Terug in NL, op een zonnige zaterdagmiddag

“Even terug”. Overwegingen vanuit en over een land dat heel goed en heel snel de paria van Europa zou kunnen zijn.

Een mooie nazomerzaterdagmiddag in een kleine provincieplaats. Zo noem je het, maar kijk op de kaart en je ziet een grote agglomeratie van noord naar zuid, van Haarlem tot voorbij Delft. Holland bezuiden IJ en Noordzeekanaal is eigenlijk één grote bebouwde kom met parkachtige restantjes groen die men met veel poeha Het Groene Hart noemt, de “duinstreek” en nog zo wat plukjes. Het is wel waar dat de meeste mensen elkaar hier kennen, dat doet dan dorpsig aan. Het is druk op de drie aaneengesloten terrassen en het wederzijds groeten is niet van de lucht. Hoe wij in dit geheel passen weet ik niet precies. Maar een gevoel van buitengeslotenheid hebben we niet. In de zon met een bokaal Augustijn tripel voor je is de wereld zo kwaad nog niet.

Toch komt de ernst van de Nederlandse situatie in ons gesprek boven. Er komt in Nederland een partij aan de macht die droomt van concentratiekampen, “tuchtkampen” genoemd maar ondertussen, die het Boek van zo’n miljoen gelovigen wil verbieden (een verbod dat uiteraard niet alleen deze gelovigen raakt; ik wil ook de Qur’an kunnen lezen), die vol minachting praat over de hoofdbedekking van sommigen van die miljoen mensen en net doet alsof daar belasting over geheven zou kunnen worden, en ga maar door. Nederland kan gemakkelijk behandeld worden als pariastaat binnen Europa als het zover is, en dit zal bijna onvermijdelijk zijn. Omdat dit deltaland sinds de Bourgondische tijd hoofdzakelijk op handel drijft zou de heersende klasse dit simpelweg moeten voorkomen. Dat ik na zo langdurig engagement met het socialisme nu op de heersende klasse van Nederland moet gaan rekenen, mede te mijner bescherming…

Want we bespreken serieus de mogelijkheid dat het hier niet vol te houden is. Wat wijst er eigenlijk op? Maar in politiestaten kun je uitstekend in de zon op een terras zitten drinken, je mag alleen niet te duidelijk over bepaalde dingen praten. En ’s nachts komt misschien de ram op de deur. Vluchten naar Duitsland, Engeland, Ierland – is er met België ook niet iets naars aan de hand? Het is bijna niet voorstelbaar dat je het serieus moet overwegen.

Hoe leg je Nederland anno 2010 uit aan niet-Nederlanders? Dat een zesde van het electoraat zich aangesproken voelt door een man met een rond babyhoofdje en een waterstofperoxidekapsel dat een soort Mozartpruik moet verbeelden? Niet eens een charismatische man met een leuke lach, zoals Fortuijn – dat was geen reden  om op hem te stemmen, wel een punt om te begrijpen dat mensen “iets” in hem zagen. Het babyhoofd houdt zich op parlementair niveau bezig met kankeren. De lievelingsbezigheid van menig Nederlander. Een vriend die al jaren het hazenpad had gekozen naar het zuiden omschreef de Nederlandse mentaliteit trefzeker: “jennen mag, slaan niet”. De moslims zullen gejend worden, of het kan of mag maakt niet uit. Iemand moet het doelwit zijn van het gekanker. Een zesde van de Nederlanders vindt dit de juiste uitdrukking van hun streven in het leven. En als je de opiniepeilingen mag geloven worden het er steeds meer. En het jennen is al erg genoeg, maar blijft het daarbij?

Opmerkelijkerwijze hebben twee mannen in djellaba hun fiets bij het café gestald, zij lopen verder, naar de moskee vermoedelijk. Er is geen als zodanig herkenbaar gebouw in de buurt.  Geen minaret. In de buurt waar ik ben opgegroeid is godbetert het voormalige gebouw van de dienst ongediertebestrijding ingericht als moskee. Er is niet veel aan het voorkomen van het gebouw veranderd. De vernedering van moslims in finibus is in Nederland niet van vandaag of gisteren. Ik merk op dat er steeds mannen in deze kleren door de straat lopen langs de terrassen. O ja het is ramadan. Niemand slaat acht op hen, misschien ben ik de enige die gedachten aan deze passanten besteedt. Waar zal men zich zorgen over maken?

En dan komt de passante langs die wel vele blikken trekt. Zij loopt op hoge hakken en heeft een strakke kokerrok aan tot net over de knie. Vleeskleurige panty of geen panty, dat kan ik op mijn gepaste afstand niet bepalen. Zij straalt een elegantie uit die niet zo past bij het terrasweer, maar dat zou de aandacht niet per se trekken. Het gaat om heur haar.
Het zit helemaal ingepakt in een wrong en een stuk textiel dat in dit verband meen bandana wordt genoemd. Een “hoofddoekje”. De jonge vrouw kijkt wat stuurs voor zich uit – als zij de weg hier kent, en alles wijst er op dat zij die kent, moet zij weten dat zij drie aaneengesloten terrassen passeert en dat zij opzien baart. Het is eigenlijk uitgesloten dat dit niet ook de bedoeling is. Haar hele voorkomen is een statement, misschien hoort de bozige blik er bij. Als zij helemaal ingepakt had gelopen had zij niet de aandacht gekregen die zij nu trok. De combinatie “hoofddoek”-minirok is in de grotere steden inmiddels tamelijk gangbaar, maar draagsters hebben dan toch wel donkere panty’s aan. Het verschijnsel op zich is al opmerkelijk genoeg. Die meisjes belichamen voor mij als het ware de hoop dat het toch nog goed komt met Nederland al zal geen kankeraar er de aardigheid van willen inzien.

Als wij de nieuwsvrije zone verlaten hebben blijkt kabinet-Bruin I, zoals de combinatie VVD-CDA-PVV in de wandeling wordt genoemd, afgeblazen door Wilders zelf. Ik weet echt niet of dit een reden is tot opgelucht ademhalen.
Ik vrees dat de strofe van Camphuijsen van toepassing blijft: Daar moet veel strijds getreden zijn….
   

Maak MO* mee mogelijk.

Word proMO* net als 2790   andere lezers en maak MO* mee mogelijk. Zo blijven al onze verhalen gratis online beschikbaar voor iédereen.

Ik word proMO*    Ik doe liever een gift

Met de steun van

 2790  

Onze leden

11.11.1111.11.11 Search <em>for</em> Common GroundSearch for Common Ground Broederlijk delenBroederlijk Delen Rikolto (Vredeseilanden)Rikolto ZebrastraatZebrastraat Fair Trade BelgiumFairtrade Belgium 
MemisaMemisa Plan BelgiePlan WSM (Wereldsolidariteit)WSM Oxfam BelgiëOxfam België  Handicap InternationalHandicap International Artsen Zonder VakantieArtsen Zonder Vakantie FosFOS
 UnicefUnicef  Dokters van de WereldDokters van de wereld Caritas VlaanderenCaritas Vlaanderen

© Wereldmediahuis vzw — 2024.

De Vlaamse overheid is niet verantwoordelijk voor de inhoud van deze website.