Terrorisme versus gewettigde oorlogsvoering

Eergisteren omstreeks 17u ’s avonds, werden twee Palestijnen geëxecuteerd in Gaza-stad door een Israëlische luchtaanval. De aanval gebeurde bij zonsondergang, op de tweede avond van het Offerfeest, in een druk deel van de stad. De bom penetreerde de bodem tot op een tiental centimeter diepte en veroorzaakte een krachtige explosie. Bij de inslag splijtte de auto in twee en lande het achtersteven tien meter verderop. Twee broers, Mohammad en Islam Yassin, stierven ten gevolge van de aanval. Mohammad, bedekt in brandwonden, was reeds dood bij aankomst in het ziekenhuis, terwijl Islam enkele uren later overleed op de spoedafdeling. Diverse omstanders werden tevens verwond door de explosie.

Een woordvoerder van het Israëlisch leger bevestigde de moordaanslag. Mohammad Yassin zou lid zijn van een kleinschalige gewapende verzetsbeweging “Army of Islam” en zou een aanslag beramen op Israëli’s in de Sinaï in Egypte. Twee weken geleden werd Mohammad Al Nimnim, lid van dezelfde verzetsbeweging, ook dodelijk getroffen door een Israëlische bom.

Israël eist de aanslagen op en lijkt er vanuit te gaan dat deze executies te verantwoorden zijn omdat het om terroristen gaat die een aanslag op Israëli’s zouden beramen. Bewijzen worden echter nergens aangehaald. En dan nog: deze mensen zijn ter dood veroordeeld zonder een rechtszaak. Israël, in haar almachtigheid, heeft het recht in eigen handen genomen en heeft daarbij ook Islam Yassin vermoord. Omdat hij de broer is van? En hoe zit het met de verwonde omstanders? Kan dit toegedekt worden door het veiligheidsexcuus waarop Israël blijft teren? Hoe zit het met de veiligheid van de Palestijnen en hun recht op leven in waardigheid?

Iedereen kent de eindeloze stroom van retaliaties tussen Gaza en Israël wel, waar begin en einde hopeloos in verdwalen. Gisteren, een dag na de dodelijke aanval in Gaza-stad, werden er twee mortiergranaten afgevuurd vanuit Gaza die in de woestijn van Zuid-Israël landden. Omstreeks 1u15 ’s nachts kwam er luidruchtig antwoord vanuit een Israëlische F16: een bom raakte de kustlijn van Gaza-stad, nabij de haven. Enkele uren later landde er een langeafstandsraket en diverse mortiergranaten in de Negev woestijn in Israël. Niemand raakte gewond. De Israëlische retaliatie liet tot deze namiddag op zich wachten. F16 vlogen af en aan omstreeks 15u en bombardeerden drie plaatsen waarbij zes mensen gewond raakten. Volgens Israël betreft het terroristische sites.

Terrorisme is een woord dat al haar draagkracht heeft verloren sinds Bush’s “War on terrorism” na de aanslagen van 11 september. Eén van de slogans van Loesje, een Nederlandse groepering die teksten ter promotie van een betere wereld produceert, belicht de wansmakelijke paradox van de oorlog tegen terrorisme:

“oorlog is terrorisme met een groter budget”

Israël hanteert dezelfde retoriek, opgesmukt met een eenzijdige claim op veiligheid. Ondertussen wordt er onderhandeld over een Palestijns-Israëlische vrede en werkt de Verenigde Staten aan een toenadering tussen beide partijen. De Palestijnse Autoriteit weigert opnieuw rond de tafel te zitten totdat de “settlement freeze”, het verbod op het bouwen van nieuwe kolonies wordt verlengd. Deze Israëlische kolonies worden gebouwd op land in de Westelijke Jordaanoever: op gestolen Palestijns grondgebied. De VS ijvert om dit mortuarium te verlengen en poogt Israël te overhalen door “veiligheidsmaatregelen” te versterken. Volgens Al Jazeera zou dit de bevoorrading van Israël met 20 gevechtsvliegtuigen betekenen. Kortom: de VS haalt economisch voordeel uit haar positie als vredesbemiddelaar door de continuïteit van het gewapend conflict te verzekeren! De absurditeit bereikt de hoogste drempel van wansmakelijkheid en men zou zich bijna afvragen of het niet naïef is om in humaniteit te geloven. Ik blijf pogingen ondernemen om te volharden in mijn geloof en weiger te geloven dat de democratisch verkozen vertegenwoordigers van deze wereld de mijne zijn.