Blijf van ons internet!

De relatie tussen regeerders en geregeerden wordt in Congo alsmaar bitsiger.

  • Facebookfoto Zonder internet hadden we de noodlanding van de Dornier nooit zo beleefd Facebookfoto
  • Facebookfoto De schade aan één kant is groot Facebookfoto
  • © Ivan Godfroid De Dornier in betere tijden in de aerodroom van Butembo © Ivan Godfroid
  • Twitterfoto De regulerende overheid beveelt de prijzen terug te schroeven Twitterfoto

Dat 2016 een moeilijk jaar zou worden in de niet zo Democratische Republiek Congo stond in de sterren geschreven. De machthebbers geven al langer blijk van onbehoorlijk bestuur door steeds maar vaker dingen te doen die de mensen tegen de haren instrijken. Je vraagt je echt af waarom ze geen rekening houden met de publieke opinie. Alsof het hen geen moer kan schelen. Het is alleszins een duidelijke indicatie dat hun intentie om aan de macht te blijven geen enkel verband houdt met het creëren van een maatschappelijk draagvlak voor hun beleid. In hun ogen is er absoluut geen relatie tussen beiden. Anders doe je zulke dingen toch niet.

Wat kwam het hen goed uit dat China in recessie ging! Zo konden ze alvast de paraplu van de dalende grondstoffenprijzen opentrekken om te verbergen waarom ze niet tijdig de middelen hebben vrijgemaakt om aan de nationale kiescommissie toe te laten haar voorbereidende werk te doen. Verkiezingen worden normaal gezien voorbereid meteen nadat de vorige werden afgerond. Niet zo in Congo. En nu is het laat om de grondwettelijke kieskalender nog te respecteren.

Vodjes

De regering heeft toch niet de “planche à billets” uit de kast gehaald?

Doemscenario’s duiken op langs alle kanten. Parallellen worden gelegd met Burundi. De economische verslechtering, met als indicator de Congolese frank die na jaren van een merkwaardige stabiliteit weer begint achteruit te boeren, maakt iedereen plots alerter. Er doen ineens opvallend veel splinternieuwe briefjes de ronde van 50 en 100 Congolese Frank, terwijl we het jarenlang hebben moeten stellen met grauwe gescheurde vodjes. De regering heeft toch niet de “planche à billets” uit de kast gehaald? De manier waarop Mobutu indertijd aan zijn geld kwam en daardoor een hyperinflatie veroorzaakte?

Jongeren worden opgesloten na vreedzame betogingen maar in Butembo weerklinken haast elke avond wel ergens geweerschoten van een gewapende overval, zonder dat iemand wordt aangehouden. Wel integendeel. De avond voor een hoge piet van het militaire auditoraat, aan het eind van zijn mandaat, de stad verliet, liet hij de boeven vrij die hem 10.000 $ konden betalen. En dat geld moet natuurlijk zo snel mogelijk worden teruggewonnen op de kap van de burger.

Maskerade

De regulerende overheid beveelt de prijzen terug te schroeven

Dan, in zo een sfeer van snelle verloedering, besluiten de telefoonoperatoren om de kost van mobiel internet drastisch te verhogen. Dat was er teveel aan. Kinshasa heeft haar allerlaatste greintje geloofwaardigheid nu wel helemaal verloren.

Het ligt nog vers in ons geheugen hoe de overheid SMS-verkeer liet blokkeren en de toegang tot Facebook liet afsluiten bij vorige strubbelingen. Dit is een duidelijke aanwijzing dat ze het opnieuw op die manier gaan spelen. Dat een vice-minister een onderzoek opende naar de reden van de prijsstijging wordt afgedaan als maskerade. Dat de regulerende overheid de operatoren zondag schriftelijk het bevel gaf om terug te schakelen naar de oude prijzen, maakte evenmin indruk, want geen enkel bedrijf heeft dat bevel ook opgevolgd.

Maar kijk, alles, maar dan ook alles wat ik tot nu toe heb opgesomd, wordt elke dag, elk uur, druk uitgewisseld en besproken via internet. Wie daar dus durft aan raken, heeft het volledig en voorgoed verkorven. Internet is bij de stedelijke bevolking levensnoodzakelijk geworden. Precies omdat er voortdurend zoveel gebeurt en iedereen de drang heeft om dat te delen met anderen. Precies omdat de situatie in het Oosten, in het hele land zelfs, zo onvoorspelbaar is geworden. Je moet wel goed gek zijn om het in je hoofd te halen dat de burger te ontzeggen.

Blauw

Vandaag kregen we nog maar eens een goed voorbeeld hiervan. Toen ik een kopje koffie ging halen rond 11 uur wist onze boekhoudster het me al te melden, met trillende stem. “Ons vliegtuig is gecrasht”.

Ik wist natuurlijk meteen wat ze bedoelde. Er is maar één vliegtuigje dat Butembo verbindt met Goma, dat is een Dornier 228 van de maatschappij Busy Bee. Dus kon het alleen maar dat vliegtuig zijn.

In de minuten die volgden, kregen we via Facebook alle details van het gebeuren. Hoe het vliegtuig in Butembo wilde landen, maar het landingsgestel alleen maar aan de rechterkant naar buiten kwam. Hoe de piloot dan maar besloot om terug te keren naar Goma, want de landingsbaan in Butembo is té verraderlijk, té kort. Hoe hij zijn resterende brandstof loosde boven het Kivumeer, dan probeerde op dat ene rechterwiel te landen, maar dan toch van de baan raakte en zich in het grasland ploegde.

Eerst kwamen de foto’s, enkele uren later ook het filmpje. De God-is-groot kreten stroomden over het computerscherm. Mensen met familie op die vlucht wisselden info uit. Al snel was bekend dat iedereen er met de schrik vanaf was gekomen. En dan zouden onverlaten in Kinshasa beslissen dat je je voortaan voor dit soort vitale informatie blauw zou moeten betalen? Die vlieger gaat niet op!

In het kwadraat

Mochten er in die regering wat mensen zitten met de vinger aan de pols van de samenleving, ze zouden dergelijke stommiteiten niet overwegen. Maar ik weet dat ze het toch gaan doen. In het algemeen gaat alles hier weer de verkeerde kant uit.

De roofstaat van Mobutu komt in al haar lelijke verschijningen in het kwadraat weer terug. Wie het al eens meemaakte weet precies wat er aan het gebeuren is.

Kris Berwouts meldde vandaag nog dat ze in de luchthavens weer openlijk geld beginnen af te troggelen van de passagiers. Zelf moet ik me donderdag gaan aanmelden bij het Ministerie van Arbeid omdat ze in mijn dossier een onregelmatigheid menen te hebben aangetroffen. Eén keer raden wat hun bedoelingen zijn. Eén van de koffiecoöperaties die we ondersteunen kreeg te horen dat ze voortaan elk jaar voor elk microwasstation voor koffie een vergunning moeten betalen van 118 $ en een koffiekoperskaart van 58 $, samen dus 176 $, en zo hebben ze er 30, dus zomaar eventjes 5.280 $ extra belastingen bovenop de 2.436 $ die de coöperatie zelf elk jaar al moet ophoesten.

Dit is echt niet normaal meer. De roofstaat van Mobutu komt in al haar lelijke verschijningen in het kwadraat weer terug. Wie het al eens meemaakte weet precies wat er aan het gebeuren is. De fin-de-régime sfeer zet iedereen weer aan tot het herinvoeren van een niets ontziende graaicultuur. En diegenen die het tij zouden kunnen doen keren, verdoen hun tijd met het zich krampachtig vastklampen aan de macht. Neen, het gaat helemaal niet goed met Congo.

Maak MO* mee mogelijk.

Word proMO* net als 2789   andere lezers en maak MO* mee mogelijk. Zo blijven al onze verhalen gratis online beschikbaar voor iédereen.

Ik word proMO*    Ik doe liever een gift

Over de auteur

Met de steun van

 2789  

Onze leden

11.11.1111.11.11 Search <em>for</em> Common GroundSearch for Common Ground Broederlijk delenBroederlijk Delen Rikolto (Vredeseilanden)Rikolto ZebrastraatZebrastraat Fair Trade BelgiumFairtrade Belgium 
MemisaMemisa Plan BelgiePlan WSM (Wereldsolidariteit)WSM Oxfam BelgiëOxfam België  Handicap InternationalHandicap International Artsen Zonder VakantieArtsen Zonder Vakantie FosFOS
 UnicefUnicef  Dokters van de WereldDokters van de wereld Caritas VlaanderenCaritas Vlaanderen

© Wereldmediahuis vzw — 2024.

De Vlaamse overheid is niet verantwoordelijk voor de inhoud van deze website.