Jeugdbewegingen in Congo

’s Ochtends geeft Johannes, een verpleger van het hospitaal van de Gecamines, alsook journalist en medewerker bij de Kiro, ons een rondleiding in Luena. We gaan langs bij gezinnen en krijgen meer informatie over de levenswijze en middelen van de bevolking. Het is interessant om van een Congolees zelf te horen hoe hij dit alles ervaart, want wij Belgen hebben ondertussen ook al wat meegemaakt in onze gezinnen en hebben daar zo onze eigen kijk op. Een mening delen we alvast : het volk in Luena trekt altijd zijn plan en roeit met de riemen die het heeft.

Om 15 uur starten de activiteiten. Normaal is er Kiro en Scouts op zaterdag en zondag, maar vandaag komen de kinderen uitzonderlijk op vrijdag, omdat wij langskomen. Beide jeugdbewegingen zijn katholiek en de bijeenkomsten vinden plaats aan het katholieke schooltje vlakbij de radio. De scoutskinderen hebben een groen uniform, de Kiro is uitgedost in bruintinten. Beide groepen hebben een sjaaltje en ook wij krijgen er een, gesigneerd zelfs. We voelen ons meteen deel van de groep en worden plechtig voorgesteld tijdens het openingsritueel. Dat gaat er heel wat feestelijker aan toe dan bij ons, met veel gezang en gedans. Qua rituelen stemt het sterk overeen met de jeugdbewegingen bij ons. Zo heeft de Scouts bepaalde kreten en technieken en doen ze kunstjes in bomen. De Kiro is ietwat rustiger. Heel anders dan bij ons, is dat ze wel samen spelen. De ‘vijandigheid’ tussen Scouts en Chiro bij ons is hier totaal niet aan de orde. Dat merken we ook als we met z’n allen spelletjes van bij ons spelen. De leiding is heel fanatiek en enthousiast. Ook de kinderen amuseren zich te pletter tijdens Kat en Muis, Tussen twee vuren en Een is te weinig, drie is te veel.

Tijdens de nabespreking met de leiding, krijgen we weer te horen hoe rijk wij Belgen zijn en hoeveel middelen we hebben. Als we proberen duidelijk te maken dat ook de jeugdbewegingen bij ons zichzelf redden, kunnen ze dat moeilijk geloven. De Kiro is gratis, maar ze krijgen geen steun van de overheid. We geven hen tips om toch voort te kunnen doen, want dit initiatief is ontzettend belangrijk voor de jonge bevolking. Het houdt kinderen van de straat en lost op die manier een belangrijk maatschappelijk probleem op. Er is wel een jammerlijk feit : kinderen die niet katholiek zijn, mogen van hun ouders niet deelnemen aan de activiteiten. Hopelijk komen de andere kerken hier ook op het idee om dergelijke initiatieven te nemen. Wij hebben in elk geval enorm genoten van onze Kiro-namiddag. De gekke foto’s volgen later, eens ik terug in België ben.