Dunedin, Otago - Over dingen die me opvallen

Dunedin is prachtig, het laat je dagenlang in verwondering als je voor het eerst door de straten loopt. Zo’n 160 jaar geleden werd er voor het eerst goud gewonnen in het binnenland van  Otago en Dunedin als provinciale hoofdstad draagt daar tot op vandaag de vruchten van in de vorm van adembenemende architectuur. Het lijkt op het eerste gezicht wel een openlucht museum in Art Deco stijl. De meeste huizen zijn hier in laagbouw; er zijn geen flats en meer als drie verdiepingen vind je hier niet. Dunedin is een kleinere stad, van de grootte van Leuven ongeveer en centraal in de stad ligt het ‘Octagon’ waar de meeste happenings en evenementen plaatsvinden, waar de huren het hoogste zijn, en waar zaterdagnacht de binge-drinkers over elkaar heen vallen. De universiteit van Otago (de oudste van het zuidelijk halfrond) is hier gevestigd en, net als in Leuven, zorgen de studenten voor de ambiance. 

Ik ontdekte in één van de heuvelige straten die naar het Octagon leiden een schattig cafeetje - dat er eigenlijk geen is. Het is in feite een liefhebber van goede koffie en klassieke muziek die op een dag zijn voordeur heeft opengedaan. Je kunt koffie drinken op de onderste treden van de trap, of gewoon in de gang recht blijven staan, ofwel bij goed weer naast zijn voordeur gaan zitten. Er kunnen volgens mijn berekening maximum 6 klanten binnen, maar dat geeft niks zegt de uitbater, dat is gezelliger en dan heb je tijd voor een babbeltje met je klanten. Awesome! Ik was benieuwd naar vergunningen en controles en brandveiligheid, maar dat was totaal geen probleem volgens hem; toen hij zijn idee voor een mini koffie huis uitlegde bij de gemeente beloofden ze om alles te doen om hem te helpen! Enkele dagen en een tweedehands espressomachine verder opende hij zijn deuren. Sindsdien heb ik nog een aantal andere koffie adresjes gevonden die allemaal sublieme koffie serveren. De meesten importeren hun koffiebonen zelf, roosteren het zelf, en brouwen er de meest inventieve dranken mee door toevoegingen van allerlei smaken. De koffie rooster machines staan vaak midden in de koffieshop, en mensen komen binnen om een zak bonen of gemalen koffie te kopen. Het is allemaal van een deugddoende kleinschaligheid. En dat werkt de creativiteit zichtbaar in de hand.

Iets anders wat me hier vanaf het begin erg opviel was de zwaarlijvigheid van de mensen hier. Er zijn een groot aantal ‘Pacific’ immigranten, van Tonga, Tokelau, Samoa etc. en natuurlijk een minderheid Maori bevolking maar de lokale bevolking hier in Otago bestaat vooral uit blanke mensen. En de meesten van hen zijn bijzonder dik. Er is natuurlijk de aanwezigheid van KFC, Mc Donalds, Burger King, Wendy’s en nog veel meer Amerikaanse fastfood ketens. Maar ik vroeg me af waarom juist hier? In Belgie heb je die ketens ook, in iets mindere mate weliswaar, maar zou dat enkel de reden zijn van de zwaarlijvigheid van de bevolking? Ik ben een soort éénpersoons onderzoek begonnen naar de oorzaken. Ten eerste heb je hier enkel nog drie supermarkt ketens; de kleine zelfstandigen zijn verdwenen. De mensen hier zijn dus verplicht om te kopen wat de supermarkt hen aanbiedt. En daar zit een hele grote hoeveelheid ready-made voedsel bij. Talloze kant en klaar gerechten staan in de koel afdeling (enkel microgolf) of in de frozen food afdeling (ook enkel microgolf). Je moet al zoeken als je de basis ingredienten wil vinden waaruit de maaltijd bestaat. En die ready-made maaltijden zitten boordevol zout en vet en suiker. Ook op de brood afdeling schrok ik: er zijn tientallen soorten broden, maar eigenlijk is alleen de verpakking anders: het gaat steeds om hetzelfde soort brood. Toen ik voor de kinderen stoofvlees wilde maken en enkele boterhammen met mosterd liet meekoken zoals mijn oud-vlaams recept voorschrijft, schrok ik niet weinig: na drie uur zachtjes koken waren die boterhammen totaal niet opgelost in de saus. Ik heb ze er weer uit moeten halen. 

De drie supermarkten Countdown, Pak’nSave en New World maken ook heleboel reklame, op TV of verschillende pagina’s in de kranten elke dag, of brievenbus folders. Je kunt er gewoon niet onderuit. Op TV wordt zelfs het journaal onderbroken door Countdown om uit te leggen hoe je balletjes in tomatensaus zelf maakt: 1) je koopt de balletjes al klaargemaakt 2) je doet er tomatensaus over - al klaargemaakt en 3) je zet het in de oven…zie je wel hoe gemakkelijk koken is? Ook het TV programma Masterchef is volledig verkocht aan Countdown: de winnaar vertelt de kijker hoe fantastisch gemakkelijk koken het is met Countdown. 

De dikheid van de mensen is in contrast met de weergaloze schoonheid van de natuur hier. In het begin zochten we elke dag een ander strand op, nu het winter is en er een ijskoude wind van de zuidpool blaast gaan we alleen maar af en toe. Maar de sterrenhemel ‘s avonds maakt veel goed: doordat er hier zo weinig lichtvervuiling is kun je zelf sterrennevels zien op sommige nachten. Prachtig!