Gie Goris was van december 1990 tot september 2020 voltijds actief in de mondiale journalistiek, eerst als hoofdredacteur van Wereldwijd (1990-2002), daarna als hoofdredacteur van MO* (2003-juli 20
Vloeken en spugen
Heeft er iemand behoefte aan een volwassen dosis naturalisme? Voor al wie ja antwoordt, heeft De Geus een klassieker uit de Iraanse literatuur vertaald en uitgegeven. Zonder Soloetsj verscheen oorspronkelijk in 1979 en is dus in wezen een commentaar op het ellendige leven op het platteland en dus op de mislukte modernisering onder de sjah.
Gie Goris . 30 september 2009
Maar de allegorie overstijgt de grenzen van tijd en regime, en dus is Soloetsj ook een parabel over de uitzichtloze situatie van arme Iraniërs op het platteland onder de islamitische republiek.
Het verhaal begint op het moment dat Megan vaststelt dat haar echtgenoot Soloetsj vertrokken is zonder een woord of gebaar. Ze probeert de zorg voor haar zonen Abbas en Ebroo en haar jongste dochter Hadjer alleen op zich te nemen, maar dat botst met de egocentrische ambities van de oudste zoon, met de conventies die gelden in het dorp, en met de brute onvoorspelbaarheden van het lot. Mahmud Doulatabadi legt de ellende van de arme en gemarginaliseerde familie in heel dikke plakken op de pagina’s.
Er wordt gescholden, om brood gevochten, verongelukt en geïntimideerd dat het een lieve lust is. Dat levert alles bij elkaar een vermoeiend boek op waarin de morele karaktertekeningen zo nadrukkelijk zwart-wit zijn, dat ze aan geloofwaardigheid en zeggingskracht inboeten.
Wat het boek dan weer wel interessant maakt, is de uitgebreide beschrijving van de semifeodale verhoudingen op het Iraanse platteland. Die sociale problematiek verdwijnt in de westerse media volledig achter de politieke problemen die de theocratische machthebbers in Teheran creëren, voor hun eigen burgers en voor de rest van de wereld. De dagelijkse verdrukking die Megan en haar kinderen ondergaan verhelderen op die manier een essentiële uitdaging van de Iraanse samenleving.
Zonder Soloetsj door Mahmud Doulatabadi is uitgegeven door De Geus. 487 blzn. ISBN 978 90 445 0934 2
Het verhaal begint op het moment dat Megan vaststelt dat haar echtgenoot Soloetsj vertrokken is zonder een woord of gebaar. Ze probeert de zorg voor haar zonen Abbas en Ebroo en haar jongste dochter Hadjer alleen op zich te nemen, maar dat botst met de egocentrische ambities van de oudste zoon, met de conventies die gelden in het dorp, en met de brute onvoorspelbaarheden van het lot. Mahmud Doulatabadi legt de ellende van de arme en gemarginaliseerde familie in heel dikke plakken op de pagina’s.
Er wordt gescholden, om brood gevochten, verongelukt en geïntimideerd dat het een lieve lust is. Dat levert alles bij elkaar een vermoeiend boek op waarin de morele karaktertekeningen zo nadrukkelijk zwart-wit zijn, dat ze aan geloofwaardigheid en zeggingskracht inboeten.
Wat het boek dan weer wel interessant maakt, is de uitgebreide beschrijving van de semifeodale verhoudingen op het Iraanse platteland. Die sociale problematiek verdwijnt in de westerse media volledig achter de politieke problemen die de theocratische machthebbers in Teheran creëren, voor hun eigen burgers en voor de rest van de wereld. De dagelijkse verdrukking die Megan en haar kinderen ondergaan verhelderen op die manier een essentiële uitdaging van de Iraanse samenleving.
Zonder Soloetsj door Mahmud Doulatabadi is uitgegeven door De Geus. 487 blzn. ISBN 978 90 445 0934 2
Maak MO* mee mogelijk.
Word proMO* net als 2790 andere lezers en maak MO* mee mogelijk. Zo blijven al onze verhalen gratis online beschikbaar voor iédereen.
Meer verhalen
-
Nieuws
-
Nieuws
-
De Ontwikkelaars
-
Reportage
-
Nieuws
-
Nieuws