Grenspaalterreur

In heel Tanzania werden langs de wegen huizen en andere constructies gemerkt voor gedwongen afbraak.

De hoofdwegen in Tanzania zijn in een onberispelijke staat. Als je jarenlang geleden hebt onder afschuwelijke wegtoestanden in een land als Congo, raak je er niet op uitgekeken. Hoe slaagt een land met veel minder natuurlijke rijkdommen dan de D.R.Congo er wel in om een eerste klasse nationaal wegennetwerk uit te bouwen? Aan alles werd gedacht: consequente wegmarkering, snelheidsbeperking in bewoonde gebieden, wegverbreding met laanontdubbeling in stijgende gedeelten, weegbruggen voor de bestrijding van overladen vrachtwagens, mobiele politieteams voor toezicht op de toepassing van de reglementering, het is er allemaal. Het kan dus wel degelijk. Waar een wil is, is een weg van hoge kwaliteit!

Aan beide kanten van de hoofdwegen staan om de 50 meter stevige betonnen grenspalen van zowat een meter hoog neergepoot. Ze zijn wit geschilderd, en hebben een rood-witte band op hun top. Op de zijkant staat geschreven: mwisho wa miliki ya barabara (einde van het wegdomein). Als je weet dat er in totaal 12.786 km hoofdwegen zijn (waarvan 5.130 km verhard en 7.656 km nog onverhard), dan leert een snelle berekening dat er in het hele land 511.440 paaltjes moeten staan. Een sappig contract voor het bedrijf dat dit kon binnenhalen. Maar wat is nu het nut daarvan?

Eerst zag ik het op een bord dat een benzinestation over 500 meter aankondigde: een groot kruis in rode verf. Even verderop bleek het benzinestation in kwestie gesloten en in verval. Wat attent, dacht ik, om de reiziger geen valse hoop te geven door alvast twee strepen door het aankondigingsbord te trekken.

Maar wat verder zag ik het weer, en deze keer was het benzinestation wel open. En niet alleen aankondigingsborden, ook huizen, afsluitingen en andere constructies dragen zo een groot lelijk geverfd kruis. Alleen bleken sommigen in het rood te zijn, anderen in het groen. Geïntrigeerd vroeg ik aan mijn collega’s wat dat dan wel mocht betekenen.

“O, dat? Ach, weer een bevlieging van onze regering die zonder gevolgen zal blijven. De voorbije twee jaren hebben ze teams met verf en borstel het hele land rondgestuurd om op ALLE wegen te gaan verifiëren wie iets heeft gebouwd of opgericht op het publieke domein van de openbare weg. Een rood kruis betekent afbraak zonder vergoeding, te doen door de eigenaar zelf, op straffe van boete als dat niet binnen een redelijke termijn gebeurt en door de staat zelf moet worden gedaan. Een groen kruis wil zeggen dat er wel een vergoeding wordt voorzien. Je moet weten, eerst was er een aardeweg, dan kwamen de huizen, dan het asfalt, en nu ineens zijn al die constructies illegaal. Sommigen hebben zelfs een officiële bouwvergunning gekregen. De mensen hebben dit helemaal niet goed opgenomen. Maar omdat er na twee jaar nog geen gevolg is aan gegeven, vermoeden we dat dit krankzinnige project een zachte dood zal sterven.

Nu mijn oog er op geoefend is, zie ik niets anders meer. Overal die kruisen, dikwijls zelfs zo slordig aangebracht dat de verf er nog in straaltjes is afgelopen en de rode kruisen een bloederige indruk maken. Ik moet denken aan de Bijbel, de tiende plaag van Egypte voor de uittocht van Mozes en zijn volk: toen moesten de Israëlieten bloed van een lam smeren op hun drempel en deurposten om het leven van hun eerstgeborene te sparen. Hier is het het tegenovergestelde: het merkteken brengt onheil. Tienduizenden mensen die hun spaargeld van jaren in hun optrekje hebben gestoken dreigen binnenkort dakloos te worden. Geen enkele regering kan zich dergelijke maatregel permitteren. Ook al omdat het wellicht nog decennia zal duren eer er van verbreding van de bestaande wegen sprake kan zijn. Er zijn nog teveel onverharde wegen die voorrang moeten krijgen.

Minister van Openbare Werken Dr John Magufuli wordt in de media aangepakt voor zijn harde beleid, maar hij geeft geen krimp. Althans niet in woorden. De pers neemt het op voor de slachtoffers: op vele plaatsen is er geen duidelijk kadaster zodat mensen onbewust in de verboden zone hebben gebouwd. De gemeentelijke of stedelijke overheden hebben hen dat ook nooit belet. Wie is dan verantwoordelijk? Zelfs President Kikwete heeft een oproep gedaan om het probleem op een humane manier aan te pakken.

In Misufini stelt een kruidenier zijn huis ter beschikking voor een discussie met de plaatselijke boeren over de groenteteelt. Gastvrijheid op de boerenbuiten is nergens een probleem. Zijn winkeltje staat enkele meters naast zijn huis, op exact dezelfde afstand van de brede onverharde straat. Beide gebouwen dragen een rood kruis. Op de zijkant staat zelfs duidelijk aangemerkt, met dezelfde rode verf, tot waar het publieke domein van de straat loopt, en dus tot waar de gebouwen moeten worden afgebroken.

De man merkt dat ik een foto maak. “Ik geloof dat u dit overheidsbeleid ook maar bedenkelijk vindt. Anders zou u dat niet fotograferen. We vragen ons echt af waarom de regering deze vorm van staatsterreur heeft bedacht. Esthetisch kan je het ook al niet noemen. Zou zoiets in uw land mogelijk zijn?”

Neen, dat acht ik niet voor mogelijk. Maar dan, ik vertel hem dat er zondag gemeenteraadsverkiezingen zijn, en dat de kans groot is dat er nogal wat raar volk met vreemde ideeën wordt verkozen. Dat daardoor misschien toch ook nogal wat steden en gemeenten er anders zullen gaan uitzien. Met andere woorden dat mensen die een mandaat krijgen daar soms dingen gaan mee doen die niemand van hen verwacht. Dat dit soms tot heel onaangename situaties kan leiden.

We zijn het er snel over eens: verkiezingen zijn maar een begin van democratie. Echte democratie bestaat pas als politici ook in de uitvoering van hun mandaat ter verantwoording kunnen worden geroepen voor de daden die ze stellen.

Maak MO* mee mogelijk.

Word proMO* net als 2790   andere lezers en maak MO* mee mogelijk. Zo blijven al onze verhalen gratis online beschikbaar voor iédereen.

Ik word proMO*    Ik doe liever een gift

Over de auteur

Met de steun van

 2790  

Onze leden

11.11.1111.11.11 Search <em>for</em> Common GroundSearch for Common Ground Broederlijk delenBroederlijk Delen Rikolto (Vredeseilanden)Rikolto ZebrastraatZebrastraat Fair Trade BelgiumFairtrade Belgium 
MemisaMemisa Plan BelgiePlan WSM (Wereldsolidariteit)WSM Oxfam BelgiëOxfam België  Handicap InternationalHandicap International Artsen Zonder VakantieArtsen Zonder Vakantie FosFOS
 UnicefUnicef  Dokters van de WereldDokters van de wereld Caritas VlaanderenCaritas Vlaanderen

© Wereldmediahuis vzw — 2024.

De Vlaamse overheid is niet verantwoordelijk voor de inhoud van deze website.