Wennen aan een 1e wereld land

Ze hadden me er voor gewaarschuwd. Ik was er op voorbereid. Reversed culture-shock, met een mooi woord gezegd.
Ik ben nu 2 weken in Belgie voor familie- en vriendenbezoek, en het nodige papierwerk. Het is zalig genieten van familie, vrienden en andere bekenden.
De reversed culture-shock blijft voorlopig uit, denk ik.

Tot ik ging shoppen. Eten in huis halen om te koken voor de vriendin bij wie we verblijven.
In 1 klein dorp (waarschijnlijk kleiner dan Masaka, Oeganda) staan er binnen een straal van 700 meter, 3 middelgrote supermarkten. Allemaal VOL met producten.
Daar krijg ik dus een cultuurschok van.

In Oeganda bekijken ze me al raar als ik meer dan 10 producten tegelijk in mijn mandje gooi.
Hier bestaan er amper mandjes, het is met karrenvrachten vol dat hier voedsel buiten gereden wordt, waarmee men hopelijk net een weekje toekomt.
En al die keuzes. Mayonaise in 6 of 7 verschillende vormen, smaken en verschillen. Olie, mosterd, ketchup, granen, pastas, rijst, honden- en kattenvoer, warme sausen, choco, suiker, eieren wel of niet biologisch of scharrel… noem maar op. Het is ongelooflijk wat de producenten ons willen doen geloven wat we nodig hebben.
Dat is iets dat ik in Afrika he-le-maal niet mis. Al die keuzes.
In Afrika heb ik leren genieten van koken. Je moet het doen met wat er is. Het aanbod op de markt, het aanbod in de supermarkt (dat regelmatig onaangevuld blijft of veranderd). Het niveau is misschien simpeler, je kan geen ingewikkelde komen-eten etentjes geven waar de perfectie vanaf druipt door subtiele smaken als olie met truffel te gebruiken. Het eten dat op tafel komt is ongecompliceerd, makkelijk en vers. Seizoensgebonden.
Lekker makkelijk om een menu samen te stellen!

Met electriciteit en water in een 1e wereldland heb ik geen moeite, ik ben het direct gewend dat dit 24/7 tot mijn beschikking staat. Nog beter: ik kan gewoon water uit de kraan drinken als ik dorst heb! Zalig. Daar zal ik in Afrika dan weer wat aan moeten wennen.

In het televisielandschap is er ook nog niets veranderd. De 1000e herhaling van de kampioenen, nieuwe seizoenen van make-overs, komen-eten of idolen. Zondag CSI-dag, zaterdag sportavond, begin van de avond verschillende quizen en spelletjes. En vooral: om de 10 minuten reclame die zichzelf dan nog constant herhaalt. Saai!
Op de radio herhaling van het nieuws elk half uur. Ook nog niets in veranderd: aftroeven van een buschauffeur, vervroegd vrijkomen van criminelen die in mijn mening toch echt wel hun volledige straf mogen uitzitten, uitvergroten van kleine nieuwsfeitjes bij gebrek aan beter geinformeerd zijn over de rest van de wereld. En ook weer reclame elke 15 minuten. Irritant.

Het zijn gewoon 2 zulk verschillende werelden. Ik kan niet zeggen dat ik Afrika nu mis, maar ik mis Belgie ook niet als ik in Oeganda ben. Beide werelden hebben positieve en negatieve kanten, en voorlopig heeft Oeganda er genoeg om me terug te lokken.

Tot binnenkort Oeganda, maar nu geniet ik nog even van Belgie en al zijn lekkere en leuke kanten.

Maak MO* mee mogelijk.

Word proMO* net als 2770   andere lezers en maak MO* mee mogelijk. Zo blijven al onze verhalen gratis online beschikbaar voor iédereen.

Ik word proMO*    Ik doe liever een gift

Over de auteur

Met de steun van

 2770  

Onze leden

11.11.1111.11.11 Search <em>for</em> Common GroundSearch for Common Ground Broederlijk delenBroederlijk Delen Rikolto (Vredeseilanden)Rikolto ZebrastraatZebrastraat Fair Trade BelgiumFairtrade Belgium 
MemisaMemisa Plan BelgiePlan WSM (Wereldsolidariteit)WSM Oxfam BelgiëOxfam België  Handicap InternationalHandicap International Artsen Zonder VakantieArtsen Zonder Vakantie FosFOS
 UnicefUnicef  Dokters van de WereldDokters van de wereld Caritas VlaanderenCaritas Vlaanderen

© Wereldmediahuis vzw — 2024.

De Vlaamse overheid is niet verantwoordelijk voor de inhoud van deze website.