CETA, een stille staatsgreep?

Op 15 februari werd in het Europees Parlement in Straatsburg CETA goedgekeurd, het controversiële vrijhandelsakkoord tussen Canada en de Europese Unie. Het akkoord beweert te zorgen voor een betere samenwerking en vlottere handel tussen beide regio’s. Invoerrechten worden verlaagd en bedrijven, zowel grote als kleine, krijgen een grotere afzetmarkt. Het verdrag zal de handel en daarmee de economie ten goede komen, is de belofte.

De tegenstand is de laatste jaren sterk gegroeid, en de tegenstanders vrezen dat het verdrag de grenzen van onze Europese democratie zal verschuiven. Multinationals kunnen bij private arbitragehoven aankloppen als ze vinden dat het beleid van een land hun winstverwachtingen schaadt. Daarnaast zal de Europese Unie volgens hen haar sociale en ecologische normen moeten verlagen in naam van de vrije handel.

De ontwerpers van het handelsakkoord hadden baat bij verwarring.

Het CETA-verdrag bracht veel verwarring en onwetendheid met zich mee. Aan de hand van interviews met zowel voor als tegenstanders tracht Kris Pottie deze onduidelijkheid weg te werken en te verklaren. De ontwerpers van het akkoord hadden namelijk baat bij verwarring.

In haar documentaire tracht ze de achterliggende machtsmechanismen bloot te leggen en zien we hoe voornamelijk multinationals de touwtjes in handen hebben. De film toont hoe volledige transparantie werd vermeden, hoe critici vakkundig de mond werden gesnoerd en weggezet als linkse angstzaaiers. We zien welke problemen vrijhandelsakkoorden in het verleden reeds veroorzaakt hebben en welke desastreuze gevolgen CETA kan hebben voor gewone burgers.

De documentaire werpt een licht op de slopende periode voorafgaand aan het akkoord en de strijd die langs beide kanten werd gevoerd.