Proteststemmen

In het retraitehuis van de Jezuiten in Mont Ngafula, een groene buitengemeente van Kinshasa wonen nog drie bejaarde paters: een Waal, een Vlaming en een Brusselaar. Hun confrater, pater De Haes, werd vorig jaar het slachtoffer van een brutale roofmoord. Het omvangrijke complex, een paradijselijk oord met de Afrikaanse natuur in haar volle pracht, wordt beheerd door Congolese zusters.
In het vlakbij gelegen college ‘Ndinga Mbote ’ waren 11 kiesbureaus ingericht, met opvallend veel vrouwelijke voorzitters en bijzitters. Alle materiaal kwam in grote kartonnen dozen uit Zuid-Afrika. Het al lauwe enthousiasme voor de tweede stemronde, werd nog meer getemperd door de regen. Slechts 201 van de 346 ingeschreven kiezers kwamen hun stem uitbrengen in het één van de bureaus. Net voor het tellen ‘s avonds, viel de elektriciteit uit en de bijgeleverde splinternieuwe petroleumlampen werden aangestoken.
De vrouwen leidden het tellen van de stemmen en kweten zich, net als iedereen, met een ontroerende ernst van hun taak. Het resultaat was geen verrassing: 43 stemmen voor Kabila en 147 voor Bemba, exemplarisch voor heel Kinshasa: 64,55% voor Bemba en 35,45 % voor Kabila.
De leden van het kiesbureau, de nationale waarnemers en de getuigen van politieke partijen en civiele organisaties werkten de hele nacht door. De kartonnen stemhokjes werden geplooid tot  slaapmat. Bijzitters hadden matrassen en kookpotten meegezeuld. Pas na twee dagen en nachten werken en waken bij de papieren, werd de vergoeding uitbetaald: 70 $ voor de voorzitters, 35 voor de bijzitters en amper 10 $ voor de Congolese waarnemers en getuigen.
De peperdure observatoren van de Europese Unie, daarentegen, ontvingen een vergoeding van 200 Euro per dag, met als bedenkelijk argument dat Congo een duur land is. Voor wie westers wil eten en leven valt het inderdaad kostelijk uit: supermarkten in Kinshasa liggen vol geïmporteerde voedingsproducten uit België, maar de prijzen zijn er twee tot drie maal hoger: een liter melk kost 1200  CF (2 euro), koekjes Rachel 1450 CF.
Niettemin dumpt een bedrijf uit Ravels er nog steeds haar Wilki diepvrieskippen, aan een prijs die tot driemaal lager ligt dan deze van de inlandse kippen in de supermarkt en remt aldus de Congolese productie. Dezelfde Wilki diepvrieskip lag te smelten in de zon op een markt in Mbuji-Mayi, maar de transportkosten, wegen er naartoe zijn vrijwel onbestaande, had de prijs fel opgedreven. Ook de aanwezigheid van de MONUC, met haar riant betaalde buitenlandse werknemers, drijft de prijs van de betere hotels kunstmatig op. Een Togolese vrouw die al 8 jaar voor de VN werkt gaf grif toe dat ze ruim 7000 dollar per maand verdient wat ze zelfs niet bijster veel vond,  gezien ze haar hele familie in Togo moest ‘onderhouden’.

Maak MO* mee mogelijk.

Word proMO* net als 2790   andere lezers en maak MO* mee mogelijk. Zo blijven al onze verhalen gratis online beschikbaar voor iédereen.

Ik word proMO*    Ik doe liever een gift

Met de steun van

 2790  

Onze leden

11.11.1111.11.11 Search <em>for</em> Common GroundSearch for Common Ground Broederlijk delenBroederlijk Delen Rikolto (Vredeseilanden)Rikolto ZebrastraatZebrastraat Fair Trade BelgiumFairtrade Belgium 
MemisaMemisa Plan BelgiePlan WSM (Wereldsolidariteit)WSM Oxfam BelgiëOxfam België  Handicap InternationalHandicap International Artsen Zonder VakantieArtsen Zonder Vakantie FosFOS
 UnicefUnicef  Dokters van de WereldDokters van de wereld Caritas VlaanderenCaritas Vlaanderen

© Wereldmediahuis vzw — 2024.

De Vlaamse overheid is niet verantwoordelijk voor de inhoud van deze website.