Levert de traditie de oplossing?

In de nasleep van een gewelddadig conflict wordt doorgaans gebruik gemaakt van klassieke rechtbanken om met het verleden om te gaan en daders en verantwoordelijken te berechten. Het Nürnberg Tribunaal na de Tweede Wereldoorlog is daar een bekend voorbeeld van. Later volgden de Waarheids- en Verzoeningscommissies naar Zuid-Amerikaans model of zoals in Zuid-Afrika na de apartheid.

Hierbij kregen slachtoffers in de periode na het conflict of bij het verdwijnen van het autoritaire regime een grotere rol toebedeeld. Die manier om met het verleden om te gaan is echter grotendeels gebaseerd op westerse noties van rechtvaardigheid als vergelding of op westerse veronderstellingen dat het spreken van de waarheid een vorm van christelijke of spirituele verlossing kan brengen.

Bovendien opereerden deze tribunalen en commissies vaak zowel fysiek als psychologisch op een grote afstand van de gewone bevolking, die vaak wel het meest en meest rechtstreeks getroffen is door het geweld.

Meer recentelijk probeert men daarom in situaties na een conflict steeds meer gebruik te maken van zogenaamde ‘traditionele’ of ‘inheemse’ gebruiken en rituelen om de last van het verleden draaglijk te maken of terug te dringen.

Download hier deze MO*paper.