Mooov blogt: “Big, Big World”, de melancholie van ontworteling

Proust wist al dat alle paradijzen verloren paradijzen zijn. Het paradijselijke hangt samen met een onschuld die zich na de zondeval niet laat recupereren of naspelen. Ali (Berke Karaer) en Zuhal (Ecem Uzun), de ‘amants criminels’ in het hart van “Big, Big World”, moeten daar echter zelf nog achter komen. 

  • Big Big World (Reha Erdem, 2016)

De twee weeskinderen hebben nooit de luxe gekend van dat wat men familie pleegt te noemen en voelen zich daarom ontheemd in de morsige en benauwde beeldkaders van de Dickensiaanse grootstad waarin zij elkaar ontmoetten en tot broer en zus doopten met als enige bewijs het verlangen naar een worteling, dat zij niet onder woorden kunnen brengen.

Wanneer Ali zijn ersatzzus, middels een van alle sensatie ontdane en daarom juist dromerige slachtpartij, van haar pleeggezin bevrijd, is de overschakeling naar de weidse panorama’s waardoorheen het tweetal op de motor de grootstad ontvlucht een visuele openbaring. Deze beelden zijn zonder meer sexy zoals alleen de vrijheid van de jeugd op weg naar de ‘badlands’ sexy kan zijn. Een naïeve opwinding die de vertroebeling en het daaraan inherente verval van hun Eden reeds in zich draagt.

Want kinderen die voor zichzelf moeten zorgen, hebben niet de luxe kinderen te zijn. Daarbij heeft Ali reeds geknield voor de zondeval tussen de benen van een voluptueuze hoer die zich graag zijn moeder noemt. Zoals geweten is er geen grotere garantie op uitdrijving uit het paradijs dan de al te menselijke geslachtsgemeenschap en incestueuze connotaties kunnen in dezen alleen maar strafpunten opleveren.

Ook Zuhal zal tekenen vertonen van bedorven onschuld die dusdanig met haar nog kinderlijke gedragingen contrasteren dat deze laatste tragisch worden. En toch moeten de twee blijven geloven in hun fantasiewereld want het alternatief van de realiteit is er simpelweg geen.

Een handlezeres op de jaarmarkt die in bijberoep prostituee is en zich gaarne ‘oom’ laat noemen; een oude, vermoedelijk dementerende, dame die op zoek is naar haar voorgeslacht; een zwerver die het belieft door de bossen te rennen als een wildeman; en een geit die ten lange leste als de langverbeide vader erkend wordt: de nevenpersonages die om het koppeltje heen cirkelen vertroebelen de familiale relaties nog meer en spinnen een web dat de spanning tussen fantasie en de buitenwereld onder druk zet.

Tel daarbij de terugkerende beelden van slangen, andere amfibieën en kraanvogels die zich zorgeloos door het bos bewegen en de opake optelsom van dit alles is de melancholie van het gemis naar iets dat verloren is gegaan lang voor onze geboorte.

Michaël Van Remoortere

Maak MO* mee mogelijk.

Word proMO* net als 2790   andere lezers en maak MO* mee mogelijk. Zo blijven al onze verhalen gratis online beschikbaar voor iédereen.

Ik word proMO*    Ik doe liever een gift

Over de auteur

  • Films met zicht op de wereld

    Een team van vijf jonge recensenten volgt de gebeurtenissen op het Filmfestival MOOOV en zal op deze pagina’s interviews met regisseurs en recensies publiceren van de acht competitiefilm

Met de steun van

 2790  

Onze leden

11.11.1111.11.11 Search <em>for</em> Common GroundSearch for Common Ground Broederlijk delenBroederlijk Delen Rikolto (Vredeseilanden)Rikolto ZebrastraatZebrastraat Fair Trade BelgiumFairtrade Belgium 
MemisaMemisa Plan BelgiePlan WSM (Wereldsolidariteit)WSM Oxfam BelgiëOxfam België  Handicap InternationalHandicap International Artsen Zonder VakantieArtsen Zonder Vakantie FosFOS
 UnicefUnicef  Dokters van de WereldDokters van de wereld Caritas VlaanderenCaritas Vlaanderen

© Wereldmediahuis vzw — 2024.

De Vlaamse overheid is niet verantwoordelijk voor de inhoud van deze website.