Welkom in het paradijs

Welkom in het paradijs bestaat uit twaalf vlot leesbare kortverhalen die telkens vanuit het perspectief van het hoofdpersonage geschreven zijn. Zo ontmoet de lezer de mooie Delilah, die geen kind kan baren en vreest dat ze niet godvruchtig genoeg geleefd heeft, de oude Gerias, een varkenskweker die zich met zijn “onreine” dieren zowel de woede van de Palestijnse buren als de Israëlische kolonisten op de hals haalt, en de zwijgzame Nadia, wiens man begint te drinken en dood aanspoelt op het strand van Tel Aviv.

‘Denk niet dat de verhalen echt zijn gebeurd. Maar twijfel er ook niet aan dat veel ervan de werkelijkheid benadert’, schrijft historica en journaliste Bennema in haar voorwoord. ‘In de zeven jaar dat ik in Palestina woonde, zag ik (…) zo veel absurds, akeligs en weerzinwekkends, dat je je af kunt vragen hoe een Palestijn dat kan verdragen.’

Personages zonder diepgang

De grootste zwakte van het boek schuilt hem in het feit dat de lezer het ene personage na het andere ontmoet zonder de gelegenheid te krijgen hen beter te leren kennen. De personages blijven dan ook aanvoelen als vage, eerder oppervlakkige hersenspinsels van de schrijfster in plaats van bekenden met een sterk karakter.

Introductie in de Palestijnse cultuur

Desondanks vormt Welkom in het paradijs een goede introductie in de Palestijnse samenleving voor een lezer die op laagdrempelige wijze kennis wil maken met de mensen achter het conflict. Bennema toont vakkundig aan dat ondanks de vele verschillen met onze realiteit, dezelfde alledaagse verlangens, twijfels en drijfveren leven bij de Palestijnen. Haar personages zijn op de eerste plaats mens en op de tweede plaats Palestijn. Hierdoor slaagt ze erin om voorbij het clichébeeld van de stenenwerper te komen en het volk een menselijk gelaat te geven.

Zo ontmoet de lezer ook Abdelrahman, een oude schoenmaker uit Jeruzalem, die grinnikt bij het idee dat hij net zo is als een worm die zich in het voorjaar uit de aarde omhoog werkt en de kracht van de zon voelt. ‘Wat was eigenlijk het verschil tussen hen; ze werkten, aten, verlangden en sliepen. Dat was alles. De nederigheid beviel hem. Als je voor het leven openstaat, beloont God je meteen met de juiste inzichten, dacht hij bij zichzelf.’