Ik stel me voor hoe Youssef, tijdens een familieuitstapje naar de Antwerpse Zoo, door de politie wordt onderschept en de combi binnen moonwalkt.

(Ik kan in dat kader misschien de tentoonstelling  aanraden bij buurtcentrum en galerij ‘Chant de la Rue’. Een van de oudere inwoonsters van de Chicagowijk had opgemerkt dat veel van haar tachtigjarige vriendinnen bang waren van mannen met baarden. Daar wou ze iets aan doen en ze heeft een tijdlang alle baarddragers in haar buurt gefotografeerd.)

Vincent Kompany

Mijn initiële reflex is om er mee te lachen, en net zoals gelijkgestemden foto’s van Jezus, de kerstman, Jan, Pier en Tjores te posten. Een half jaar geleden vertelde een vriend me dat een aantal barbu’s in zijn moskee bang waren dat ze zouden worden opgepakt, alleen omwille van hun baard. Daar hebben we toen smakelijk om gelachen…

Misschien is er stilaan wel meer aan de hand, en moet ik mijn handen aan iets anders vuil maken dan aan de potaarde van de biogemeenschapsdaktuin waar we net de radijzen hebben geplant?

De ultieme middenvelder bleek de voorbije week echter Vincent Kompany, die iedereen voorbijdribbelde en ook een club heeft opgericht. Of liever overgenomen. Niet alleen als investering, want veel zal hij er niet aan verdienen, maar als statement. Iedereen is welkom, behalve zeveraars en zuurpruimen.

Ik kan geen meter voetballen maar die lidkaart kan er wel nog bij. Ik zal wel pistolets met halal américain smeren.