Not so Lonely Planet

De rit alleen al is meer dan de moeite, zowel met de auto als per bus of trein. Je rijdt in een film. En dat elke rit ook nog eens naar een prachtige bestemming leidt, maakt Zuid-Afrika zo aantrekkelijk. Nationale parken, surfstranden, grensverleggende sportactiviteiten en af en toe een verdwaalde aap of zebra op de baan. Maar tot zover het reisgidsgehalte van deze bijdrage. Geïnteresseerden verwijs ik graag door naar de Lonely Planet.

Als je Kaapstad en de bijhorende grote gebouwen achter je laat, wordt al snel duidelijk dat de (slechts tien procent) blanke bevolking zich centreert in dergelijke grootsteden. Foute eerste indruk dus. Mijn nieuwe thuisstad is qua kleur allesbehalve representatief voor de natie.

Cape Town, rape town

Terug in Kaapstad loop ik hier dus nog steeds en opnieuw verloren. Maar eigenlijk kan dat in Zuid-Afrika niet echt. Want je bent nooit alleen, er zijn altijd mensen die je oprecht en met heel veel plezier helpen. Ik denk dat men zich hier zodanig goed bewust is van de mogelijke gevaren, Cape Town rape town, dat iedereen net extra behulpzaam is.

Ondanks alle waarschuwingen voel ik me hier dus best veilig. En welkom.

Mijn eerste Afrikaanse schooltrip is een, misschien extreem, voorbeeld hiervan. Met enkel de naam van mijn universiteit en een vaag idee van waar ze ongeveer ligt, ben ik vertrokken. Niet slim, dat geef ik toe. Maar zie het als een experiment (en een gebrek aan internet). Vanaf ik mijn deur uitstapte, werd ik vergezeld door helpende Zuid-Afrikanen. Nooit alleen dus. De hele straat en de hele bus wist uiteindelijk dat ik een Belgische uitwisselingsstudente was, hier helemaal alleen ben toegekomen en internationale politiek zou studeren aan de UWC.

Toen ik aankwam, bezat ik tien telefoonnummers van mensen die ik kon bellen mocht ik weer eens verdwalen, drie huisaanbiedingen en twee tijdelijke verblijfplaatsen tot ik iets definitiefs had gevonden. En een telefoonnummer om eens iets te gaan drinken. Boys will be boys.

Ondanks alle waarschuwingen voel ik me hier dus best veilig. En welkom. Dat geldt zeker ook voor de universiteit, waar ik een welkomstknuffel kreeg van het hoofd van de internationale dienst. En koffie en koekjes bij het invullen van mijn ‘wishlist’ (lees: lessenpakket). En een levensles: Today is the first day of the rest of your life. Dat ze hier wijs, liefdevol en sympathiek zijn. En dat ik het gezegd heb!

Wild Spirit

Heel dit avontuur confronteerde me ook af en toe met mezelf. Helemaal alleen ergens opnieuw beginnen. Alles zelf mogen/moeten beslissen en ondernemen. Dat doet een mens beseffen hoe waardevol liefde en vriendschap is. Vertrouwen en mensen om op terug te vallen. En hoe belangrijk het is dat alles te koesteren. Want het lijkt zo vanzelfsprekend maar dat is het helemaal niet. Ik heb het geluk over een pracht van een familie en een onvervangbare vriendenkring te beschikken. Dat besef ik hier meer dan ooit. En daar ben ik dankbaar voor!

Aan iedereen en in het bijzonder aan wie zich aangesproken voelt heel veel liefs van jullie African Wild Spirit.

Kaapstad, 9 februari 2016