350.org in Butembo

Ik heb er (te) lang over nagedacht. Zou het mogelijk zijn in Butembo een mars te organiseren en zo aan te sluiten bij de wereldwijde People’s Climate March?

Er waren verschillende redenen om hieraan te twijfelen. Vooreerst hebben we vorige week van dichtbij mogen meemaken hoe de stedelijke overheid omspringt met betogers. Traangasgranaten, echte kogels, ze lachen er niet mee. OK, dat was een betoging tegen een mogelijke grondwetwijziging en daardoor politiek helemaal niet neutraal. Maar een klimaatbetoging is dat ook niet. Alleen hebben de Congolese machthebbers dat wellicht nog niet door.

Hamerslagen

Opnieuw werd een lokale zakenman ontvoerd, iedereen is de tel kwijt geraakt over het hoeveelste geval het gaat.

Vervolgens valt Butembo op dit moment ten prooi aan een gevaarlijke bende misdadigers. Vorige woensdagavond hebben ze lelijk huisgehouden bij een collega. Bijzonder goed georganiseerd zijn ze: drie mannen buiten, zes mannen die binnendrongen op het moment dat de jongere inwonende zus thuiskwam. Het was amper half acht. Maar wel al anderhalf uur donker. Elk van hen droeg een wapen. Dat is genoeg om met reden te veronderstellen dat het om militairen gaat. Overheidssoldaten dus. In ordinaire dievenbendes is maar één op de drie gewapend.

Toen ze met alle geld, juwelen en mobiele telefoons in hun zakken klaar stonden om te vertrekken had één van hen nog gezegd: we gaan toch wel iemand een kogel door zijn knie schieten? Die paar hamerslagen die ze op oma’s hoofd hadden laten neerkomen toen ze dierf protesteren als de schurken de loop van hun geweer tegen het hoofd van haar kleindochter drukten om haar oorbellen af te staan, hadden blijkbaar niet genoeg bloed doen vloeien. Maar de leider vond het niet nodig. De buit was goed geweest. Ze vertrokken weer zonder één schot te lossen.

Gisteravond was ik even de stad ingetrokken om inkopen te doen, als ik een SMS kreeg van mijn nachtwaker: “wacht een halfuur om huiswaarts te keren, er is een ontvoering gaande in onze wijk”. Opnieuw werd een lokale zakenman ontvoerd, iedereen is de tel kwijt geraakt over het hoeveelste geval het gaat. De formule valt blijkbaar wel hard in de smaak van de bendes (omdat er ook snel wordt betaald en de politie geen weerwerk biedt, godbetert misschien zelfs medeplichtig is…).

Maar neen, overdag zouden die bendes niets doen, die opereren enkel maar tussen 7 en 10 ’s avonds.

People’s Climate March

Donderdag belde ik dus de mensen van de REC op (Restauration de l’Environnement du Congo), een plaatselijke NGO. Wat ze dachten te doen op 21 september. Eumm… niets, hoezo? Gebeurt er iets? Ik belde CENE (Comité de l’Entretien de la Nature Environnante). Zondag is de Internationale Dag van de Vrede. Dat wist hij wel. Maar met al die recente onveiligheid in Butembo is dat niet bepaald een reden om te vieren. Hallo, een wereldmars?

Vrijdag kwam ALPRED (Action Locale pour la Protection de l’Environnement et le Développement Durable) me hun papieren verpakkingen presenteren in hun strijd tegen de plastiekzakken. Ik vroeg hen of ze zondag mee gaan betogen. Ze hoorden het in K…inshasa donderen.

Mijn uitleg over 350.org overtuigde hen allen meteen. Niet moeilijk eigenlijk als je weet hoe het er hier in Butembo aan toe gaat. Deze stad van 800.000 inwoners heeft geen stedelijk elektriciteitsnet. De bevolking moet haar plan trekken met wijkgeneratoren die ze zelf aanschaffen en waarvan ze kosten delen met abonnementen. Je krijgt daarvoor dan maar enkele honderden Watt per huis van 6 tot 10 ’s avonds en het oorverdovende geratel van de Chinese Changfa generator moet je er maar bovenop nemen, roetuitstoot incluis. De mensen koken op hout en houtskool, en dat is een hele smak CO2 elke avond. Om maar te zwijgen van de diepe pijn die zulke lucht in je longen veroorzaakt als je er te lang in vertoeft.

Historisch

“De burgemeester houdt niet van betogingen”, en daarmee was de kous af.

Een goeie dertig man kregen we toch nog opgetrommeld in de 48 uur die ons scheidden van de wereldwijde afspraak. Snel werd alsnog een aanvraag ingediend om te mogen betogen, dat vond men toch beter, maar de ambtenaar deed geen enkele moeite. Het werd een radicale neen, zonder enige inspanning om de toedracht van het initiatief zelfs maar te proberen begrijpen. “De burgemeester houdt niet van betogingen”, en daarmee was de kous af. Maar dat maakte niet veel indruk. Als op hetzelfde moment door 2.808 groepen in 166 landen wordt betoogd, wie zou ons dan tegenhouden? We zouden het er toch op wagen.

De marsroute wees zichzelf uit. Van de zonnepanelen in de Vredeseilandenkantoren ging het naar het standbeeld van Monseigneur Kataliko, een intussen overleden en diepbetreurde progressieve geestelijke, ook de stichter van de katholieke Universiteit van Butembo. Daar stond ook een petroleumtankwagen zomaar vrijwilliger te zijn als decor voor een fotoshoot. Een van onze betogers was zelfs nog zo vriendelijk om even af te checken of de chauffeur er geen bezwaar tegen had om een foto te maken. Het mocht.

Aan het historisch monument van Butembo stond de pers ons op te wachten en konden de woordvoerders zeggen dat we het helemaal geen leuk vooruitzicht vonden om binnenkort als mensheid ook definitief geschiedenis te worden.

Het skelet van de dieselgenerator die in de koloniale tijd het toen nog embryonale stadje van stroom voorzag staat nog steeds als een bizar halfnaakt monument aan de kantoren van de Regideso. De directeur had ook op voorhand zijn zegen gegeven.

Trein

Ondanks een hele week regen was ook de zon van de partij, alsof ze wist dat ze vandaag in het zonnetje zou staan met haar onuitputtelijke energie. De bevolking staarde naar onze stoet als een koe naar een trein. Kinderen riepen even hard “muzungu” als altijd, zonder zelfs een poging te doen onze slogans te lezen. Maar op de conferentie in de namiddag kwamen twintig mensen extra af, en zelfs de stedelijke overheid vaardigde een ambtenaar af! Hij is nog maar vijf weken in dienst in Butembo, maar hij offerde er wel zijn zondag aan op. En toen de verzamelde milieuverenigingen ingingen op mijn suggestie om samen een alliantie voor de sanering van Butembo te creëren, was hij de eerste om aan te dringen op een snelle startvergadering.

Je ziet het: hoe een wereldwijde betoging zelfs in Butembo, of all places, iets in gang kan zetten!

Maak MO* mee mogelijk.

Word proMO* net als 2790   andere lezers en maak MO* mee mogelijk. Zo blijven al onze verhalen gratis online beschikbaar voor iédereen.

Ik word proMO*    Ik doe liever een gift

Over de auteur

Met de steun van

 2790  

Onze leden

11.11.1111.11.11 Search <em>for</em> Common GroundSearch for Common Ground Broederlijk delenBroederlijk Delen Rikolto (Vredeseilanden)Rikolto ZebrastraatZebrastraat Fair Trade BelgiumFairtrade Belgium 
MemisaMemisa Plan BelgiePlan WSM (Wereldsolidariteit)WSM Oxfam BelgiëOxfam België  Handicap InternationalHandicap International Artsen Zonder VakantieArtsen Zonder Vakantie FosFOS
 UnicefUnicef  Dokters van de WereldDokters van de wereld Caritas VlaanderenCaritas Vlaanderen

© Wereldmediahuis vzw — 2024.

De Vlaamse overheid is niet verantwoordelijk voor de inhoud van deze website.