Met Lieve naar Kibera

Tijdens het opzoekingswerk, botste ik meermaals op verbluffende cijfers. Zo assisteerde Artsen Zonder Grenzen in het Congolese dorp Masisi in 2010 bij meer dan 2.800 bevallingen. Dit zijn er bijna evenveel als in het Brugman-ziekenhuis in Brussel. In Sierra Leone dan weer zijn er maar 5 gynaecologen voor heel het land! Ik was benieuwd welk project Lieve Blancquaert er zou uitpikken. Mij leken ze allemaal even interessant.

Lieve liet haar oog vallen op onze projecten in Kibera. Kibera is een sloppenwijk in Nairobi, de hoofdstad van Kenia. Sinds ik bij Artsen Zonder Grenzen werk, heb ik er al vaak over gehoord. Ik heb ook al foto’s gezien, maar ben er zelf nog niet geweest.

Ik weet dat er een geschatte 240.000 mensen opeengepakt leven in een wirwar van ijzeren golfplaten en modderstraatjes, en dat daar tussen ook nog ergens een trein rijdt. De plek staat gekend omwille van de overbevolking, het tekort aan water en elektriciteit, de slechte hygiëne, en het gebrek aan medische structuren. Aangezien de sloppenwijk door de Keniaanse overheid als ‘informele nederzetting’ wordt beschouwd, wordt er ook niet veel geïnvesteerd.

Deze week ga ik er voor de eerste keer naartoe, samen met Lieve. Ze wil de omstandigheden in de sloppenwijk waarin kinderen geboren worden en opgroeien vastleggen op camera. Dat zal alles behalve rooskleurig zijn. In Kibera sterven dubbel zoveel vrouwen tijdens de bevalling als in de rest van Kenia. Artsen Zonder Grenzen heeft er vier hulpposten en werkt vooral rond aids, tuberculose en seksueel geweld. Dat zijn maar een aantal van de problemen waarmee de bewoners en de kinderen van Kibera moeten afrekenen.

Maar nu sta ik dus op het punt te vertrekken. Benieuwd wat de week me brengen zal.

Christof Godderis is persverantwoordelijke voor Artsen Zonder Grenzen in Brussel. Hij werkt deze week vanuit Nairobi, Kenia. Meer weten over Artsen Zonder Grenzen en haar werk in de sloppenwijken? Bezoek www.urbansurvivors.org