Wachten op de gouden hengst

De laatste film die ik gisteren bekeken heb, was een Belgische. Een hommage aan het adres van de legendarische Belgisch-Congolese comédien en acteur, Dieudonné Kabonga, verleden jaar gestorven op het podium.  Zoals het een oude theaterkrijger past. Een gesprek van een kwartier met François Beuckelaers was het, die het archetype van de colon incarneerde (ik heb nu stilaan genoeg van jouw blik van onderworpen slaaf, we hebben jullie uit de jungle gehaald) terwijl Dieudonné de oude gekoloniseerde vertolkte (vous nous avez enculés, genaaid hebben jullie ons), wat de twee niet belette om na het legen van een fles whisky ontroerd van elkaar afscheid te nemen. Au vieux cul de nègre, was François’ gezondheidswens bij het eerste glas. A ta petite bite, was Dieudonné’s repliek. Ik heb hem veel te weinig bezig gezien op de scène, jammer.

Ik ga geen gok wagen op wie straks met de Gouden Hengst naar huis gaat. Daarvoor heb ik in verhouding veel te weinig films gezien en ben ik bij de keuze ervan te eigenzinnig te werk gegaan. We laten het vanmiddag op ons afkomen. Veertien jaar geleden viel Pièces d’identité in de prijzen, een Belgisch-Congolese film over een traditionele koning die in de Marollen op zoek gaat naar zijn naar België geëmigreerde dochter. Was dat zelfs een bericht waard voor het radionieuws van de VRT, stel je voor.

Drie maanden geleden, in december, kwam ik in Kampala toevallig er op uit dat er een filmfestival liep met mensenrechten als thema. Zou het geen idee zijn om dat op Fespaco te formaliseren? Niet dat de hier vertoonde films die thematiek ontwijken. Mensensmokkel, toegang van de vrouw tot onderwijs en andere vormen van genderdiscriminatie, machtsmisbruik van traditionele chefs met betrekking tot de aanwending van landbouwgronden, zelfs een wat irrelevante verwijzing naar een homoseksuele relatie, de cineasten hebben het aangesneden. Maar het verdrinkt een beetje in wat toch wel een overaanbod is. De filmproductie van de voorbije twee jaar is overweldigend groot, niet meer te behappen. Na Hollywood en Bollywood moeten we dringend op zoek naar een goed klinkende naam voor dat fenomeen.