Migranten in Vladivostok: 'Chinezen werken harder, Stanners zijn slecht opgeleid'

Het is een voortdurend komen en gaan in de moderne shoppingcentra en mooi aangelegde winkelstraten in het centrum van Vladivostok. Opvallend: in het straatbeeld zie je vrijwel géén Chinezen. Daarvoor moet je naar de Chinese markt (“Kitaiski Rinok”), een kwartier buiten het centrum.

De Chinese markt gaat elke ochtend om tien uur van start. ‘Het is een heel erg populaire plaats voor Russen’, zegt mijn tolk Elena (35). ‘Je kan er goedkoop allerhande spullen vinden: mutsen, kleren, schoenen…’ De marktplaats ziet eruit zoals heel wat markten in voormalige Sovjetrepublieken: plastic tentzeiltjes en barakken op een grauw, wat industrieel aandoend terrein, met massa’s prullaria en kleren, verse groenten, sigaretten, DVD’s… Alleen is het gros van de marktkramers hier Chinees –verkopers dan wel eigenaars van de standjes en winkeltjes.

Een jonge Chinese twintiger afkomstig uit de Chinese grensstad Kuntchung vult rekken met schoendozen aan. Hij heet Lian maar stelt zich voor als Sergei, dat bekt hier vlotter. Sinds een goed jaar woont en werkt hij in Vladivostok. Lian/Sergei: ‘Heel wat inwoners van Kuntchung gaan in het buitenland werken. Ook ik ben naar hier gekomen voor een baan. Niet dat ik in China geen andere mogelijkheden heb –ik heb er trouwens een eigen flat– maar ik ben jong en wilde een ander land leren kennen. Mij is het om de ervaring te doen. In China zou ik ongeveer evenveel verdienen als hier in Rusland, al hebben de Russen over het algemeen wel een beter salaris.’

Het gemiddelde salaris in Vladivostok bedraagt zo’n 10.000 tot 15.000 roebel (250-375 euro). De situatie van Chinezen in Vladivostok omschrijft Lian als “normalne”, goed. ‘We hebben het hier niet slecht. We werken, maar we geven geen geld uit aan uitgaan of andere onbelangrijke dingen.’

Immense verschillen

Roze TL-lampen, goudkleurig behangpapier, blinkende vloertegels, kitscherige spiegelzuilen. Boven Lians winkeltje baat een Chinese dame de New Century uit, een restaurant-annex-karaokebar. Op de menukaart staan Chinese gerechten, ‘maar niet zo pikant als in China’. Terwijl jonge Chinese diensters in piekfijn uniform de bestekken klaarleggen voor het middagmaal, nipt Galina (54) van haar groene thee. Galina is een gepensioneerde Russin uit Vladivostok, die zelf ook wat spullen (kledij, schoeisel, mutsen) op de Chinese markt verkoopt. Sinds een paar jaar organiseert Galina zelf ook toeristische uitstappen naar de Chinese steden Kuntchung en Janze.

De meeste Chinezen in Vladivostok zijn afkomstig uit het grensstadje SuFunHeihe, vertelt Galina. ‘Maar die van Kuntchung zijn vriendelijker en intelligenter.’ En de verschillen tussen Chinezen en Russen? Die zijn volgens Galina immens. ‘Kijk, zowel onder Chinezen als Russen heb je onbeleefde en ongeduldige types. Maar in het algemeen werken Chinezen wel harder dan Russen. Arbeidsethos, dat kunnen we van hen leren. Ze leren ons ook meer geduldig te zijn in ons werk. Eigenlijk vind ik dat Chinezen eenvoudig zijn als kinderen; ze zijn tevreden met kleine dingen. En ze sluiten hun emoties niet op.’

De stanners

Hoeveel Chinezen in Vladivostok wonen, weet Galina niet. ‘Wat ik je wel kan zeggen, is dat heel wat Russen de streek verlaten hebben. Intelligente en goede mensen zijn de afgelopen tien jaar weggetrokken.’ Nieuwkomers zijn de “stanners”: de inwoners uit Kazachstan, Tadzjikistan, Turkmenistan… je ziet hen doorgaans aan de slag op allerhande bouwwerven in de stad.

‘De Chinezen zijn veel minder zichtbaar. Overdag werken ze hard, ’s avonds komen ze samen met verschillende families in hun flat om te relaxen.’ Van racisme tegen Chinezen is volgens Galina geen sprake. ‘We hebben hen graag. Maar de migranten uit Tadzjikistan en zo, die moeten we niet. Ze zijn niet goed opgeleid en werken niet hard.’

Is Rusland het kleine broertje van China geworden? Galina: ‘Enerzijds wel. Anderzijds staan we op hetzelfde niveau, want zij hangen ook van ons af. Wij kopen in China veel dingen. Ik verwacht dat de relaties tussen beide landen in de toekomst nog gaan verbeteren. We hebben elkaar nodig. China beschouwt ons als een rijk land. Wij “voeden” hen: China geeft ons spullen, wij geven hen geld. Zonder Rusland zou China al zijn spullen niet kwijtraken. Samengevat: we hebben goede relaties met China. En als je Chinese vrienden hebt, dan zijn ze zeer betrouwbaar.’

Maak MO* mee mogelijk.

Word proMO* net als 2790   andere lezers en maak MO* mee mogelijk. Zo blijven al onze verhalen gratis online beschikbaar voor iédereen.

Ik word proMO*    Ik doe liever een gift

Over de auteur

  • MO*journaliste Olivia Rutazibwa en ex-MO*journalist Stefaan Anrys presenteren op Filmfestival MOOOV in Turnhout en Brugge een selectie van de strafste documentaires uit binnen-en buitenland.

Met de steun van

 2790  

Onze leden

11.11.1111.11.11 Search <em>for</em> Common GroundSearch for Common Ground Broederlijk delenBroederlijk Delen Rikolto (Vredeseilanden)Rikolto ZebrastraatZebrastraat Fair Trade BelgiumFairtrade Belgium 
MemisaMemisa Plan BelgiePlan WSM (Wereldsolidariteit)WSM Oxfam BelgiëOxfam België  Handicap InternationalHandicap International Artsen Zonder VakantieArtsen Zonder Vakantie FosFOS
 UnicefUnicef  Dokters van de WereldDokters van de wereld Caritas VlaanderenCaritas Vlaanderen

© Wereldmediahuis vzw — 2024.

De Vlaamse overheid is niet verantwoordelijk voor de inhoud van deze website.