Het relaas van een boekhandel in Nairobi

De twee mannen werkten hiervoor allebei bij de grote internationale boekhandel Bookpoint. Ze kennen elkaar nu vijf jaar en meneer Mũreithi was al meer dan twintig jaar werkzaam bij Bookpoint. Maar er waren familieproblemen in het management van Bookpoint en de zaken gingen steeds slechter. Het stond zelfs in alle kranten toen de winkel uiteindelijk werd gesloten.

Daarop besloten de ex-werknemers om een eigen boekhandel te beginnen. Ze doopten hun winkel Young Point Bookshop, om hun nieuwe initiatief kracht bij te zetten. In hun propvolle winkeltje liggen de obligate schoolboeken, maar dit wordt aangevuld met boeken over accountancy & finance en een behoorlijke hoeveelheid literaire werken. Zoals in veel winkels in Nairobi zijn er ijzeren tralies tussen de klanten en de verkopers: echt veilig is Nairobi niet.

‘Ik vind dat ik moet weten wat ik verkoop en dus probeer ik zoveel mogelijk boeken te lezen.’

Boeken zijn duur. Terwijl veel producten in Kenya relatief goedkoop zijn, is de prijs voor een boek vergelijkbaar met Europese prijzen.

Toch is er in Kenya een leescultuur: op straat worden boeken en kranten verkocht, er bestaat een levendige handel in populaire, goedkope romans en veel mensen vinden boeken belangrijk. Wellicht mede daarom lukt het voorlopig om de balans van Young Point Bookshop positief te houden.

Toch zouden de eigenaren graag wat meer etalageruimte hebben. Nu hebben ze een piepklein hoekje beneden aan de straat en er staan pijlen om potentiele klanten naar de eerste verdieping te loodsen waar Young Point Bookshop zich bevindt. Het beste zou natuurlijk zijn om een winkelruimte aan Moi Avenue zelf te hebben, maar voorlopig is dat financieel absoluut onhaalbaar.

De eigenaars lezen allebei graag. Meneer Mũreithi leest het liefst van al geschiedenisboeken. Of boeken in het Gikuyu, zijn moedertaal. Bij zijn vroegere werkgever leverde dat soms problemen op: ‘Die wilde niet dat ik las. Zeker niet omdat hij zelf die boeken in het Gikuyu niet kon lezen. Maar ik vind dat ik moet weten wat ik verkoop en dus probeerde ik zoveel mogelijk boeken te lezen.’

Ze hopen allebei dat hun winkel kan blijven draaien. Als ik vraag of ze nog iets toe te voegen hebben aan onze gesprekken, zegt meneer Mũreithi: ‘Schrijf maar dat we altijd een goede selectie boeken hebben over welk onderwerp dan ook. En als we het niet hebben, zullen we het onmiddellijk aan onze voorraad toevoegen.’

De boekenbusiness in Kenya leeft. Nog altijd.