50 Shades of Smile in Thailand

Circulaire economie en sociale innovatie hebben allebei dezelfde uitdagingen in Thailand, het land van de glimlach.

  • Simonas Rupšys (CC BY-NC-ND 2.0) Simonas Rupšys (CC BY-NC-ND 2.0)
  • © Wendy Wuyts Thailanders stellen een prototype voor waarin jonge ondernemers ideeën kunnen voorstellen aan seniors © Wendy Wuyts
  • Basil & Tracy Brooks (CC BY-NC 2.0) Repair shop in Bangkok Basil & Tracy Brooks (CC BY-NC 2.0)

Sinds januari onderzoek ik de mogelijkheden en de uitdagingen om circulaire economie te ontwikkelen aan the Asian Institute of Technology, een internationaal instituut in Thailand. Volgens Google en de academische wereld promoten vooral China en Europa de circulaire economie, de eerste top down, de andere meer bottom up. Over circulaire economie in Thailand en andere landen in de regio is er nauwelijks iets te vinden. Uiteraard bestaat de circulaire economie ook in Thailand, maar het beestje heeft er een andere naam. 

Als onderdeel van mijn thesis organiseer ik workshops met studenten rond het thema. Nadat ik enkele voorbeelden van circulaire economie heb uitgelegd, zeggen Thaise studenten dat ze het herkennen en vertellen over recyclage van grijs water en de vele reparateurs in een nabij winkelcentrum, de installatie van zonnepanelen en de introductie van Uber in Bangkok. ‘Circulair denken is iets dat al heel lang bestaat’, claimt een Thaise student en verwijst naar het holistisch denken in de oosterse filosofie.

Toch zie ik vooral lineaire denkprocessen in hun netwerken van water, voedsel, energie, infrastructuur en financiën.

Hoge initiële kosten zijn een van de grote redenen waarom circulaire business modellen niet gemakkelijk worden aanvaard, zeker in een Thaise context, waar korte termijn denken meer ingebakken is dan in de Vlaamse en Nederlandse cultuur.

Maar… er zijn business modellen die geen hoge initiële kosten vereisen, zoals circular lighting van Philips in Schiphol. Je betaalt elke maand een vaste som voor de presentatie van licht in plaats voor het bezitten van dure, maar energiezuinige en duurzame LED lichten. Meer zelfs, je betaalt niet meer voor de energie, en als de lampen kapot zijn, komt Philips die gratis herstellen.

Sociale media en de nieuwe machtsrelaties

Intussen heb ik via sociale media de CEO van de enige producent van LED-lichten in Thailand, geïnspireerd om uit te zoeken of de Thaise markt klaar is voor circular lighting.

Ja, via Facebook. Thailanders zijn de nummer één in het geven van commentaren op Facebook en Line, de Japanse versie van Whatsapp. Ze durven niets in je gezicht te zeggen, maar ze spuien wel hun mening in de virtuele wereld. Ik heb ook al vreemde dingen ervaren en gehoord. Een vriendin kreeg haar officiële transcripties via Facebook en ook ik kreeg officiële documenten op dezelfde manier.  Ze houden niet zo van emails, ‘zoals de Europeanen.’ Ik voel dat Facebook en andere sociale media misschien wel eens de middelen zijn om grote machtsafstanden in Thailand te overbruggen en ideeën over te brengen naar de hogere sferen van dit complex ecosysteem.

Basil & Tracy Brooks (CC BY-NC 2.0)

Repair shop in Bangkok

Nong mon

In ieder geval, korte termijn denken is ook een probleem in sociale innovatie. Deze week nam ik samen met vertegenwoordigers van NGOs, maar ook van de overheid, de academische wereld en de business wereld, deel aan een co-creatie workshop van UNDP rond sociale innovatie om prototypes voor het  “sociale innovatie ecosysteem” te ontwikkelen.

Ik zat bij de groep “culturele context”. We praatten in het eerste uur over de ongelijkheid in Thailand zelf (en verwezen naar de inkomensklasse, verschil tussen de stad en platteland). We spraken ook over de copycat-praktijken. Sommige Thailanders vertellen hoe landgenoten zonder nadenken succesvolle ideeën kopiëren naar een andere context en falen. Er blijkt zelfs een Thaise naam voor deze “kopieercultuur” te zijn: “nong mon”.

Leeftijd speelt altijd een rol. In West-Europa hebben oudere bazen en werknemers ook meer gezag, maar hier is het veel… meer beperkend. Jonge mensen kunnen hun ideeën niet uitdrukken als dat ingaat tegen hun senior.”

Ik deel mee dat ik vaak Thailanders niet kan begrijpen. ‘Jullie glimlachen, maar elke glimlach heeft een andere betekenis. Ik noem het 50 Shades of Smile.’ Ze lachten en zeiden dan dat Thailanders zich inderdaad slecht kunnen uitdrukken. Creativiteit is niet iets ‘typisch Thai‘.

Ik observeerde dat de meeste Thaise deelnemers allemaal voor een tijdje in een ander land hadden geleefd en gewerkt, en vraag me af of dit toevallig was…

© Wendy Wuyts

Thailanders stellen een prototype voor waarin jonge ondernemers ideeën kunnen voorstellen aan seniors

Een ander probleem in Thailand is corruptie. In een artikel over Thailand als een rijzende ster in de hogere educatie wordt dit als een probleem gezien. Ook in mijn research over circulaire economie moet ik corruptie benoemen. Intussen hebben Thaise vrienden ook uitgelegd dat veel ondernemers naar Singapore en Vietnam uitwijken, omwille van corruptie. Naar het schijnt zijn de licenties zo hoog dat het voor velen niet mogelijk is om iets op te starten.

Thailand 4.0

Intussen heeft de overheid het idee van Thailand 4.0 gelanceerd. Thailand wil uit de zogenaamde val van een middeninkomensland geraken, door weg te gaan van zware industrie en promotie van export van goederen, en waarde te creëren door te investeren in in “smart designs, smart cities, smart agriculture”. Ze willen diensten en creativiteit exporteren. Dat klinkt allemaal geweldig, maar…  what about smart people? Als Thailand niet investeert in 21e eeuwse onderwijsmethoden en het elimineren van corruptie en alle barrières voor entrepreneurship, denk ik dat dit eerder een droom blijft…  

Gelukkig glimlachen de mensen hier zoveel, zodat de toeristen, hun voornaamste inkomsten, blijven investeren in “het land van de glimlach”.

Maak MO* mee mogelijk.

Word proMO* net als 2790   andere lezers en maak MO* mee mogelijk. Zo blijven al onze verhalen gratis online beschikbaar voor iédereen.

Ik word proMO*    Ik doe liever een gift

Over de auteur

  • Wendy Wuyts deed haar bachelor in geografie aan de Katholieke Universiteit van Leuven en haar Erasmus Mundus Master in Industrial Ecology aan de Universiteit van Graz (Oostenrijk), Asian Institute

Met de steun van

 2790  

Onze leden

11.11.1111.11.11 Search <em>for</em> Common GroundSearch for Common Ground Broederlijk delenBroederlijk Delen Rikolto (Vredeseilanden)Rikolto ZebrastraatZebrastraat Fair Trade BelgiumFairtrade Belgium 
MemisaMemisa Plan BelgiePlan WSM (Wereldsolidariteit)WSM Oxfam BelgiëOxfam België  Handicap InternationalHandicap International Artsen Zonder VakantieArtsen Zonder Vakantie FosFOS
 UnicefUnicef  Dokters van de WereldDokters van de wereld Caritas VlaanderenCaritas Vlaanderen

© Wereldmediahuis vzw — 2024.

De Vlaamse overheid is niet verantwoordelijk voor de inhoud van deze website.