Circus op het zebrapad

Op een druk kruispunt in Santiago de Chile. Het licht springt op rood, het verkeer komt tot stilstand. Een jongleur stormt met wilde gebaren op het zebrapad en trekt zo de aandacht van de wachtende automobilisten en hun passagiers. Hij springt op een krukje en gooit drie gekleurde ballen in de lucht.
Uit zijn schort haalt hij er een vierde en een vijfde bal bij, die hij met hetzelfde gemak opvangt en weer in de lucht gooit, alsof het kinderspel is. Dan vangt hij de ballen op in zijn schort en de laatste bal in zijn hoed. The show is over. Hij maakt een diepe buiging en klapt in zijn handen, maar geen enkele toeschouwer volgt zijn voorbeeld op.
Hij komt van het krukje af en gaat met zijn hoed rond langs de stilstaande auto’s. Sommigen inzittenden werpen er een paar munten, anderen hebben al lang hun raampje dichtgedraaid en kijken geïrriteerd de andere kant uit. Een minder sympathieke chauffeur duwt zijn gaspedaal in om verstaanbaar te maken dat hij haast heeft. Het licht springt op groen het verkeer komt terug op gang. De jongleur rust even uit op zijn krukje langs de kant van de brede avenue, terwijl de auto’s voorbij razen.
Al vier jaar entertaint de jongleur automobilisten tijdens het spitsuur. Dat levert hem gemiddeld twintig euro op voor een werkdag van vier à vijf uur. Dat is veel meer dan het dagloon van een leraar, een bankbediende of een bouwvakker in Chili. Je zou ervan versteld staan hoeveel sommige ruitenwassers, straatkunstenaars, ambulante verkopers en artisanos verdienen. Het is niet altijd zo dat zij die op de laagste trede van de ladder van de informele economie staan, in de grootste ellende leven.
Wanneer ik zeg dat 20 euro per dag niet slecht is, antwoordt de jongleur:
-Dat moet ook. Wij hebben geen pensioen of ziekteverzekering. Niemand kijkt om naar ons. We staan er alleen voor.
-Zet jij dan geld opzij? vraag ik.
-Jazeker. Zolang ik geen gezin heb kan ik sparen, maar moest ik een vrouw en kinderen moeten onderhouden, dan zou het veel moeilijker gaan.
Hoewel de jongleur toegeeft dat hij het jongleren op straat beu is, zou hij zijn levensstijl niet willen opgeven voor een job in de formele sector.
-Ik heb geen baas en ik geniet van de vrijheid om te doen wat ik wil. Als ik een dag geen zin heb om te werken, blijf ik thuis.
Het licht springt terug op rood.
-Ik moet weer aan de slag! zegt de jongleur.
Hij staat op en fluit tussen zijn tanden terwijl hij met het krukje wild in de lucht zwaait en op het zebrapad stormt. Met een sprong belandt hij op het krukje, nu kunnen ook de mensen verderop het spektakel kunnen volgen. De gekleurde ballen vliegen weer de lucht in en de routine herhaalt zich.

Maak MO* mee mogelijk.

Word proMO* net als 2790   andere lezers en maak MO* mee mogelijk. Zo blijven al onze verhalen gratis online beschikbaar voor iédereen.

Ik word proMO*    Ik doe liever een gift

Met de steun van

 2790  

Onze leden

11.11.1111.11.11 Search <em>for</em> Common GroundSearch for Common Ground Broederlijk delenBroederlijk Delen Rikolto (Vredeseilanden)Rikolto ZebrastraatZebrastraat Fair Trade BelgiumFairtrade Belgium 
MemisaMemisa Plan BelgiePlan WSM (Wereldsolidariteit)WSM Oxfam BelgiëOxfam België  Handicap InternationalHandicap International Artsen Zonder VakantieArtsen Zonder Vakantie FosFOS
 UnicefUnicef  Dokters van de WereldDokters van de wereld Caritas VlaanderenCaritas Vlaanderen

© Wereldmediahuis vzw — 2024.

De Vlaamse overheid is niet verantwoordelijk voor de inhoud van deze website.