“Bijna alle ziekenhuizen in Tripoli vangen gewonden op”

Een team van Artsen Zonder Grenzen is aanwezig in de Libische hoofdstad Tripoli, waar momenteel nog hevig gevochten wordt. Het team heeft materiaal bij om de ziekenhuizen te ondersteunen, waar erg veel gewonden toekomen. Ook in de steden Zlitan, ten oosten van Tripoli, en Zawiyah, in het westen, ondersteunen teams van Artsen Zonder Grenzen ziekenhuizen die gewonden opvangen.

Jonathan Whitall van Artsen Zonder Grenzen beschrijft de situatie vanuit Tripoli.

Hoe is de situatie in Tripoli op dit moment?

“De ziekenhuizen in Tripoli draaiden al op volle toeren vóór het geweld deze week losbarstte. Er was toen al te weinig medisch personeel, omdat veel ziekenhuizen met buitenlands personeel werkten. Die buitenlandse werkkrachten waren Libië ontvlucht. Er was ook al een tekort aan medisch materiaal, door de economische sancties die tegen Libië getroffen waren. Het systeem van gezondheidszorg had het dus zo al moeilijk met de gewonden die kwamen van de frontlijn buiten Tripoli.”

“De voorbije drie weken hebben de ziekenhuizen bijna uitsluitend spoedgevallen behandeld. Er was nauwelijks tijd voor andere medische problemen van de bevolking, zoals chronische ziekten, spoedkeizersnedes of andere aandoeningen.”

“Daar bovenop zijn nu nog de gevechten in Tripoli zelf gekomen. In sommige delen van de stad waren die erg hevig. Het gevolg is dat de overbevraagde ziekenhuizen ook nog eens een toestroom aan gewonden moeten opvangen. Maar ze hebben gewoon niet genoeg materiaal en mankracht om dat aan te kunnen.”

Hoe was het in de ziekenhuizen die je bezocht?

“In bijna alle ziekenhuizen worden slachtoffers van het geweld opgevangen. Maar omdat sommige ziekenhuizen door het geweld niet bereikbaar waren, moesten andere ziekenhuizen nog extra gewonden verzorgen. Nu het iets kalmer wordt, komen er ook patiënten die niet eerder niet konden komen, gewonden en zieken die niet eerder hun huizen durfden verlaten.”

“In de ziekenhuizen die ik bezocht is het vaak chaotisch. Veel dokters en verpleegkundigen konden niet gaan werken, omdat ze niet veilig van hun woonplaats naar het ziekenhuis konden gaan. Er is een groot tekort aan medisch personeel, maar er zijn ook heel veel vrijwilligers die naar de ziekenhuizen komen om te helpen waar ze maar kunnen. Maar ook dat draagt bij aan de chaos natuurlijk.”

“De ziekenhuizen die ik zag lagen vol met mensen met schotwonden, zowel in de spoedafdeling als in andere afdelingen. Op één plaats werden zelfs de huizen vlak naast het ziekenhuis gebruikt om patiënten op te vangen. In één huis lagen gewonden op de vloer of op tafels. Het was allemaal heel geïmproviseerd. Maar door het gebrek aan medisch personeel waren er geen verpleegkundigen en de gewonden verzorgden eigenlijk zichzelf. Op een andere plaats zag ik hoe gewonde mensen buiten het ziekenhuis zaten te wachten voor de dienst spoedgevallen.”

Zijn er behalve het geweld andere hindernissen voor de hulpverlening?

“Een probleem voor ambulances is het grote brandstoftekort in Tripoli. Er komt geen brandstof meer binnen via Tunesië en dat is een groot probleem. Omdat er zo weinig electriciteit is, worden er generatoren gebruikt in de ziekenhuizen. Maar die hebben maar beperkte voorraden brandstof.”

Wat doet Artsen Zonder Grenzen?

“De medische situatie vraagt om dringende actie. Daarom zorgt Artsen Zonder Grenzen voor extra materiaal en mankracht. Er zijn al medewerkers en materiaal bijgekomen en morgen komen er nog bij. We zullen onmiddellijk beginnen met het ondersteunen van ziekenhuizen. Vandaag wordt in sommige delen van de stad nog altijd gevochten, dus de medische noden zullen nog stijgen.”

“De ziekenhuizen werken onder grote druk, maar ze nog niet volledig overrompeld. Het is niet zo dat ze niet meer kunnen functioneren. Het medisch personeel behandelt de gewonden en helpt de mensen in de buurt, maar het staat uiteraard voor grote uitdagingen. Het is geen kwestie van competentie of bereidwilligheid, maar wel een kwestie van meer ondersteuning om de vele uitdagingen het hoofd te kunnen bieden.”

Zijn de gevechten minder hevig geworen?

“Nu is het rustiger. Drie dagen geleden zou het niet mogelijk geweest zijn om dit interview te doen, omdat er constant geschoten en gebombardeerd werd. Dat ik vandaag kan telefoneren zonder me te moeten verschuilen achter een muur is een vooruitgang.”

“Maar de situatie is zeer labiel en verandert voortdurend. Na vier dagen kan ik nog steeds niet beschrijven hoe de situatie veranderd is in Tripoli. De manier waarop het geweld in Tripoli losbarstte en hoe de stad veranderde gebeurde heel snel. We moeten heel waakzaam blijven om te zien hoe de zaken evolueren in de komende dagen.”

“Over één van de ziekenhuizen die we niet konden bereiken door de gevechten, hoorden we dat gewonden het ook niet konden bereiken door het geweld. Het is absoluut noodzakelijk de komende dagen dat de ziekenhuizen bereikbaar zijn voor de patiënten. Medisch personeel moet naar de ziekenhuizen kunnen komen en ziekenhuizen moeten door alle strijdende partijen gerespecteerd worden.”

Maak MO* mee mogelijk.

Word proMO* net als 2790   andere lezers en maak MO* mee mogelijk. Zo blijven al onze verhalen gratis online beschikbaar voor iédereen.

Ik word proMO*    Ik doe liever een gift

Over de auteur

Met de steun van

 2790  

Onze leden

11.11.1111.11.11 Search <em>for</em> Common GroundSearch for Common Ground Broederlijk delenBroederlijk Delen Rikolto (Vredeseilanden)Rikolto ZebrastraatZebrastraat Fair Trade BelgiumFairtrade Belgium 
MemisaMemisa Plan BelgiePlan WSM (Wereldsolidariteit)WSM Oxfam BelgiëOxfam België  Handicap InternationalHandicap International Artsen Zonder VakantieArtsen Zonder Vakantie FosFOS
 UnicefUnicef  Dokters van de WereldDokters van de wereld Caritas VlaanderenCaritas Vlaanderen

© Wereldmediahuis vzw — 2024.

De Vlaamse overheid is niet verantwoordelijk voor de inhoud van deze website.