De proloogrit in Genève

 Dat klinkt heel simpel, maar is niet zo eenvoudig. Langs vakbondskant hebben we dan wel een sterk ITUC dat de belangrijkste vakbonden van de hele wereld overkoepelt. Maar de Chinese vakbond, goed voor ruim 220 miljoen leden is bijvoorbeeld geen lid van ITUC. En dit jaar wordt ook de Raad van Beheer van de ILO verkozen . En over wie op die kandidatenlijst komt is er best overeenstemming nodig. En ook de werkgevers mogen dat oplossen met de Chinese wekgevers. En bij de regeringen mogen ze de USA, Libië, Afghanistan, Irak en Iran op een lijn pogen te krijgen, allen ILO leden.

Omdat allemaal te regelen is er op de eerste dag nog geen plenaire vergadering. Maar vergaderen eerst de groepen en fracties apart. Voor ons betekent dat eerst met de ITUC collega’s. Sharon Burrow, voorzitter van ITUC geflankeerd door ondervoorzitters Luc Cortebeeck en Michael Sommer van de DGB loodsen ons snel door hun voorstellen die al lang voordien zijn bij elkaar gepuzzeld. En rekening houden met allerlei geografische en ideologische evenwichten. Voor elke post wordt niet enkel een kandidaat aangeduid, er moeten ook nog telkens twee collega’s gevonden die in de plenaire vergadering die kandidatuur voordragen.

Luc Cortebeeck wordt voor de twaalfde keer voorgedragen als voorzitter van de werknemersgroep in de commissie van de normen. Meer discussie is er over het ITUC voorstel om deze keer één kandidaat minder voor te dragen dan er plaatsen zijn voor de werknemers in de Board. En daarmee de facto voor drie jaar een plaats te laten voor de Chinese vakbond. Er zijn kritische vragen: wat gaan die Chinese vakbonden doen als Myanmar (Birma) ter sprake komt? Onze Poolse collega’s hebben geen begrip voor die samenwerking met de Chinezen. Maar de meeste collega’s aanvaarden dit experiment voor de komende drie jaar. Wordt vervolgd.

Met die afspraken langs ITUC kant is het niet afgelopen. Ook andere groepringen van werkgevers en regeringen hebben hun aparte vergaderingen. In de namiddag komt dan de plenaire werknemersgroep samen met àlle werknemers. De voorstellen en nominaties vanuit ITUC halen het daar vlotjes. En nog is deze comité-ologie niet afgelopen. De dag erop gaat de ILO conferentie formeel van start: àlle delegaties komen plenair bijeen in de immense vergaderzaal. De Belgische delegatie kreeg dit jaar volgens de logica van het protocol een plaats hoog op een balkon achter in de zaal. Naast de ambassadeurs treffen we er onze regeringsvertegenwoordigers, onze ACLVB collega Bernard Noël, en bezetten voor de rest met de ACV collega’s alle resterende stoeltjes. En vullen en passant ook de tweede rij van onze buren uit Witrusland.

Ook hier gaat het eerste deel van de vergadering op aan het goedkuren, bij applaus, van de diverse voordrachten. En met een inleidende toespraak van Juan Somavia en de Finse presidente. Maar daar had Chris Serroyen het al over. In de namiddag gaat eindelijk het commissie werk van start. De ACV delegatie zwerft uiteen naar allerlei commissies. Het werk begint. Drie weken lang. Twee weken commissie-vergaderingen. Ook op zaterdag. Soms met avondzittingen tot 21h.

Paul Palsterman treft het al de eerste dag.