De droom waarin de wind niet waaide

i.m. Kiripi Katembo

We zeggen dat je onnodig uit de middag bent gelicht
en nu op de blinde muren krast van de onderaardse stad.
De catacomben liggen dus toch dieper dan dit leven.
Als een doorgehaalde opmerking op een partituur

stijgt boven de kabels een steen of een papierprop uit.
Je sibillijnse figuren lijken in Libische tuinen geweven,
zij naderen en als ze je aanraken, raak je de draden bijster:
bij de zachtste bries houdt het beeld zich liever schuil.

Engelen, plastic en drek rijmden in jouw sepia schriftuur,
en het woord hemel werd bij jou harder gebakken dan stenen.
Je verzen bleven helder als glas, maar de ogen al te zwak.
Je leefde, roerde en liep zo snel - wij staan nu, stil in je licht.