Gevangenissen zijn business (Amerikaans vakbondscongres AFL-CIO 4)

Alhoewel ik al één en ander gezien had bij de bespreking van landencases in de Internationale Arbeidsorganisatie, over Groot-Brittannië en Australië bijvoorbeeld, die landen laten ook hun gevangenissen uitbaten door privé-bedrijven, die moeten winst maken en dat doen ze door de gevangenen voor omzeggens niets in te schakelen in hun productieproces, winstgevend. Gedwongen arbeid heet dat en dus een schending van IAO conventie 29.

Sinds het gevangeniswezen in de VS een business is geworden, vanaf 1980 tot 2011 is het aantal gevangenen toegenomen van 500 000 tot 2,2 miljoen. Wellicht niet alleen daaraan te wijten maar toch is er een belangrijke relatie, zeggen onderzoekers. Bovendien is er een zware discriminatie.  1 op 106 blanken boven de 18 zit in de gevangenis tegenover 1 op 36 Hispanics en 1 op 15 zwarten. Dit zijn gigantische cijfers. In de grootste steden zit meer dan de helft van de jonge zwarten in de gevangenis of als ze vrijgekomen zijn, blijven ze gestigmatiseerd.

De private gevangenisindustrie heeft een businessmodel dat uitgaat van groei. Die gevangenisbedrijven sluiten contracten met staten die hen 90 tot 100 % bezettingsgraad moeten waarborgen. Deze ondernemingen hebben een enorme invloed op het strafrecht dat nog weinig met recht te maken heeft. Ze lobbyen voor gevangenisstraf voor kleine misdrijven, ook mensen zonder papieren worden geviseerd, nu willen ze ook de jeugddetentie, er bestaat al een “school-prison pipeline”, ook de opvolging van de probatie en de voorwaardelijke invrijheidstelling willen ze in handen krijgen. Medische zorg, kleding, voeding en personeel worden tot een minimum herleid. De arbeidsvoorwaarden van de gevangenisbewaarders zijn onbehoorlijk.

Voor de AFL-CIO gaat het om een overheidsopdracht. President Richard Trumka: “Vele jongeren zouden beter gebaat zijn met een goede vorming en opleiding, die zijn te weinig uitgebouwd. Vele jonge mensen horen niet thuis in de gevangenis, maar geef ze dan kansen om te leren en te werken.”