Charmante verkeerschaos

Het duurt enkele dagen voor ik de charmes van Lima erken. Lima komt in eerste instantie over als één verkeerschaos. Meer dan acht miljoen inwoners, geen metrolijnen of treinen. Wel honderden busjes en tienduizenden taxi’s. Verkeersregels? Sneller dan je buur optrekken, zoveel mogelijk van baanvak veranderen, voetgangers alleen laten oversteken als het echt niet anders kan. De enkele politiemannen die op grote kruispunten opgesteld staan, lijken bijna net zo machteloos tegenover het verkeer als ik mij de eerste dagen voelde.
Gelukkig hoef ik zelfs niet te beginnen klagen over het verkeer. Eén van de collega´s hier vertelt spontaan dat het elk jaar erger wordt. De oorzaak ligt volgens haar in de werkloosheid. Elke werkloze schaft zichzelf een (derdehandse-, vierdehandse-, in elk geval: aftandse) auto aan en plakt ‘TAXI’ op de voorruit. Even vaak worden taxi’s gedeeld. Chauffeurs huren de wagen voor enkele uren, en geven een deel van hun verdienste af. Taxichauffeur als baantje voor al wie niets anders heeft. Het aantal werklozen in Lima is beslist niet te tellen.

In elk geval verklaart dit waarom ik gisteren kennismaakte met een taxichauffeur die beweerde tien jaar geleden in een ngo te hebben gewerkt. En daarna elders aan de slag was, maar nu als taxichauffeur aan de kost komt. ‘Voor 70% van de tijd’, voegt hij eraan toe. Begrijpt hij mijn vraag niet naar wat hij de rest van de tijd doet? Of hoeven gringas niet alles te weten? Deze taxichauffeur weet dat België heel klein is. En dat de meeste Europese vrouwen besluiten geen kinderen meer te nemen (he?). In elk geval is zijn kennis verrassend en totaal anders dan de vraag die ik eerder voorgeschoteld kreeg: ‘België, ligt dat Madrid?’
Deze taxichauffeur beweert 120 soles per dag te verdienen. Ik geloof dit haast astronomische bedrag niet, en voel mij afgezet als ik de afgesproken 6 soles betaal. Andere taxichauffeurs houden op het 40 soles (5 euro) netto per dag, dus na aftrek van benzine- en huurkosten. Natuurlijk alleen op dagen dat ze werken, want van een formeel statuut is geen sprake. Hoewel ik één chauffeur tref die zegt deel uit te maken van een netwerk. Hij geeft inderdaad door dat hij met mij op weg is. Qua rijstijl is hij evenzeer een vrijbuiter.

Het is een sport. Ik vraag de prijs voor een rit, wend mij tot de volgende taxi en onderhandel over een lagere prijs. Als de tweede chauffeur informeert hoeveel de eerste vroeg, is zijn prijs gegarandeerd een sol lager. Ben ik een slechte toerist als ik het bedrag van de eerste chauffeur alvast verminder met een sol? Of zou dat hier inburgering heten?

Maak MO* mee mogelijk.

Word proMO* net als 2798   andere lezers en maak MO* mee mogelijk. Zo blijven al onze verhalen gratis online beschikbaar voor iédereen.

Ik word proMO*    Ik doe liever een gift

Met de steun van

 2798  

Onze leden

11.11.1111.11.11 Search <em>for</em> Common GroundSearch for Common Ground Broederlijk delenBroederlijk Delen Rikolto (Vredeseilanden)Rikolto ZebrastraatZebrastraat Fair Trade BelgiumFairtrade Belgium 
MemisaMemisa Plan BelgiePlan WSM (Wereldsolidariteit)WSM Oxfam BelgiëOxfam België  Handicap InternationalHandicap International Artsen Zonder VakantieArtsen Zonder Vakantie FosFOS
 UnicefUnicef  Dokters van de WereldDokters van de wereld Caritas VlaanderenCaritas Vlaanderen

© Wereldmediahuis vzw — 2024.

De Vlaamse overheid is niet verantwoordelijk voor de inhoud van deze website.