Een kroniek over verlangen

Het gaat verder in de vlucht uit het dorp naar het  vluchtelingenkamp Jenin. Daar wordt Amaal, de uiteindelijke spilfiguur van de roman, geboren. Ze wordt grootgebracht in een transitleven, met het verlangen om terug te keren naar grond die ze nooit heeft gekend, een verlangen dat ze nooit zal kunnen waarmaken.
Het litteken van David verwijst naar Amaals broer Isma’iel, die ze nooit gekend heeft. Isma’iel, zoon van Abraham, werd –lang voor zij geboren werd– als kleine baby ontvoerd door een Israëlische soldaat. Vanaf dan heet hij David, koning van Israël. David, geboren als Palestijn, opgevoed als jood, verpersoonlijkt het hele conflict, en geeft gestalte aan de gestolen kindertijd van de oorlogskinderen. David verbeeldt de absurditeit van het conflict: het ene volk, op de vlucht voor de gruweldaden van de shoa, verdrijft een ander volk en vaagt niet alleen de fysische band met het verleden van dat andere volk, maar ook zijn eigen geweten weg.
In Davids verhaal komt het conflict tot een kernpunt: hij komt zijn broer, een prominente strijder voor de PLO, tegen. Het cynische is dat Isma’iel Amaals enige ontbrekende schakel is in haar eigen familiekroniek. Wanneer Isma’iel haar opzoekt in Amerika vinden ze toch die lotsverbondenheid, tegen wil en dank. En dan ontstaat er iets, ondanks de diepe kloof tussen beiden.
‘Iets zachts, ondanks alles.’ Susan Abulhawa beschrijft de pijn van de Palestijnen zonder vast te rijden in sloganeske taal en politieke statements, zo eigen aan het Israëlisch-Palestijns conflict. Dit is een verhaal van kleine mensen die over al die gruwelen heen doen wat andere mensen doen: leven, liefhebben, sterven.
Het litteken van David door Susan Abulhawa is uitgegeven bij De Geus. 378 blzn. ISBN 978-90-445-1118-5