Wil je iets? Take it NOW!

Wat het meest indruk maakt bij het bekijken van de YouTube video’s van de Londense plunderingen heeft te maken met de misvatting bij die meutes dat de weg naar het geluk bestaat uit het bezit van een videocamera, een flatscreen tv of een smart phone. Wil je de flatscreen uit het kantoor van Ladbrokes? Take it now! Wil jij die Playstation III met zijn duizenden spellen uit de winkel van de Turkse handelaar van de Stoke Newington High Street? Take it NOW!

Jordan Chase, een van de ophitsende marketinggoeroes in de beroemde Amerikaanse tv-serie “Dexter” — die expert in bloederige scènes en seriemoordenaar in Miami- is in de tv-reeks de auteur van een filosofie die “Take it Now” gedoopt werd. Deze filosofie verrechtvaardigt het beestige gedrag van de Engelse plunderaars. Die filosofie gaat als volgt:

“Als je iets wil… Neem het gewoon! Wil je die job? Neem die dan! Hij komt jou toe. Wil je dat mooie huis aan het strand? Neem het! De wereld stelt geen grenzen aan wat je kan hebben. Als je iets wil…Neem het! (…) We zijn geboren als superieure wezens, voorbestemd om te vechten voor wat we verlangen. Het staat in onze genen geschreven. Gegraveerd in onze ziel…Maar we hebben de wildernis geruild voor een geplaveid parcours en bomen voor wolkenkrabbers. We zijn de voeling met onze instincten, met wat we zijn, verloren.”

Dit beroep doen op de herinnering aan de dierlijke instincten van de mens, zou echter moeten leiden tot het relativeren van de notie van de privé-eigendom en van een geluk op z’n eentje, niet in gezelschap van anderen. Een telefoon bezitten heeft nooit het absolute geluk geschonken, ondanks de propaganda van de merken. (In dit verband: de negatieve beeldvorming van de “Blackberry” tijdens deze revoltes wekt de indruk van een sinistere televisiepropaganda van de concurrent “iPhone”. Het zijn immers alleen maar de mannen met bivakmutsen van Londen die beestigheden uithalen met een “Blackberry”. Onze premier Yves Leterme, beroemd gebruiker van het gelijknamige apparaat, kan u hier beslist meer over vertellen via zijn Twitter-account.) Maar om zich daarvan bewust te worden, heeft het individu heel vaak de nood om zelf het apparaat te ervaren. Vandaar de oorsprong van die drang om het te bezitten.

De consumptiedwang heeft het schuldenprobleem bij de mensen vergroot om een tanende economie te ondersteunen. En het economische principe van “laissez-faire”, zo geliefd door de Britse leiders (gisteren nog links, vandaag rechts), is plots uiteengespat in een ongewenst neveneffect van “laissez-piller” (laat maar plunderen). Laat maar plunderen, deze “no future” generatie, opdat deze jongeren zelf tot inzicht zouden komen en de zwakte van hun gewelddadige acties ten aanzien van de andere minderheden van handelaars zouden inzien? Of “laat maar plunderen”, om beter de repressieve politiek die daarop volgt, vanwege de regering tegenover de doorsnee Brit, te kunnen verrechtvaardigen?

Wie heeft uiteindelijk baat bij heel dit klimaat van onveiligheid? Zeker niet Mark Duggan, de jonge zwarte man van 29, gedood door de politie in een geweervuur op 4 augustus, wiens onbeduidende naam duidelijk niet het verschil maakt, vergeleken met de merken die het tegen elkaar opnemen in de etalages van de winkelstraten. Maar – als dit sommige mensen kan overtuigen- dit klimaat komt ook de plunderaars zelf niet ten goede. Want na de aanzienlijke risico’s die ze genomen hebben, zullen ze zich er duidelijk rekenschap van moeten geven dat zelfs de Blackberry niet gelukkig maakt.