Nog meer levende doden...

Zijn moeder kwam -duidelijk in rouw- bij de een beetje té goede pater om steun voor de begrafenis vragen. Die kreeg ze ook. Gisteren stond hij echter al terug zijn gal te spuwen aan onze deur. Een wonderbaarlijke verrijzenis???

Smakelijk en plezant Haiti
Toegegeven Vlaanderen doet het ook niet slecht met plaatsnamen als Okselaar, Kuttekoven, Aarschot en Kakmal. Op de kaart van Haiti ontdekte ik: Limonade, Bonbon, Marmelade, Caracol, Abricots, Roche Miel en Plaisance.

Over de universaliteit van de kleuren
De blanken die hier in Haiti geweest zijn, hebben alvast hun zaad niet op de rotsen gestrooid ;-). Dat zie je zo in het straatbeeld. Die mengelmoes van verschillende rassen maakt van de Haitianen trouwens het knapste volk dat er –als je het mij vraagt- op deze aardkloot rondloopt. Vaak spreken ze over iemand als “blan”. Als ik dan reageer met “die is toch niet écht blank, ik ben toch veel witter”, zeggen ze dat ik eigenlijk eerder “geel” of “rood” ben. Als ik in de zon loop, zeggen de Haitianen, word ik mooi “roze”. Persoonlijk vind ik de zwarten met rosse haren het allerknapst. Voor hen zijn die haren dan weer “geel”. Tja, over smaak en kleur valt niet te twisten, zeker…

Het plukken van de mooiste Kiro-bloempjes
Om de Kiro volledig klaar te stomen om er de volgende 50 jaar weer tegenaan te gaan om wakkere burgers en christenen te vormen, trekken we elk week-end naar een andere uithoek van dit paradijselijke eiland. We maken een diepgaande evaluatie van de beweging en dromen samen hardop van een mooiere toekomst. Enkele getuigenissen van huidige leiding en oud-leiding:

• “In de Kiro heb ik leren samenleven met heel veel verschillende soorten mensen. Dat was niet altijd gemakkelijk. Door op bivak samen te eten, te slapen, te spelen,… leer je mekaar toch appreciëren en ontstaat er een band die onverbrekelijk is.” 
• “Dankzij de Kiro heb ik een enorm breed netwerk opgebouwd van belangrijke contacten. Als je als kiro ergens komt waar je nog nooit geweest bent en je hebt het geluk om op een andere kiro te botsen, ben je meteen ‘thuis’. Je zal onthaald worden als een goeie vriend.” De beschrijving van deze ervaring vond ik zelf heel herkenbaar. Die onbeschrijflijke kiro-band gaat met veel gemak over grenzen heen!!!
• Een Kirokookmoeke vertelde dat ze ooit in Gonaives kwam, waar ze de weg niet kende. Ze voelde zich erg ziek en wou naar het hospitaal. Ze zag een jongetje in uniform, haastig op weg naar de Kiro. Ze vroeg de weg en zei dat zij ook een kiro was. Dat kon hij moeilijk geloven. “Au service…” zette zij aan. “Du Christ” antwoordde de kleine en bracht haar met veel zorg naar het ziekenhuis….