Klaterende fonteinen

Wat de oase betreft, betekent dit concreet dat er in Hofuf enorm veel parken met palmbomen zijn. Het is eens wat anders dan het overwegend beige dat je overal vindt in Saudi, ook al betekent ‘park’ hier niet een plekje waar je ook daadwerkelijk kan gaan rondwandelen of picknicken. Vaak zijn ze helemaal ommuurd en kan je er niet in en als er al eens een straat doorloopt, troffen wij daar veelal een hoop vuilnis en rommel aan. Jammer, want het potentieel is er, maar het is duidelijk dat hier niks wordt opgesmukt voor de toeristen en eigenlijk heeft het ook zo zijn charmes, dit uitzicht van een ‘ruwe diamant’.

Ook een echte aanrader voor wie ooit de kans krijgt hier langs te komen, is de prachtige souq. Heel mooi aangebouwd, hoewel slechts een vierde van de winkeltjes ook effectief bezet leken. Niet echt de moeite voor wie zwaar wil gaan shoppen, maar wél helemaal geweldig om die echte, Arabische sfeer op te gaan snuiven. Kruiden, abbaya’s, wat lederwaren… en de immer open en vriendelijke Saoedi’s, meer is er niet nodig om je een paar heerlijke momenten te laten beleven. Nog verwonderlijk, zelfs tegen mij werd er gepraat door die mannen… en dat gebeurt eigenlijk vrij regelmatig. Fijn voor ons en het is voor hen een manier om te tonen dat ze wel respecteren dat onze culturele waarden heel anders zijn dan de onze - ook naar vrouwen toe. Maar ja, het blijft jammer dat een Saoedische dame zich veel minder snel in het gesprek zal mengen, of dat ikzelf bijvoorbeeld nooit de hand geschud zal worden. Een teken van respect voor de vrouw, noemen ze dat dan… ik ervaar het toch nog steeds ergens als er gewoon niet helemaal bij horen.

Ook ‘s avonds werd ik in ons hotel nog maar eens herinnerd aan mijn plaats als vrouw. We hadden voor de gelegenheid een erg mooi hotel geboekt en trokken met al ons zwemgerief naar het zwembad… en ja, daar werden we weer met onze neus op de feiten gedrukt: this is Saudi, guys. Links was er het zwembad, men only en rechts was er de ruimte voor de dames. Uit nieuwsgierigheid ben ik even gaan kijken en daar bleek een geweldige fitnessruimte te liggen - maar dus geen zwembad. Tja, de kindjes wilden nu wel echt gaan zwemmen dus zijn de mannen dat dan ook gaan doen. Ikzelf had me op dat moment erg kunnen gaan opwinden over zoveel ongelijkheid, maar besloot maar snel van de nood een deugd te maken. Ik nam boven in de bar -tussen nog enkele gestrande mama’s- plaats. Niet met een cocktail natuurlijk, maar met een koffie wat koekjes en een boek. Ach, er zijn ergere dingen in het leven ;-)…