Zeven Vette Jaren

Zeven Vette Jaren is een verzameling kortverhalen die eerder gepubliceerd werden in The New York Times, Tablet Magazine, The Wall Street Journal, Granta en Jewish Quarterly. Gebundeld bieden ze een inkijk in het leven van de 47-jarige Keret.

Maatschappelijke thema’s op mensenmaat

Keret slaagt erin om grotere maatschappelijke problemen telkens met een zekere lichtheid op mensenmaat te vertalen. Zo maken moeders in de speeltuin zich zorgen over de legerdienst van hun peuter, reflecteert Keret over de banaliteit van de afwas doen terwijl Iran met een atoombom dreigt en concludeert hij dat de voormalige minister van Financiën ongetwijfeld fraude pleegde vanuit de overtuiging dat de wet niet geldt voor katachtigen zoals hij.

Om de eigen situatie draaglijker te maken, trekt Keret de werkelijkheid vaak op haast poëtische wijze tot in het absurde. Zo ook wanneer hij gevraagd wordt of hij Lev later in het leger zal laten treden.

‘De vraag over het leger stortte me in een andere, onwerkelijke wereld waarin tientallen struise baby’s in milieuvriendelijke luiers uit de bergen komen aangestoven op miniatuurpony’s, zwaaiend met wapens in hun roze knuistjes en moordlustige strijdkreten brullend. En tegenover hen, in z’n eentje, staat mollige kleine Lev, in een sjofel soldatenuniform.’

Keret stelt vast dat er tijdens de Israëlisch-Libanese oorlog van 2006 naast bezorgdheid eveneens ‘een soort onbewuste zucht van verlichting’ door Tel Aviv ging omdat het eindelijk weer om een ‘echte, kwaadaardige vijand’ ging, ‘niet van het soort dat ons aan het stotteren maakt en ons in verwarring achterlaat’.

Oude bekenden

Met dit boek verleent Etgar Keret de lezer inzicht in zijn psyche en bij momenten hilarisch herkenbare hersenkronkels en karaktertrekken. Hij stelt de lezer ook met zoveel empathie voor aan vrienden, familie en toevallige passanten dat ze aanvoelen als oude bekenden. Onder andere zijn orthodoxe zus, olifantenfluisterende grote broer, een verontschuldigende taxichauffeur, een Poolse oma en een bezwete Zweed passeren de revue. Zoon Lev wordt voorgesteld als een bijzonder inventief en bijdehand  kereltje met aanleg  voor ondernemen zo blijkt in Euro Disney.

‘Zeg tegen Mickey,’ beval Lev me, ‘dat we een Sjekel Disney in Israël willen openen, net als deze.’ ‘Wat is een Sjekel Disney?’ vroeg ik. ‘Het is net als hier, maar in plaats van euro’s te pakken van de bezoekers, pakken wij sjekels,’ zette mijn financiële dwerg uiteen.

Het boek houdt een enthousiast tempo aan en gaat nergens vervelen.  Met Zeven Vette Jaren brengt Etgar Keret de Israëlische maatschappij op licht verteerbare wijze tastbaar dichtbij.