Lessen over India: de mensen

Aan de mevrouw die medelijden had met onze mislukte hennatekening en ons haar winkel binnenriep voor enkele oeroude Indische trucjes. Die haar zoontje beval een mengsel van citroensap en suiker te gaan maken, hetgeen de kleur van onze henna redde (we kregen veel complimenten over deze kleur, de dagen erna). Die ons vertelde over haar leven. Die in een diep dal terechtkwam nadat haar man gekwetst raakte en niet meer kon gaan werken. Die weet wat het is om honger te leiden en geen geld te hebben voor voeding voor haar gezin. Die met de hulp van een Italiaanse vrouw een toeristenwinkel heeft kunnen oprichten, waarin ze kleding verkoopt die ze zelf ontwerpt en maakt. Die zo positief staat in het leven. Zo dankbaar.

Aan de riksjachauffeur die ons voor enkele honderden roepies de hele dag zwijgzaam door de stad reed. Die telkens verlegen en in slecht Engels de naam van het volgende monument op onze tour brabbelde. Die dan ook telkens trouw op ons wachtte op de parking, tussen lotgenoten. Die later op de dag, in de avond, plots opnieuw langs ons reed toen we vlug even naar de bank gingen en die ons bleef toeroepen. Die wij afwimpelden – ‘neen, we hebben geen riskja nodig, no no!’ – omdat we hem eerst niet herkenden en dachten dat hij ons wilde verleiden tot een onnodige en veel te dure riksjarit. Maar die ons dan speciaal blijkt te hebben gezocht in de stad, om een souvenirtje dat we die voormiddag in zijn driewieler hadden laten liggen terug te geven.

Aan de gidsen, ex-straatkinderen, die ons een rondleiding gaven in Delhi en hun persoonlijke verhaal met ons deelden. Die niet eens weten waar ze vandaan komen, omdat ze als kleuter op een trein die toevallig naar Delhi reed zijn gestapt, nadat hun ouders hen hadden achtergelaten. Die nooit zullen weten wat hun vertrekhalte was. Toen, destijds, zo lang geleden. Maar die wel heen goed weten waar ze heen willen: vooruit. Sommigen in de ICT, sommigen als gids, sommigen naar Duitsland, maar allen zeer zeker vooruit.

Aan de enthousiaste studenten van de universiteiten van Delhi, die stonden te springen om ons hun land te laten zien. Die ons van de nodige inzichten en tips voorzagen, om de rest van ons verblijf in India een stuk aangenamer te maken. Die toonden dat er buiten de man in de straat, buiten de sari’s en de tulbanden, een heel nieuwe generatie achter India staat. Die zich heel erg bewust zijn van de staat van hun regering, van de verandering in hun land en van de positie van India in de wereld. Die dromen en heel hard werken om die dromen waar te maken.

Aan de dame die ons, tijdens onze eerste week in Delhi, tevergeefs de weg zag uitleggen aan verschillende riksjachauffeurs en die dan besliste om haar man te vragen ons een lift te geven. Aan de hoteleigenaar in de slaaptrein, die de beste imitaties van Fransmannen en Japanners naar voren kon brengen en ons zo hard aan het lachen bracht. Aan de verkopers die, hoewel ze aan ons wilden verkopen, ons net iets minder teveel lieten betalen omdat we de Indische klederdracht hadden overgenomen. Aan de andere riksjachauffeur, die zo trots was dat we van België kwamen, omdat hij ook met Joker samenwerkt.

Aan alle Indiërs die zo goed voor ons waren: bedankt.