Als recht krom is

Het laatste woord uit de mond van mijn vader vóór hij, vandaag precies een jaar geleden, het leven liet, was “onverdraagbaar”, ijlend herhaald en herhaald tot hij in een kunstmatige coma werd gebracht.

Vandaag 18 augustus zet ik voor het eerst weer voet op Belgische bodem na zes maanden Afrika. Dat kan geen toeval zijn. Dag op dag een jaar geleden is mijn vader gestorven na een wekenlange strijd tegen een totale bloedvergiftiging.

Het eerste wat ik doe bij thuiskomst is zijn urne aanraken, bij wijze van groet. Misschien hangt er nog een zweem van Afrika in mijn kleren. Hij zal die zeker herkennen. Als ik vandaag in Kongo werk, dan hebben de keuzes die hij in zijn leven heeft gemaakt daar alles mee te maken.

Op 31 december 1955 is hij met zijn jonge gezinnetje en met een net behaald diploma van landmeter op zak naar het toenmalige Ruanda-Urundi vertrokken. Drie jaar lang zou hij daar de duizend heuvels opmeten als grondwerk voor het in kaart brengen van Rwanda. Door mij ginds op de wereld te brengen was mijn lot voorgoed verbonden met mijn geboortegrond. Afrika zou me inderdaad niet meer loslaten.

Na zijn terugkeer in België heeft hij een lange geëngageerde loopbaan doorlopen in de Dienst voor Ontwikkelingssamenwerking, die later overging in het ABOS, nadien DGIS en DGOS, en nu DGD heet. Aan het einde van zijn loopbaan was hij directeur-generaal. De afscheidsreceptie op het ABOS bij zijn oppensioenstelling vond plaats op 6 april 1994. Een datum die voor altijd met de tragedie van Rwanda verbonden blijft. Maar dat is een ander verhaal.

Andreas Godfroid heeft niet mogen genieten van een welverdiende rust na 48 jaar trouwe en fel gewaardeerde overheidsdienst. ML De Koninck-Stas uit Mollem (een lagere bediende van het ABOS) die betrapt was op fraude met vliegtuigtickets voor beursstudenten en zodoende 12 miljoen BFr verduisterde, trachtte haar hachje te redden door haar vroegere directeur-generaal te beschuldigen van aanzetten tot fraude en medeplichtigheid.

In die periode was een algemene sfeer van misprijzen voor het ABOS gecreëerd door onder meer Inspecteur-generaal van Financiën Robert Druyts, die al enkele jaren mijn vader tot aartsvijand had uitgekozen om redenen die tot vandaag onopgehelderd blijven. Ook zelf-uitgeroepen onderzoeksjournalisten als Douglas De Coninck van De Morgen lieten zich niet onbetuigd. Ongehinderd door enige vorm van beroepsethiek, blonk hij vooral uit in het gebrek aan verificatie van zijn bronnen op onpartijdigheid. Ik hoop voor hen dat beide heren ooit nog eens met hun geweten in het reine zullen komen.

In die opgeklopte witte olifantensfeer was ook het parket er meteen van overtuigd een vette kluif toegeworpen te krijgen. Ze zetten er gulzig hun tanden in. Op 12 juni 1997 werd mijn vader aangehouden en in voorhechtenis opgesloten in de gevangenis van Vorst, de gevangenis voor zware criminelen.

Twee weken onterechte gevangenis tekenen een mens. En ook breed uitgesmeerde krantenartikels vol onwaarheden en insinuaties laten hun sporen na. Het leverde mijn vader zelfs een vermelding op in Dirk Barrez’s boek “Het land van de 1000 schandalen” (Encyclopedie van een kwarteeuw Belgische Affaires). Waarop hij reageerde: “Ik bén geen schandaal. Het enige echte schandaal rond mijn naam is dat ik zonder reden werd aangehouden en opgesloten in een land dat zich uitgeeft als een rechtsstaat”.

Volgde een rechtsgang van verschillende jaren. Na zijn vrijspraak door de Correctionele rechtbank ging toenmalig staatssecretaris Boutmans echter in beroep. Maar ook het Hof van Beroep kon niet anders dan zijn totale onschuld herbevestigen. De schade veroorzaakt door de geschriften van Douglas De Coninck en de agressie van Robert Druyts is echter niet meer te herstellen.

Voor de integere man die mijn vader steeds is geweest was heel dit gebeuren onrechtvaardig en ‘onverdraagbaar’. Misschien was het niet alleen de lichamelijke pijn van zijn bloedvergiftiging die dat ijlwoord in hem naar boven bracht, maar ook de jarenlange opgekropte frustraties over zoveel zinloos onrecht.

Mijn vader wou dat de wereld de waarheid zou kennen. Hij had goed begrepen dat hij daarvoor enkel nog op zichzelf kon rekenen. Bij zijn overlijden was het manuscript van zijn boek zo goed als af. Enkel het laatste hoofdstuk was nog niet afgewerkt. Het onrecht hem aangedaan staat intussen postuum te boek onder de titel “Als recht krom is”. Te bestellen via www.shopmybooks.com.

Toen ik zes maanden geleden, de dag na het verschijnen van zijn boek, terug naar Afrika vertrok, heb ik heel bewust de hemden van mijn vader meegenomen, zijn broeken, zijn broeksriem, zijn jas, om ze daar te verslijten en achter te laten. Zo zou er toch nog een klein stukje van hem terugkeren naar het continent waar hij zich zijn hele leven heeft voor ingezet. Dat zijn broekspijpen wat te kort zijn voor mij deert me niet. Als je sandalen draagt zonder sokken valt dat minder op.

Maak MO* mee mogelijk.

Word proMO* net als 2790   andere lezers en maak MO* mee mogelijk. Zo blijven al onze verhalen gratis online beschikbaar voor iédereen.

Ik word proMO*    Ik doe liever een gift

Over de auteur

Met de steun van

 2790  

Onze leden

11.11.1111.11.11 Search <em>for</em> Common GroundSearch for Common Ground Broederlijk delenBroederlijk Delen Rikolto (Vredeseilanden)Rikolto ZebrastraatZebrastraat Fair Trade BelgiumFairtrade Belgium 
MemisaMemisa Plan BelgiePlan WSM (Wereldsolidariteit)WSM Oxfam BelgiëOxfam België  Handicap InternationalHandicap International Artsen Zonder VakantieArtsen Zonder Vakantie FosFOS
 UnicefUnicef  Dokters van de WereldDokters van de wereld Caritas VlaanderenCaritas Vlaanderen

© Wereldmediahuis vzw — 2024.

De Vlaamse overheid is niet verantwoordelijk voor de inhoud van deze website.