Hong Kong: Leiden doet volgen

Polarisering

Hong Kong is verdeeld tussen ‘blauwe lintjes’ en ‘gele lintjes’.

Het feit dat hij een inherent socio-politieke strijd op legale gronden uitvecht, heeft voor een enorme polarisering gezorgd. Door zich in te dekken met de grondwet, duwt CY de handhavers van die wet voor zich uit.

De verschillende clashes tussen betogers en politie hebben er toe geleid dat er amper nog vertrouwen is in de politie, en dat in een stad die altijd geprezen werd voor haar voorkomende politiemacht. Als reactie op de haat en beschuldigingen die de politie incasseerde, werd een groep opgericht die steun wilde betuigen aan de troepen, met een blauw lintje als symbool.

Het resultaat is dat Hong Kong nu verdeeld is tussen de blauwe lintjes en de gele lintjes, en de kloof tussen deze twee groepen wordt steeds dieper naarmate de verwijten grover worden en het onbegrip groeit. CY Leung draagt een enorme verantwoordelijkheid voor deze kloof, een schouderklopje is niet echt gepast.

Een nieuwe generatie

Slechts een enkeling twijfelt aan de invloed die deze nieuwe generatie van politieke beesten zal uitoefenen op de toekomst van Hong Kong.

Een schouderklopje mag dan weer wel voor de Federation of Students. Uit een recente poll blijkt dat deze studentenvereniging de meest herkende én de meest populaire politieke groep in Hong Kong is geworden. Een positie die ze uit het niets behaalde, want tot vorig jaar werd de populariteit van de groep niet eens gemeten, omdat ze de quota van publieke herkenning niet haalde.

Alex Chow, Lester Shum, Yvonne Leung,… het zijn namen die plots iets betekenen voor Hong Kong,  jongeren die gerespecteerd worden als de leiders van een beweging die bijna eigenhandig een uitweg zoekt voor de impasse. De uitzonderlijke politieke vaardigheden van deze jongeren bleken al uit het debat dat ze voerden met vijf ervaren politieke figuren, waarbij ze de politieke zwaargewichten onder tafel praatten.

Slechts een enkeling twijfelt aan de invloed die deze nieuwe generatie van politieke beesten zal uitoefenen op de toekomst van Hong Kong. De grootste kritiek op de Federation is dan ook niet onbekwaamheid, maar een gebrek aan ervaring. Als geen ander kunnen de studentenleiders hun achterban analyseren, en hun kernpunten uiteenzetten, maar ze blijken niet te kunnen onderhandelen. De woede en wanhoop die hen op straat dreef, alsook de verantwoordelijkheid als vertegenwoordiger van ieder en elke activist in Admiralty (én Mongkok én Causeway Bay), maakt het hen moeilijk hun positie juist in te schatten, en hun machteloosheid tegenover het Moederland toe te geven.

Betuttelen

Er valt hen echter weinig te verwijten, aangezien ze nagenoeg alleen staan in hun inspanning. In plaats van hen de hand te reiken, noemt de gevestigde politieke klasse hen kinderen, die dringend terug naar school moeten gaan. Er wordt beschuldigend gewezen naar het vak ‘Liberal Studies’ in het curriculum van de Middelbare School, een vak dat studenten “te veel” over politiek doet nadenken. Er wordt gediscussieerd over het feit of de beweging al dan niet in de categorie ‘burgerlijke ongehoorzaamheid’ valt, zoals de Occupy beweging het oorspronkelijk bedoeld had. Er worden hele wetboeken bijgehaald om te zien of de studenten nu al dan niet de Rule of Law verstoren. Er wordt gewezen op de economische schade van de beweging (schade die grotendeels ontkend wordt door actueel feitelijk onderzoek). Er wordt gesteld dat het allemaal opgeklopt is door buitenlandse drukkingsgroepen. Allemaal discussies die eigenlijk in de rand moeten gevoerd worden, want ze gaan deze situatie niet oplossen. De studenten gaan niet opkramen als ze horen dat ze de economie schaden, noch als ze horen dat ze de wet verstoren, en al zeker niet als hen verteld wordt dat ze al die politieke poespas beter aan de grote mensen overlaten.

Initiatief

het is aan de regering om de beweging te deradicaliseren

Ik heb voordien gesteld dat de grote verscheidenheid aan opinies binnen de beweging er toe geleid heeft dat de Federation of Students de meest radicale standpunten moet aanhangen om hun achterban te behouden. Dit is nefast voor het verdere verloop van de discussies, maar het is aan de regering om de beweging te deradicaliseren door zich te richten op de reële oorzaken van de onrust.

De studentenleiders doen schitterend werk, ze hebben een beweging van tienduizenden indignados in een vreedzame richting kunnen sturen.

Ze hebben mede een groepsgevoel gecreëerd waardoor de beweging als een enkel front intact is gebleven, ondanks ontelbare pogingen om die eendracht te breken. Het is nu aan de regering om goede wil te tonen, te beginnen met “staatsleider” CY Leung.

Ik twijfel er niet aan dat de lokale regering in Hong Kong zeer bekwaam is, de wetgevers kennen de onderliggende oorzaken van deze onrust. Zelfs al zijn ze met handen en voeten gebonden aan de hervorming die Beijing in Augustus goedkeurde, ze zijn het verschuldigd aan deze generatie om hen echte hoop te geven.