Gekleurde volgelingen

Op mijn eerste dag in Jaén maakte ik na twee jaar hernieuwd kennis met mijn huidige werkplek: stafvergadering op zondagochtend om 9u30, het enige tijdstip per week dat alle medewerkers vrij zijn! Ik wist meteen weer waarom ik zou graag wilde terugkomen.
Vervolgens vloog een enthousiaste jonge jezuïet het kantoor binnen om vol overgave te vertellen over de nieuwe muurschildering die hij in de parochiekerk gemaakt had. Met twee hadden ze eraan gewerkt, twee weken lang, 14 uur per dag. Hij was er vol van, ook al hadden de parochianen niet allemaal even positief gereageerd. De figuren waren te donker, vonden ze. En zo komen zelfs bij een muurschildering de thema’s racisme en minderwaardigheidsgevoel om de hoek kijken. In Peru is het belangrijk om er zo blank mogelijk uit te zien. Limanezen hebben een streepje voor, hun lichtere huid zou duiden op afstamming van de Europeanen. Peruanen die met een Europese coöperant trouwen, zijn blij als hun kinderen licht zijn. De donkere bewoners van de bergstreken en van de rurale streken van Peru, worden door de staat behandeld als tweederangsburgers.
Zelfs hier in Cajamarca, waar iedereen donker is, heeft wie lichter is een streepje voor. En volgens de parochianen moeten dus ook Christusfiguren en zijn volgelingen zo licht mogelijk zijn. Terwijl de bevlogen schilder, een jonge jezuïet zelf afkomstig uit Brazilië, met opzet donkere figuren koos, opdat ze herkenbaar en net inwoners uit Jaén zouden zijn. Hij koos er ook voor om het begin van de bijbel links in het Spaans en rechts in het Grieks weer te geven. Het Spaanse links, want de parochianen lezen nu immers eerst een linkerpagina.

En zo wordt een kerkelijke muurschildering een politiek statement. Inderdaad bevind ik mij dan ook in het vicariaat San Javier Francisco de Marañon, met een aantal aanhangers van de bevrijdingstheologie.