Senegal waaw!

Senegal viert feest, het feest van de democratie.

Voor de straatverkopers is het een zwarte dag. Het verkeer in Dakar is maar een fractie van wat het normaal is. We rijden zonder enige hinder de hele stad door. Nergens valt een verkeersopstopping of een file te bespeuren. De straatventers staan er beteuterd bij. Waar ze anders door de aanschuivende voertuigen laveren om hun belkredieten, zonnebrillen of waterzakjes aan de man te brengen, staan ze nu lijdzaam aan de kant van de weg te zwaaien met hun koopwaar in de hoop de aandacht te kunnen trekken van de voorbijsnellende bestuurders. Tevergeefs.

Voor hen is de morning after van de verkiezingen wat minder. Voor de meerderheid van de Senegalezen is het een dag om bij te slapen na de feestvreugde van de verkiezingsoverwinning van Macky Sall op zittend president Abdoulaye Wade, of om de nederlaag van laatstgenoemde te verwerken, naargelang het kamp waartoe men behoort.

Het was een magisch moment gisteren, op de Senegalese TV. Het verkiezingsprogramma op zich was maar een saaie bedoening, waarbij correspondenten in het binnenland werden opgebeld om de voorlopige resultaten van diverse kieskringen te melden. Geen hoogstaande televisie, steeds hetzelfde stramien: kieskring x, zoveel geregistreerde kiezers, zoveel ongeldige stemmen, zoveel geldige, waarvan zoveel voor Wade en zoveel voor Sall.

Geen sprake van cijfers op het scherm. Geen kaasjes, grafieken of prognoses. Maar omdat het maar om twee kandidaten ging in deze tweede ronde van de presidentsverkiezingen was het toch mogelijk de uitslag te volgen zonder visuele ondersteuning. Die liet niets aan de verbeelding over. Zo goed als in alle kieskringen behaalde Sall een uitgesproken voorsprong. In de einduitslag, die nog niet bekend is, zal hij wellicht zowat tweemaal zoveel stemmen halen als zijn tegenstander.

De studiomomenten werden de hele dag afgewisseld met periodes waarin beelden te zien waren van de kiesverrichtingen op diverse plaatsen, zonder enige commentaar, met op de achtergrond zwaarmoedige klassieke muziek die je onmogelijk in deze context zou verwachten. Echt het soort muziek dat eerder past bij dramatische beelden over het neerstorten van een presidentieel vliegtuig in Oost-Europa of zo. Pas laat op de avond, bij beelden van de feestvreugde, zal voor het eerst muziek van Youssou Ndour te horen zijn. Zo klopt het beeld eindelijk weer met de klank.

Maar eerst was er die vonk om enkele minuten over half tien. De journalist onderbrak zichtbaar aangedaan de zoveelste correspondent in zijn cijferreeks om heel belangrijk nieuws aan te kondigen: Wade had Sall opgebeld om hem te feliciteren met zijn verkiezingsoverwinning, en zo zijn nederlaag toe te geven. De RTS had er zelfs een beeldmontage voor gemaakt. Ik kon net op tijd mijn camera grijpen om het historisch TV-moment digitaal vast te leggen. Een vreugdekreet weerklonk in het hotel.

Niet dat er veel volk zat mee te kijken overigens: slechts drie andere klanten, en vier personeelsleden. De toeristische sector heeft zwaar geleden onder de angst voor ontsporingen tijdens de verkiezingen, en de meeste hotels, waaronder het onze, waren de voorbije weken zo goed als leeg. Nog een reden waarom vele mensen blij zullen zijn dat alles achter de rug is.

Meteen welden allerlei woorden van lof over de verslagen president naar boven. Dat hij – gelukkig tevergeefs – geprobeerd heeft de grondwet te veranderen om in slechts één ronde te kunnen worden verkozen met minder dan de helft van de stemmen, zoals Joseph Kabila in de D.R.Congo deed, is men nu al bereid te vergeven. Ook dat hij de grondwet wel erg ruim interpreteerde om toch nog mee te dingen naar een derde ambtstermijn kan men al makkelijker door de vingers zien, nu hij onverwachts zó snel zijn nederlaag heeft kunnen toegeven. Hij krijgt meteen de allures van een groot staatsman aangemeten.

Feitelijk is dat vooral een manier van de Senegalezen om uiting te geven aan hun grote vreugde dat hun reputatie van één van de weinige landen van Afrika te zijn waar machtswissels steeds langs democratische weg en zonder bloedvergieten werden afgedwongen, werd gevrijwaard.

’s Anderendaags wordt verteld dat Wade op de verkiezingsavond nog contact heeft gezocht met de legerleiding om hen te polsen over hun bereidheid om hem te helpen aan de macht te blijven. Hun kordate antwoord zou Wade geen andere uitweg meer hebben gelaten dan de telefoon te nemen, en die paar woorden uit te spreken die het hele land in een grote vreugdekreet lieten uitbarsten.

Pas enkele dagen eerder pleegden militairen in buurland Mali een staatsgreep. Nochtans waren presidentsverkiezingen daar gepland voor 29 april, en president Touré kon geen kandidaat meer zijn aan het einde van zijn tweede ambtstermijn. Het is nog steeds niet duidelijk waarom er dan toch nog een staatsgreep moest komen. Ook al zeggen de putschisten dat ze niet de macht willen behouden en snel verkiezingen willen organiseren, ze staan compleet geïsoleerd in binnen- en buitenland. En zo hoort het ook. Ongrondwettelijke machtsgrepen passen niet in het Afrika van de 21ste eeuw. Senegal heeft aan het hele continent het voorbeeld gegeven dat het mogelijk is zich daar blijvend tegen te verzetten. Senegal waaw !

Maak MO* mee mogelijk.

Word proMO* net als 2790   andere lezers en maak MO* mee mogelijk. Zo blijven al onze verhalen gratis online beschikbaar voor iédereen.

Ik word proMO*    Ik doe liever een gift

Over de auteur

Met de steun van

 2790  

Onze leden

11.11.1111.11.11 Search <em>for</em> Common GroundSearch for Common Ground Broederlijk delenBroederlijk Delen Rikolto (Vredeseilanden)Rikolto ZebrastraatZebrastraat Fair Trade BelgiumFairtrade Belgium 
MemisaMemisa Plan BelgiePlan WSM (Wereldsolidariteit)WSM Oxfam BelgiëOxfam België  Handicap InternationalHandicap International Artsen Zonder VakantieArtsen Zonder Vakantie FosFOS
 UnicefUnicef  Dokters van de WereldDokters van de wereld Caritas VlaanderenCaritas Vlaanderen

© Wereldmediahuis vzw — 2024.

De Vlaamse overheid is niet verantwoordelijk voor de inhoud van deze website.